‘Pas als we een coronacoalitie krijgen in de Wetstraat ga ik in quarantaine, begin ik te hamsteren en bestel ik een gasmasker’, schrijft Jean-Marie Dedecker.
Op 11 november 2009 schreef ik het volgende in mijn logboek:
‘Het is poppie-of papavertijd. Ons rolluikvolkje, cocoonend wegens de vroege koude valavond, kruipt in de loopgraven voor een nieuwe sluipmoordenaar: de Mexicaanse griep. Op de treurbuis worden we onophoudend gewaarschuwd voor deze killer, de sniper van de virale en bacteriële oorlog. Een gezondheidspolitie met aan het hoofd een heuse griepcommissaris, professor viroloog dr. Marc Van Ranst, roffelt op de oorlogstrom en blaast ten aanval. Het mosterdgas in de loopgraven van Ieper zorgde in WOI voor minder paniek. De Wetstraat ligt nu in Langemark en Poelkapelle. Minister van volksgezondheid Laurette Onkelinx, is opgewaardeerd tot minister van oorlog. Er zijn al drie miljoen mondmaskertjes geleverd en de echte gasmaskers zijn in bestelling. Bij farmareus GlaxoSmithKline (GSK) werden zopas 12,7 miljoen dosissen griepvaccin besteld voor een slordige 100 miljoen euro, meer dan er inwoners zijn in ons landje en zonder aanbesteding, want nood breekt wet. GSK ligt in de kieskring van Laurette en de farmaboeren kennen de duistere sluipwegen naar de schatkisten van de verzuilde ziekenfondsen. Oorlog kent geen ethiek en zeker geen procedures. A la guerre, comme à la guerre. Het aantal dosissen is te veel om ineens te leveren en er wordt een inentingsplan opgesteld: eerst vrouwen en kinderen aan de spuit en dan, volgens de risicogroep, de rest van het gepeupel.
Op 11.11, de dag van de Wapenstilstand, waarop aan de Ieperse Menenpoort de klaroenen met de Last Post weergalmen ter nagedachtenis van de honderdduizenden slachtoffers van het Ieperriet, waren er reeds 260.000 vaccins toegediend. Een andere vijand heeft echter toegeslagen: drie saboteurs. Voetbalclub Brugge, Anderlecht en Standard hebben hun sjotters op een sluikse manier ook ingeënt. In de pikorde kwamen ze nochtans ver achter de mucoviscidose patiëntjes, maar goudhaantjes moeten blijven kakelen en de bal moet blijven rollen, voetballen is immers ook oorlog. Dit misbruik was buiten de waard gerekend. Viruschef Van Ranst klikte de hielen van zijn laarzen tegen elkaar en Onkelinx krijste de Wetstraat op een hoop. Dit is klassengeneeskunde en zoveel onrecht kan de rode passonaria niet verwerken. Zestig dosissen vaccin op een totaal van 12,7 miljoen verkwanselen aan de billen van Jovanovic of de kuiten brekende Axel Witsel is wraakroepend. Van doodschoppers naar relschoppers, en de vaccinatiecampagne herleid tot een soap met in de hoofdrol twee angstprofeten en een lachende derde, GlaxoSmithKline. We zijn afgedwaald naar het land van de maakbare mens, waarin dokter Jeckyll en minister Hyde (of omgekeerd) zich het recht toe-eigenen wie al of niet mag ingeënt worden, en waarin men vrij geneesmiddelen mag confisqueren. Van zoveel bemoeizucht, regelneverij en kortzichtigheid krijg ik een acute griepaanval. Ik laat me echter niet inenten. Even uitzweten onder de wol met een “poester”, een kop hete thee met een lepel honing en een flinke scheut cognac. Op grootmoeders wijze.
Angst opent de portemonnee en is de moeder van de irrationaliteit. Van de millenniumbug, een rampenscenario vol opgeklopte hysterie waarbij voorspeld werd dat op 1 januari 2000 alle computers uit de eter zouden vallen en vliegtuigen uit de lucht, zijn alleen de informatici schatrijk geworden en de burgers armer. Van de dioxinecrisis zijn 20 miljoen kippen gestorven en enkele boeren die zich verhingen van ellende. Van de zogenaamde Mexicaanse paniekpandemie zijn het enkel de farmaboeren die hun vetpotten opspuiten met het manna van de angst. Het doet me denken aan de komiek Urbanus die op zijn weide in het Pajottenland kwistig wit poeder stond uit te strooien. Op de vraag van zijn nieuwsgierige buurman waarom hij dit deed antwoordde hij lankmoedig dat het tegen een olifantenplaag was. Op de repliek van zijn verbaasde buurman dat er in het Pajottenland toch geen olifanten ronddoolden, antwoordde Urbanus ootmoedig: goei poeier, hé!“
In het 426 pagina’s tellende blunderboek van het Rekenhof, aflevering 168 van 2010 stond vermeld: “De Mexicaanse griep heeft de Belgische schatkist 85 miljoen euro gekost, o.a. aan vaccins en maskers. Maar ons land liep wat te hard van stapel. De hele voorraad vaccins (5 miljoen doses) en de helft van de voorraad mondmaskers (4,8 miljoen) zijn vervallen en moeten worden vernietigd“. De overige vier miljoen vaccins met een kostprijs van 33 miljoen euro werden zelfs niet geleverd maar wel betaald. Wereldwijd werd er 5 miljard euro aan het paniekvaccin verkwanseld om een pandemie van snot en spierpijn in te dijken. Klaus Stohr, de directeur van het influenzateam van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) die de pandemie had opgestookt, stapte daarna over naar…farmareus Novartis.
We zijn nu tien jaar later. Van Ranst zit nog op zijn troon, omringd door meer virologen dan virussen, en Laurette heet nu Maggie. We zijn zo obsessief met onze gezondheid bezig dat we er ziek van worden. In het annus horribilis 1349, toen de pest drie maanden lang dood en verderf zaaide in onze contreien, liepen cruusbroeders zingend door de straten. Processies van flagellanten die zichzelf tot bloedens toe geselden met ketens als boetedoening, lees ik in het boek ‘1349 – Hoe de Zwarte Dood Vlaanderen en Europa veranderde’ van Joren Vermeersch. Nu lijkt het wel alsof er elke dag een stoet van kletsmajoren met smetvrees op de treurbuis passeert. Paniekzaaiers die vragen om niet te panikeren.
Het coronavirus, kroon van de angst.
‘I want you to panic’, zei Greta Thurnberg, de goeroe van de klimaathysterie, in januari 2019 tegen de wereldleiders in Davos. Van snotneuzen naar snotterende neuzen is het maar een neuslengte ver. De ridders van de Apocalyps zijn nu definitief uitgerukt: een sprinkhanenplaag van Oost-Afrika tot Zuid-Azië, de Zwarte Dood waart over de ganse planeet en de zondvloed rolt aan uit de smeltende polen.
Elk jaar sterven er in ons land alleen al gemiddeld 1.200 mensen van de griep. Volgens Hans Kluge, Europees directeur bij de WHO kan dit telkenjare oplopen tot 60.000 voor gans Europa. Het gaat meestal lieve oudjes, onder wie een groot deel dat al jaren in verpleeghuizen in hun doordrenkte pampers zwijgend zit te verlangen naar een natuurlijk slot van hun aardse bestaan. De halve wereld sterft met vliegjes in de ooghoeken, ligt kermend in de goten van de sloppenwijken van Bangladesh tot Lagos en bedelt om een paar korrels rijst.
En wij worstelen ons zuchtend van angst door de dagen heen, en huilen onze economie op de schop. Pas als we een coronacoalitie krijgen in de Wetstraat ga ik in quarantaine, begin ik te hamsteren en bestel ik een gasmasker. Voor biopolitiek pas ik. Tot die dag zeg ik ‘gezondheid’ tegen iedereen die niest. Ondertussen verzamel ik mijn spaarcenten om aandelen te kopen van Sanofi, Novartis, GSK, AstraZeneca, Pfizer, Johnson&Johnson, La Roche… Allen samen zijn ze goed voor een omzet van 1.100 miljard dollar per jaar. Witte jassen zijn er nu koortsachtig op speed en steroïden op zoek naar een vaccin en een dito geneesmiddel, de nieuwe jackpot. ” Als die corona niet erger is dan een seizoensgriep, waarom is al die heisa dan nodig ?” vraagt Geert Noels zich af. Een wijs man, die econoom.
UPDATE Aanvulling 22 maart 2020:
‘Mea culpa’, schrijft Jean-Marie Dedecker in zijn column van 22 maart over het coronavirus en de formatie: ‘Ik sluit mij aan bij de woorden van de Nederlandse Schrijver Ilja Leonard Pfeiffer uit Genua: ‘Ik zie mezelf gedwongen om terug te komen op mijn twee vorige columns over de noodtoestand in Italië door toedoen van het virus, en ik moet mij verontschuldigen. Ik had de situatie verkeerd ingeschat.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier