De Secret Footballer: ‘Kerels als Mogi Bayat worden beschermd van bovenaf’

Speciaal voor Sport/Voetbalmagazine laat de Secret Footballer zijn licht schijnen over de Operatie Propere Handen die het Belgische voetbal deed ontploffen.

‘Ik was niet helemaal verrast toen ik hoorde dat er ook bij ons speurders langs waren geweest. We hebben ze niet gezien – we waren toen net aan het trainen – maar ze hebben blijkbaar de burelen doorzocht en documenten meegenomen. We moeten nu afwachten of de club iets boven het hoofd hangt. Op middellange termijn heeft deze affaire uiteraard gevolgen voor ons. Ik denk dat Waasland-Beveren zich zorgen mag maken over een langer verblijf in de hoogste afdeling en dat zou willen zeggen dat de vijftien andere clubs voor minstens een jaar langer verzekerd zijn van hun plek in de Jupiler League.

‘Hoe wij als speler met die hele hetze omgaan? We zaten de voorbije dagen met tal van vragen. Het soort vragen dat we zelf niet kunnen beantwoorden. We lezen en horen van alles – de meeste informatie komt van buitenaf. Maar één ding is zeker: er is niets van gelogen. Wat de mensen ook mogen beweren. In het voetbalmilieu proberen alle actoren zich te verrijken over de rug van een ander. Om het met beeldspraak te zeggen: iedereen steelt uit de kassa en bij bepaalde mensen blijft er meer geld plakken. We weten allemaal dat er in het voetbal een grote graaicultuur heerst. Mogi Bayat heeft een zekere reputatie op dat vlak. Bayat heeft zelfs een heel procedé ontworpen. Hij duwt je een waterdicht contract onder de neus en je mag ervan uitgaan dat alles tot in de puntjes in orde is. Maar het is niet onderhandelbaar. Het enige wat Mogi dus van jou verwacht, is dat je je handtekening zet.

‘Ik geef een fictief voorbeeld: stel dat je nu 5000 euro per maand verdient. Mogi slaagt er bij een geïnteresseerde club in om een maandloon van 20.000 euro te onderhandelen. Op het eerste gezicht doe je een goede zaak. Wie zou zijn salaris niet verviervoudigd willen zien? Wat je niet weet, is dat Mogi een smak geld heeft achtergehouden. Want je had gemakkelijk 40.000 euro kunnen losweken. Het verschil steekt hij in zijn eigen zakken of hij betaalt zichzelf uit in de vorm van een commissie. Waarom denk je dat de transfer van Clinton Mata naar Anderlecht niet is doorgegaan? Mata heeft wellicht ontdekt dat Mogi iets aan het arrangeren was. Bij hem kom je tijdens de totstandkoming van je transfer niet te weten hoeveel zijn commissie bedraagt. Hij eigent zich meer toe dan gangbaar is. Van zodra je de ware toedracht kent, is het meestal te laat.

‘Om maar te zeggen dat Mogi een meester-manipulator is. Hij zet je onder druk: ‘Je tekent met mij of de deal gaat niet door.’ Met die tactiek heeft hij veel collega-makelaars koud gepakt. Er zijn mensen die er nog altijd niet goed van zijn. Mogi is in staat om een speler te brainwashen en hem te isoleren van zijn makelaar om een zaakje af te handelen.’

Hypocriete voetballers

‘Toch zou ik niet zeggen dat alle spelers van Mogi weerloze slachtoffers zijn. Een deel kent de combines die vorige week openbaar werden gemaakt en heeft weet van zijn witwaspraktijken. Je gaat mij niet vertellen dat hij zonder medeweten van zijn spelers zijn hele zwendel heeft kunnen voortzetten. Ze hadden er geen baat bij om een systeem waarvan ze niet slechter werden openlijk aan te klagen. Hypocrisie in het voetbal hé. Uiteindelijk kwam het gerotzooi van Mogi iedereen goed uit. Wij vragen ons wel af wat Mogi van plan is mocht hij vrijgesproken worden van alles wat hem nu ten laste wordt gelegd. Zal hij doorgaan met zijn makelaarswerk? Hoe zit het met zijn geloofwaardigheid? Hij was toch jaren aan een stuk de boss in België. Er werd geen enkele grote transfer gedaan zonder dat hij erbij betrokken was. Een van mijn ploegmaats werkte samen met Mogi en hij beseft dat het wellicht over en out is. Hij zei doodserieus: ‘Ik heb geen makelaar meer.’

‘Mij ga je trouwens niet wijsmaken dat bestuursleden van onze clubs niet op de hoogte waren van Mogi’s speciale manoeuvres. Dat soort kerels werden beschermd van bovenaf – niet het minst door de voetballeiders. Lukebakio, Oulare, Limbombe, Kara en anderen werden met de hulp van Mogi voor een consequent bedrag aan een buitenlandse club verkocht. Mogi heeft de topclubs miljoenen euro’s doen verdienen en daarom was hij zo populair bij de G5. Ze keken ernaar en deden niets. Ik las dat Roland Duchâtelet vreemde dingen had opgemerkt bij Mogi en dat hij hem daarom had gebannen bij STVV en Standard. Maar Duchâtelet zweeg wel…

‘Ik moet toegeven dat ik mijn eigen sportief manager voor geen haar vertrouw. Ik weet dat hij bevriend was met enkele makelaars en gretig zijn graantje probeerde mee te pikken. Een dag voor de afhandeling van mijn transfer werd ik opgebeld door een makelaar die ik niet kende. En wat bleek? Hij was een goede maat van de sportief manager en hij kon ervoor zorgen dat de transfer vlotter afgehandeld zou worden. Als je in dat stadium zo’n telefoontje krijgt, weet je meteen wat er aan de hand is: de sportief manager had die makelaar een groter commissieloon beloofd en hij zou er zelf ook beter van worden. Ik ben toch loyaal gebleven aan mijn eigen makelaar en het is in orde gekomen met mijn transfer.’

Charlatans

‘ Dejan Veljkovic, die andere grote spilfiguur, ken ik niet persoonlijk. Zijn naam en gezicht zijn mij niet onbekend – ik zag hem wel eens in de tribunes zitten bij onze thuiswedstrijden. Maar ik kan mij niet herinneren dat ik hem ooit in de spelershome of aan de kleedkamer heb zien rondhangen. Ik weet dus niet hoever zijn invloed reikte bij ons. Ik zag wel dingen gebeuren waar ik mij vragen bij stelde. Binnenskamers fronsten we de wenkbrauwen bij enkele aankopen. Spelers uit Oost-Europa die voor een miljoen euro werden gehaald, maar zeker niet beter zijn dan de spelers die er al waren. Hun meerwaarde voor ons is bijna nihil. Maar ik verwacht dat dat kanaal stilaan zal opdrogen.

‘Ik heb nooit verdachte zaken gezien tijdens onze wedstrijden en ik kan met de hand op het hart zeggen dat ik nooit benaderd ben geweest door Veljkovic of iemand uit zijn entourage. Het zou ook niet logisch geweest zijn. Het was veel gemakkelijker om spelers uit zijn eigen stal te betrekken in zijn operaties dan iemand die hij niet kent. Van Sébastien Delferière kan ik geen slecht woord zeggen – met hem had ik nooit het gevoel dat hij de boel aan het belazeren was. Maar in het voetbal verbaast niets mij nog. De voetbalbonzen mogen mij verbluffen door de komende maanden kordaat op te treden. Het is een wereld waar de maffia momenteel de macht heeft en een soort omerta geïnstalleerd heeft. Dit is dé kans om alle charlatans aan de kant te schuiven. Oké, er zullen wellicht andere duistere types het gat opvullen dat Mogi heeft achtergelaten. Maar ze zullen nooit het zeggenschap van Bayat kunnen evenaren. Ik zou zeggen: het is tijd voor een nieuw tijdperk.’