Touranekdotes: Ferdinand Bracke, een prins op de fiets

Sinds 14 maart ligt het boek ‘Top 1000 van de Belgische wielrenners’ in de Standaard Boekhandel. Tijdens de Tour brengen we elke dag passages uit dit werk. Vandaag: Ferdinand Bracke. Ook hij had de Tour van 1968 kunnen winnen. En ook hij kwam tot de constatatie dat het een vreemde Ronde van Frankrijk was.

Ook voor Ferdidand Bracke was het een groot drama, de afloop van de Tour 1968, een memorabele editie die werd gewonnen door Jan Janssen en waarin Bracke derde eindigde. Uit Belgisch oogpunt is de slotrit van deze Ronde van Frankrijk een van de meest dramatische uit de geschiedenis: Herman Vanspringel droeg de gele tui, Jan Janssen was tweede, Ferdinand Bracke derde. Die was op papier de absolute chronospecialist. Een zege in de Landenprijs en twee overwinningen in de koppeltijdrit Trofee Baracchi (met Eddy Merckx als ploegmaat) illustreerden dat. Maar Bracke geraakte in die tijdrit nooit in zijn ritme. Een gigantische teleurstelling die werd ondergesneeuwd in de nog veel grotere ontgoocheling van Herman Vanspringel die de eindoverwinning uiteindelijk aan Jan Janssen moest laten. De beelden van de wenende Vanspringel en de al even geëmotioneerde maar in triomf rondgedragen Nederlander gingen de wereld rond. Voor Bracke was er geen aandacht. Terwijl niet Vanspringel maar hij de grote opponent van Jan Janssen leek te zijn. Niet onlogisch: Bracke had in zijn carrière liefst 42 tijdritten gewonnen.

Het tijdrijden paste dan ook als gegoten bij Ferdinand Bracke. Hij had een sierlijke pedaalslag en sneed de bochten perfect aan. Hij was een prins op de fiets. Je zag Bracke nooit wringen en wroeten. Hij was een prins op de fiets, een estheet op twee wielen, een van de meest stijlvolle renners die dit land heeft gekend. Het maakte die nederlaag in de Tour des te pijnlijker. Bracke is nooit willen ingaan op alle wilde insinuaties rond die afloop. Hij had, zo zei hij, de Ronde van Frankrijk eerder verloren in de afzink naar Grenoble. Het was slecht weer en hij was een bange daler. Hij moest 30 kilometer achtervolgen om vooraan weer aan te sluiten en viel een paar dagen later op zijn hoofd. Hij beschikte voor die tijdrit niet over al zijn mogelijkheden. Anders was niet Eddy Merckx maar hij de eerste Belgische Tourwinnaar na de Tweede Wereldoorlog geweest. Maar dat het een vreemde Tour was, dat weet ook Bracke. Er werd hem bijvoorbeeld voor de start van de tijdrit gezegd dat er dopingcontrole zou zijn. Alsof dat voor hem iets zou uitmaken. Nadien bleek er helemaal geen controle te zijn.