‘Beste Bart De Wever, waarom mogen we lachen met moslims maar niet met Joden?’

‘Humor en waar de grenzen ervan liggen is een lakmoesproef voor het respect dat u en uw partij bereid zijn op te brengen voor minderheden’, schrijft Othman El Hammouchi aan N-VA-voorzitter en Antwerps burgemeester Bart De Wever.

Beste Bart De Wever,

Op de boekvoorstelling van uw partijgenoot André Gantman enkele dagen geleden sprak u zich uit tegen de Joodse karikaturen op het Carnaval van Aalst die vorig jaar zo’n controverse veroorzaakten. U noemde ze ‘lomp’ en zei dat men ‘rekening moest houden met het sentiment binnen de Joodse gemeenschap’.

Daarmee druist U lijnrecht in tegen het idee dat ‘we met alles moeten kunnen lachen’, dat heerst onder een groot deel van uw achterban en partijleden. Denk maar aan Aalsters burgemeester Christoph D’Haese die de carnavalstraditie in zijn stad verdedigde door te zeggen dat ‘spot en satire gevrijwaard moeten blijven van censuur’. U wordt echter wel bijgetreden door Vlaams minister-president Jan Jambon, die tijdens zijn recente bezoek aan Auschwitz zei dat de karikaturen beter niet hadden plaatsgevonden.

Wat een wereld van verschil wanneer de slachtoffers van stereotypering en grove belediging niet joden, maar moslims zijn. Zo postte u in 2015, een week na de schandalige aanslagen op Charlie Hebdo, op Twitter een cartoon over uzelf met het opschrift ‘beledigd worden is de prijs van vrijheid, en die betalen wij graag’.

https://twitter.com/Bart_DeWever/status/555023655856771073Bart De Weverhttps://twitter.com/Bart_DeWever

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

550rich3153600000Twitterhttps://twitter.com1.0

Geen enkele verwijzing was er toen te vinden naar gevoeligheid voor ‘het sentiment binnen de moslimgemeenschap’.

Mijnheer De Wever, al zolang ik mij kan herinneren heb ik van uw partij en haar sympathisanten moeten aanhoren dat ik niks begreep van de ‘superieure Westerse cultuur’ en de ‘verlichtingswaarden’ omdat ik karikaturen van de Profeet beledigend vond. Hier in Vlaanderen wordt met alles gelachen, en wie bij ons wil horen moet dat aanvaarden, zo klonk het. Veel mensen hebben er toen al op gewezen dat ook onze cultuur een aantal taboes kent in de humoristische sfeer, met name wanneer het over Joden en de Holocaust gaat. Deze bedenking werd steevast weggewuifd als onzin: alle groepen in de samenleving moeten er op dezelfde wijze aan geloven. Vandaag stellen we vast dat dat toch niet het geval blijkt te zijn.

Beste Bart De Wever, waarom mogen we lachen met moslims maar niet met Joden?

Humor is zeker niet het enige gebied waar de N-VA zo’n dubbele maatstaf hanteert. Of het nu aankomt op controverses rond handen schudden met het andere geslacht, religieuze scholen waar conservatieve morele opvattingen worden onderwezen of vrouwelijke hoofdtooi, steeds opnieuw zijn het vooral moslims die benadeeld worden, en de joden die in bescherming worden genomen. Daarmee bevestigt u wat competente waarnemers allang doorhadden: dat het uw partij helemaal niet te doen is om vrouwenrechten, segregatie of vrije meningsuiting, maar dat u gewoon moslims wenst te discrimineren en uit te sluiten met goedkope excuses.

U lijkt een apocalyptische beeld van de islam te hebben als inherent expansionistisch, vijandig en uitheems ‘In tegenstelling tot moslims proberen joden niemand te bekeren, is er binnen het jodendom geen stroming met extremistische opvattingen. Joden zijn bovendien afwezig in alle statistieken over criminaliteit en overlast’, zei u na de mislukte kandidatuur van Aron Berger op de Antwerpse CD&V-lijst in 2018. Het is precies dit soort exclusief ultranationalisme, dat minderheden ziet in het licht van een kosmische strijd tussen beschavingen, dat heeft geleid tot de gruwelijkste episodes van de vorige eeuw.

Want, mijnheer de Wever, alles wat ons volgens u zo zou onderscheiden van de Joden, werd vroeger ook over hen gezegd. Gedurende de 19de en 20ste eeuwen was het beeld van het ‘internationale jodendom’ dat de ‘Europese naties’ vanbinnen ‘uitholde’ en ‘domineerde’ alomtegenwoordig. Via publicaties als De Protocollen van de Wijzen van Zion werd het idee verspreid dat Joden Europa wilden overheersen, dat ze een ‘vreemd element’ waren in het volkslichaam dat ‘onze cultuur’ bedreigde en dat er maatregelen tegen genomen moesten worden. Dat heeft rechtstreeks geleid tot de Holocaust.

Het is nog maar heel recent dat Joden door de grootste ultranationalistische stromingen zijn aanvaard als deel van de natie: tot ver in de 20ste eeuw golden ze als publieke vijand nummer 1 voor extreemrechtse partijen. De redenen voor die ommekeer zijn uiteenlopend. In uw geval zal de electorale dimensie vermoedelijk vooral meespelen, maar ook (terechte) schuldgevoelens over de vreselijke geschiedenis van jodenvervolging. Maar waarom trekt u daaruit geen lessen om ook voor andere minderheden hetzelfde basisrespect op te brengen?

Humor en waar de grenzen ervan liggen is een lakmoesproef voor het respect dat u en uw partij bereid zijn op te brengen voor minderheden. Zolang u Joodse karikaturen veroordeelt maar islamitische niet, kan niemand uw retoriek over inclusief nationalisme serieus nemen.

Ik verblijf met de diepste hoogachting,

Othman El Hammouchi

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content