‘Natuurbehoud is geen boekhouden: dit is waarom het Terhillsbos wel het redden waard is’

‘Joke Schauvliege beschermt de natuur zoals een boekhouder dat zou doen: hier een stukje weg, daar een stukje bij’, schrijven Elisabeth Meuleman en Johan Danen van Groen. ‘Maar zo werkt het helaas niet. Wat er in Dilsen-Stokkem op de schop gaat, krijgen we in geen honderd jaar terug.’

Dinsdagavond kwam er goed nieuws: na een jarenlange procedureslag is het Essersbos gered. Maar goed nieuws komt nooit alleen. Even verderop dreigt het Terhillsbos, dat maar liefst drie keer groter is dan het Essersbos, tegen de grond te gaan. In plaats van op te treden, hult onze minister van natuur Joke Schauvliege zich in stilzwijgen, terwijl de Limburgse investeringsmaatschappij LRM een desinformatiecampagne voert.

Terwijl de verantwoordelijke minister op de vingers getikt zou moeten worden, wordt er met scherp geschoten op de pianist. Groen heeft het verkeerde bos gekozen, klonk het in een opiniestuk op deze site. Alsof Groen één bos kiest. Het Terhillsbos is maar één van de bossen en openruimtegebieden waarvoor we strijden als anderen het al lang hebben opgegeven. Essers, het Kluisbos, de leemontginningsgebieden en de polders: voor Groen blijven ze het vechten waard. En het Terhillsbos dus ook.

Essers maal 3

Het Terhillsbos is niet alleen drie keer zo groot als het Esserbos, het is ook nog eens veel ouder en gevarieerder. De biodiversiteit is groter, het bos is een thuis voor zeldzame en bedreigde diersoorten. In tegenstelling tot Essers, zit dit bos niet gekneld tussen een snelweg en een bedrijventerrein. Het sluit naadloos aan met het Nationaal Park Hoge Kempen. Kortom: iedereen ziet dat het Terhillsbos van onschatbare waarde is. En dit alles dreigt opgeofferd te worden vanwege een deal uit de jaren ’80.

Tijden veranderen. In de tijd van de deal betaalden we nog met franken in plaats van euro’s, stond de Berlijnse muur er nog, rookten mensen nog op de werkvloer en stuurden ze elkaar faxen en gele briefkaarten. Wat dertig jaar geleden logisch was, is dat vandaag niet meer noodzakelijk. Tijden veranderen, ideeën veranderen mee, en de waarde van deals dus ook.

Ook Vlaanderen en Limburg zijn grondig veranderd op 30 jaar tijd. In Limburg alleen al verdween er 3000 ha natuur. In heel Vlaanderen is dat een veelvoud. Zelfs de bevoegde minister weet niet precies hoeveel natuur we zijn kwijtgespeeld. Wat wel duidelijk is, is dat de bosuitbreidingsplannen hopeloos vertraging oplopen en boscompensatie in de praktijk een lege doos is. Gevolg: Vlaanderen is vandaag én van de meest bosarme regio’s van Europa.

De alternative facts van LRM en de stilte van Schauvliege

De afgelopen dagen heeft LRM zich geen moeite getroost om de aanval in te zetten om het bos te kunnen kappen. Daarbij maken ze gretig gebruik van alternative facts. Eén van de meest van de pot gerukte beweringen is dat Vera Dua , minister van 1999 tot 2003, betrokken was bij de beslissing. Het tegenovergestelde is waar. Ze was betrokken bij de oprichting van het eerste en nog steeds enige Nationaal Park van Vlaanderen. Bovendien deed Dua precies datgene wat bevoegd minister Joke Schauvliege altijd heeft nagelaten: ze realiseerde bosuitbreiding, meer dan eender welke andere minister ooit heeft gedaan.

Pas in 2011 werd het voormalige mijnterrein en dus het Terhillsbos aangeduid als de locatie waar het vakantiepark zou gevestigd worden via een provinciaal ruimtelijk uitvoeringsplan. Alternatieven zijn nooit onderzocht. Dat staat ook letterlijk te lezen in de kennisgevingsnota bij het project-MER. LRM verspreidt dus bewust foute informatie om hun eigen project te realiseren. En dat met uw belastinggeld.

Schauvliege hult zich intussen in stilzwijgen. Als verantwoordelijke minister trekt ze haar handen af van dit “Limburgs dossier”. Alsof een Limburgs dossier geen Vlaams dossier is. Alsof Schauvliege minister van natuur is, maar niet in Limburg.

Tussen de desinformatie van LRM en de stilte van Schauvliege blijft één waarheid onuitgesproken. Dit bos is onvervangbaar. Het Terhillsbos komt voor op de oudste boskaarten die waardvolle bossen aanduiden. Bosspecialisten over heel Vlaanderen erkennen de grote waarde. Het milieu-effecten rapport doet hetzelfde.

Een bos van dergelijke waarde vervang je niet zomaar. Elke bosbodem is uniek. Een nieuw bos kan nooit een oud bijhalen. Onderzoek heeft aangetoond dat de ingrepen van Romeinen ruim 2000 jaar geleden nog steeds doorwerken op de bossen vandaag. De bodem is er veel miner rijk dan in de bossen die de Romeinen ongemoeid lieten.

Schauvliege beschermt de natuur zoals een boekhouder dat zou doen: hier een stukje weg, daar een stukje bij. Maar zo werkt het helaas niet. Wat er in Dilsen-Stokkem op de schop gaat, krijgen we in geen honderd jaar terug. Natuur verdwijnt, dieren vluchten, en een paar hectare nieuwe bomen lossen dat probleem niet op. De natuur is te belangrijk om over te laten aan de boekhoudkundige grillen van iemand die duidelijk niet begrepen heeft en lobbygroepen die het niet willen begrijpen.

Groen wil samen met heel wat natuurliefhebbers dit prachtig bos redden. Ondertussen hebben al meer dan 17.000 mensen de petitie getekend. Onze oproep aan Schauvliege blijft even luid. Red het bos en investeer in Limburg zonder één van haar grootste troeven geweld aan te doen.