‘Wie enkel teert op nostalgisch verleden, mist de essentie van de Vlaamse beweging’

‘De manifestatie in Steenstrate heeft een patent genomen op het weggooien van de essentie van de Vlaamse beweging’, schrijft Johan Velghe aan de vooravond van de IJzerwake.

In een decorum van Vlaamse en Dietse strijdvlaggen wordt morgen zondag 29 augustus op een weide in het gehucht Steenstrate, tussen Ieper en Langemark-Poelkapelle andermaal Vlaanderens geconditioneerde vrijheid aangekondigd.

De organisatoren van de IJzerwake richten zich tot een ‘verfijnd en klassenrijk volk’. De media worden omschreven als ‘platvloers, oppervlakkig en beschamend’. De Vlaamse regering heeft de Vlaamse leeuw ‘gemutileerd’ en 11-julitoespraken door officiële personen blinken uit ‘door het meest holle gezwets’. Gewaarschuwd wordt voor zij die ‘een aanpassing vragen aan de moderne geplogenheden want zij willen ons eigenlijk uitspuwen’.

Vlaanderens vrijheid wordt in de weide afgespannen door ‘het gebruik en de verdediging van onze Vlaamse symbolen (leeuwen, wimpels, zelfklevers, kentekens), basis-beveiliging van onze jonge kinderen (vroegseksualisering), ongeboren leven, strijd tegen de pandemie-dictatuur en het op de kop zetten van duizenden jaren oude seksuele normen’. De eed van trouw aan Vlaanderen is de toeter van uiterst-rechts. De schapenvacht van deze boze wolf is de Vlaamse beweging van the boulevard of broken dreams. Het nostalgische verleden als richtingsaanwijzer.

De manifestatie in Steenstrate heeft een patent genomen op het weggooien van de essentie van de Vlaamse beweging. Schreeuwen om vrijheid van meningsuiting en anderen die vrijheid ontzeggen, is het tegenovergestelde van vrijheid in solidariteit, hét fundament van de Vlaamse beweging die staat voor gelijkwaardigheid, rechtvaardigheid, armoedebestrijding en identiteitsbeleving, open en positief ingevuld. De Vlaamse beweging als het gevecht voor ons belang: het geluk van iedereen.

Dat geluk gaat over het niet ontzeggen van mensenrechten op basis van landsgrenzen. Het gaat over meer dan kruimels van de tafel van de verzorgingsstaat. Het gaat over een kernwapenvrij land. Vlaanderen, waarop niet langer de hypotheek gelegd wordt van nog meer kernafval. Een Vlaanderen zonder wapenproductie en wapenexport vormt mee de invulling van ‘Nooit meer oorlog’. We betalen vandaag mee het gelag in mensenleed en -levens van onze betrokkenheid bij nieuwe vormen van economisch en militair kolonialisme.

De emanciperende Vlaamse beweging heeft noch aanknopingspunten, noch bruggetjes met het vertoon in Steenstrate. Een vlag dekt niet alle ladingen, zoveel is duidelijk. Die emanciperende Vlaamse beweging van Jakob Kats in het midden van de negentiende eeuw, al over daensisten en de Frontbeweging tot sociaal-flamingantisme en onder andere Vlinks vandaag koos en kiest steeds de kant van de verdrukten en van het pacifisme. De initiële Vlaamse ontvoogdingsstrijd was en is er een van rebelsheid, authenticiteit, pacifisme en acties waarbij de samenleving van onderuit opgebouwd werd en wordt.

Wij hebben onze rechten opgeëist in naam van culturele diversiteit. Het onmogelijke werd mogelijk. Waarom is het vandaag blijkbaar onmogelijk om dat recht op diversiteit uit te breiden naar iedereen die in Vlaanderen woont, werkt en er zijn kinderen groot brengt?

Kiespeilingen geven een ruk naar rechts aan. Glijmiddelen zijn Vlaamse nostalgie, ontkenning van klimaatalarm, narcisme als invulling van vrijheid en ongelijkheid als standaard om herverdeling te beletten. Dat armen niet gulzig zijn en vele multinationals wel, wordt onder de mat geveegd.

Waarom overleggen jullie al eens niet met elkaar?, klinkt het soms. Het water is meer dan een Gorge du Verdon diep. Om te praten dient minstens de achting van ‘dierbare vijand’ aanwezig te zijn. Het is meer dan een kloof, er is gewoonweg geen enkel raakpunt dat de stigmatisering van bevolkingsgroepen het dogma van de ongelijkheid kan doorbreken.

‘Godsvrede’ wordt in Steenstrate ingesnoerd tot eigen gelijk eerst: ‘Godsvrede wordt ook bij ons aangetast als in de samenleving steeds de dictatuur verscherpt van de ‘politiek-correcte’ bestuursuitoefening’.

‘Vlaanderen vrij’ is een samenleving waar we de rug niet toekeren naar de realiteit van de diversiteit, de aanpak van de armoedebestrijding en de nefaste gevolgen van de ongelijkheid, of de maatschappij vol onvrijheid. What else?

Johan Velghe is woordvoerder van Vlinks.