Wij vinden in deze tijd nog heel weinig inspirerende voorbeelden

‘Ik geloof dat Bart De Wever een politicus is met idealen, maar wij vinden in deze tijd nog heel weinig inspirerende voorbeelden. Figuren die ons aanmoedigen achter onze dromen aan te gaan’, schrijft Judith Buysse, hoofdredacteur van Dwars.

Beste Knackvriendinnen en -vrienden, Of ik een opiniestuk voor de website van Knack wil schrijven? Het liefst niet over de verhoging van de inschrijvingsgelden, want daar is al zoveel over geschreven. Wel over andere zaken die (Antwerpse) studenten aanbelangen. Ik vraag me af of ik over andere zaken dan studiefinanciering nu wel een leeswaardige opinie heb. Allerlei zaken die spelen in Antwerpen en aan Universiteit Antwerpen lijken op dit moment nogal onbelangrijk.

Zo, het begin is gemaakt.

Omdat alle begin moeilijk is, heb ik me voor bovenstaande inleiding laten inspireren door de voorzitter van de Saabvereniging. Die schreef voor het Saabmagazine een editoriaal: “Beste SAABvriendinnen en -vrienden, voor me zie ik een bijna volledig leeg scherm. Het is eigenlijk de bedoeling dat dat niet zo blijft, maar dat het door mij gevuld zal worden met allerlei tekentjes, waarvan het de bedoeling is dat als ik ze typ, u ze begrijpt. Zo, het begin is gemaakt.” Ironisch genoeg wijst hij de lezer er later nog op goed te kijken met hoeveel vakmanschap het blad tot stand is gekomen. Zelfs op het middelbaar had ik voor te schrijven opstellen betere trucs om tot het aantal woorden te komen. Inspirerende figuren, nog even verder zoeken?

Op de academische opening in Antwerpen verweet burgervader Bart De Wever studenten vorig jaar te weinig op te komen voor hun idealen. Pas toen de regering ons begon te raken in de portemonnee, bleken we toch gemotiveerd genoeg om van ons te laten horen en weer ouderwets de straat op te gaan. Of het iets zal uithalen is een tweede. Ik kan er niet aan doen om alle besproken of geplande maatregelen voor het onderwijs als zeer ontmoedigend te zien. Niet alleen de verhoging van de inschrijvingsgelden, maar ook de eerder besproken verplichte (bindende) toelatingsproef, de hervorming van het secundair onderwijs: waarom lijken al deze “oplossingen” het studeren te ontmoedigen?

Voorbeelden

Onze eigen rector van Universiteit Antwerpen Alain Verschoren vindt het jammer dat er zo kort door de bocht wordt gedacht over hoe de kosten opgevangen kunnen worden. Er zijn volgens hem veel meer mogelijkheden. Als er eens goed naar het administratieve systeem wordt gekeken en de efficiëntie daarvan, kan er sowieso al veel tijd en dus geld bespaard worden. De bureaucratische nonsens die tegenwoordig bij het onderwijzen komt kijken houdt professoren af van hun kerntaak. Kennelijk zijn dat type reorganisaties te veelomvattend voor onze politieke vertegenwoordigers. Gemakzucht, gebrek aan inzicht of desinteresse is ons voorbeeld?

Ik geloof dat Bart De Wever een politicus is met idealen, maar wij vinden in deze tijd nog heel weinig inspirerende voorbeelden. Figuren die ons aanmoedigen achter onze dromen aan te gaan. Figuren die ons voordoen hoe je je idealen najaagt en die dat aanstekelijk in plaats van belerend doen. Waardoor je zelf inspirerend kunt zijn.

Point taken?

Ikzelf ben van het type dat niet echt ontzet is door het enorme ruimtegebrek van Universiteit Antwerpen waardoor je sommige colleges vanop de trap volgt en examenlokalen pas op de nipper bekend zijn. Ik ben het type dat niet moeilijk doet over de vele professoren die hun colleges aflezen van de slides en ons tussendoor tot stilte proberen te manen. Ik ben het type dat redelijk kalm blijft als mails naar studentgerichte diensten en professoren onbeantwoord blijven. Dit zijn immers instellingsgerelateerde zaken. Maar ik ben ook van het type dat kwaad wordt als er tig maatregelen de revue passeren die het volgen van een hogere studie voor een grote groep jonge mensen onmogelijk maakt en zo kansen ontneemt. En over die zaken bovendien voortdurend blijft draaien waardoor een keuze maken per definitie moeilijk wordt. Het moet vooreerst wel mogelijk zijn om te studeren om vervolgens van andere zaken een punt te kunnen maken. Punt.