‘Zwemmen in open lucht? Het Belgisch verbodsbeleid moet dringend veranderen’

Bij de heropening van de zwembaden vraagt Sigrid Spruyt meer begrip van de bewindsvoerders voor wie in open lucht wil zwemmen. ‘Ons land is op watervlak een tranendal.’

De zwembaden zijn -met enkele dagen vertraging- gelukkig weer open. Het is de enige versoepeling op sportvlak. Compensatie voor de achterstelling in de eerste lockdown, of een kentering in de geesten? Zwemmers zijn alleszins blij, getuige de vloedgolf die de reservatiesites overspoelde. Kinderen vast ook, die sowieso sinds jaren alsmaar minder leren zwemmen, jammerlijk. En kandidaat-redders, die door de sluiting maandenlange training verloren zagen gaan. Een reddertekort, stel je voor, zou zwembaden zelfs in betere tijden nog dicht houden. Echt dramatisch was de penibele situatie van de vrouw die in het VTM-journaal getuigde over haar spierziekte. Haar toestand ging onherstelbaar achteruit omdat ze niet genoeg kon zwemmen. Wie weet heeft haar verhaal en de oproep van de Vlaamse Zwemfederatie een rol gespeeld in de beslissing tot heropenen. Van binnenbaden dus. Waar we eigenlijk niet moeten zijn: op de persconferentie sprak de premier over de gevaarlijke winter, die het virus begunstigt omdat we dan ‘minder buiten zijn’.

De volgende logische denkstap ontbrak: we moeten dus meer naar buíten, ook om daar te doen wat het gezondste is: zwemmen. Jawel, ook in de winter. Het kan perfect. En het is goed voor het immuunsysteem en je weerstand. Dé sport voor deze coronatijden, zou je dus denken. Maar waar moeten we heen? De meeste ijsberenclubs blijven dicht.

Het open water lonkt. Er is plaats genoeg. Maar het mag niet. Bijna nergens, ook al respecteer je de coronaregels, ben je met vier, hou je afstand, weet je wat je doet en ben je niemand tot last. Passanten schenken sympathie en respect maar de politie ziet geen gezondheidswerk:

‘Spreekt u Nederlands?’ Daar stond ik, in mijn handdoek naast de politiecombi.

‘Mevrouw, u mag hier niet zwemmen.”

-‘Ha! Waar dan wel?’

‘Euh. Nergens zeker. Da’s hier alleen voor surfers en zeilers. Van die club daar.’

-‘Waarom?’

‘Dat weet ik niet. De overheid heeft het zo beslist.Wat zegt u? Weerstand? … Immuniteit?… Gezondheid? Nee, daar gaat het niet om. Het mag niet. ‘

Befehl ist Befehl. Gelukkig zag hij het door de vingers, en kwam er geen GAS-boete aan te pas. Het was een heel vriendelijke agent. Hij kan er ook niets aan doen. Dura lex sed lex. Maar ga het maar ‘ns vertellen, in de buurlanden, of verder, in Zweden, of nog verder, in Afrika of Canada. Leve het buitenleven. Wandelen en fietsen. Maar verboden te zwemmen. Omdat we een minderheid zijn? Je reinste discriminatie. Wet Life Matters! Een zaak van mensenrecht. Ons land op watervlak een tranendal.

Het absurde Belgische verbodsbeleid, zowat enig in Europa, moet dringend veranderen. Opdat ook de Belgen recht krijgen op bewegingsvrijheid in publiek water, op eigen risico, en meer landgenoten het genot van buiten zwemmen kunnen ervaren, voor hun gezondheid en hun plezier. Zwem jezelf gezond. En gelukkig! Het is nodig, in deze sombere tijden waarin je op straat haast alleen nog stuurse gezichten ziet. Aan de overkant van het Kanaal liggen ze een paar armlengtes voor. Ja, ga maar eens kijken, ook hier.Het is het lichtend voorbeeld voor ondergetekende en zwemvriendjes. We werken eraan. Een meerjarenplan want It’s A Long Way To Tipperary. Laat ons buiten zwemmen, samen in de strijd tegen corona, en straks ook weer tegen de hitte, die vorige zomer het tekort aan open zwemwater zo acuut aan het licht bracht.

Tussen haakjes: ook nu is het niet normaal warm. Op 2 november buiten 20 graden, op 24 november in het water nog bijna 10, da’s 3 graden warmer dan 2 jaar geleden!

Terwijl ijsberen naar winterwater zoeken krijgt de radeloze zoektocht naar zomers zwemwater nog een venijnig staartje, want voorlopig levert hij alleen maar meer narigheid op. Gemeenten die goed bezig waren en een gedoogbeleid voerden werden daarvoor helaas bestraft met een toeloop en overlast van hittegolfzwemmers, en vinden er nu niets beter op dan óók te verbieden. Het schromelijk tekort aan zwemwater wordt zo nog erger, het probleem nog groter. Een vicieuze cirkel. Regeren is vooruitzien, maar niet in Vlaanderen, zeker niet op het vlak van (zwem)water. Er is echt een algemene aanpak nodig.

Voorlopig zijn het buiten alleen triatlonatleten die met succes hun plek in open water opeisen. Dankzij een uitzondering op hun maat op het Vlarem, dé grote wetgevende struikelsteen voor buiten zwemmen. Misschien helpt het dat een bestuurslid van de triatlonfederatie de grote man is van Sportoase, geliefd zakenpartner van de overheid bij ’t privatiseren van publieke zwembaden. Maar laat ons wel wezen: een ijsbeer kan je niet in een wetsuit hijsen. Wil hij of zij dus nu opstaan alstublieft: de advocaat, jurist of politicus die alle buitenzwemmers wil bijstaan, of die er wie weet zelf een is? We hebben u nodig.

Doe het voor de volksgezondheid. Die is niet alleen gebaat met de bestrijding van ziekten en rampen, maar vooral met het voorkomen ervan: gezond blíjven. Niet ziek worden. Samen tegen corona. Zwemmen kan daartoe bijdragen, vooral in openlucht, en winterzwemmen zeker. Een greep uit de lange lijst voordelen die zwemmers ervaren: het vermindert depressie en angst, verhoogt het zelfvertrouwen, verbrandt vetzuren, en maakt hormonen vrij die energie geven. En een groter geluksgevoel.

Doe het dus om gelukkiger te zijn. ‘GEEN vieringen tot nader bericht’, plakt op de deur van de kerk. Ook wereldse vieringen zijn afgelast, wat vele gemoederen bezwaart, in de aanloop naar kerst en oudjaar. Dat was zowat de enige focus in de nieuwsbulletins: dat er dit eindejaar geen feest gevierd kan worden. Maar het grootste feest gaat door: dat van het leven, de natuur, haar vieren en erin opgaan. De natuur ís er, gratis en van iedereen, ook haar water, zelfs in een grootstad, waar de nood het hoogst is. Nu nog wat meer begrip bij de bewindvoerders, opdat we het hoofd boven water kunnen (blijven) houden. Gezond en wel.

In 2019 verscheen van Sigrid Spruyt Dagboek van een IJsbeer bij Houtekiet.