‘Een formule van adoptie of pleegmoederschap kan heel wat onverwacht zwangere vrouwen en meisjes toch perspectief bieden op een toekomst’, schrijft Paul Beke.
Recent was er heel wat te doen omtrent het probleem van een voorstel tot een pauze in de interlandelijke adoptie, zo ook omtrent de fel betwiste stopzetting van abortus in Mexico. Tezelfdertijd liep er een programma op TV EEN over “onverwacht zwanger” en alle diep menselijke moeilijkheden daaromtrent. Redenen genoeg om hieromtrent even stil te staan en na te denken.
De tijdelijke adoptiepauze voor interlandelijke adoptie veroorzaakte een korte politieke storm in het Vlaams Parlement en gaat niet door. Toch wijst dat op een gevoelige thema dat heel wat mensen kan beroeren. Gelukkig heeft het door een voortschrijdend inzicht de politiek doen nadenken en begrijpen dat er heel wat moest veranderen in deze problematiek. De nood aan en de vraag naar adoptie is blijkbaar nog heel hoog in bepaalde landen alwaar de toestand inderdaad heel schrijnend lijkt en heel wat kinderen aan hun lot zijn overgelaten. Het aantal kinderen dat momenteel voor adoptie in aanmerking kwam uit het buitenland is de laatste jaren afgenomen tot een twintigtal, terwijl de wachtlijst van kandidaat adoptiegezinnen heel lang is. Anderzijds zijn er momenteel in Vlaanderen over de 800 kinderen op zoek naar een pleeggezin.
Gelukkig is niet alles stopgezet en is er afgesproken dat er vooral zal gewerkt worden van uit een eerste prioritair uitgangspunt “de belangen van het kind” en dan pas de belangen van de kandidaat adoptieouders. Er zal tevens maximaal worden benadrukt dat de band met de oorspronkelijke biologische ouder(s) moet behouden blijven door onderlinge informatie en contacten. Er zal grondig nagegaan worden in de betrokken landen van herkomst of er lokaal geen oplossing of opvang kan gevonden worden en of men ter plaatse meer kan helpen zoeken naar oplossingen en opvangmogelijkheden ..Kinderhandel moet ten allen prijs worden opgespoord, gestopt en zo mogelijk bestraft. De procedure van adoptie moet veel transparanter en veel vlotter kunnen verlopen binnen een veel kortere en betere timing. Ten slotte moet er betere informatie zijn over het kostenplaatje en over de situatie van de mogelijke kandidaat-adoptiekinderen in hun land en gezin van herkomst.
Belangrijk is dat er bij de een onverwachte zwangerschap duidelijk meer aandacht en mogelijkheden zouden moeten zijn omtrent de drie keuzemogelijkheden die de betrokkene heeft. Er kan naast de keuze voor het behouden en voldragen van de zwangerschap, gekozen worden voor het verwijderen van de vrucht, voor abortus dus, ook de keuze worden gemaakt om de zwangerschap verder te voldragen in een vorm van draagmoederschap. De onverwachte zwangerschap kan dan verdergezet en voldragen met de mogelijkheid om afstand te doen van de baby waarbij er kan geopteerd worden voor een blijvende adoptie of voor een tijdelijke pleegzorg. Hierbij zou de mogelijkheid blijven om zoals bij andere vormen van adoptie, contact te onderhouden tussen de adoptiehouders en de biologische ouder(s). Hier zou een vorm van meerouderschap kunnen groeien. Bij de keuze voor pleegouderschap zou de biologische ouder later, in betere tijden, het kind terug kunnen aannemen. Ondertussen is een adequate opvolging, begeleiding en ondersteuning van de biologische ouder(s)een absolute noodzaak.
Op deze wijze zouden heel wat abortussen kunnen worden vermeden en heel wat trauma’s bij jonge onverwachte zwangere moeders kunnen worden vermeden. Zo krijgen deze kinderen later heel wat positieve perspectieven op een normaal leven zowel bij de adoptieouders, de pleegouders als de biologische ouders.
In deze context is het van heel groot belang dat er voldoende bedenktijd zou zijn vermits zo een onverwachte zwangerschap meestal in eerste instantie gepaard gaat met paniek en chaos en uitzichtloosheid. Er moet gelegenheid zijn om tot rust te komen en rustig na te denken over de te maken keuze. Een onafhankelijke multidisciplinair samengestelde dienst, zou, los van abortusklinieken, meerdere keren gesprekken kunnen voeren tijdens deze bedenktijd zodat de betrokkenen rustig en grondig kunnen overwegen en nadenken over de mogelijke opties en de keuze die dient gemaakt te worden.
Hoe men het ook draait of keert, hier wordt beslist over het leven van een ander, een nieuw leven, de vrucht in de buik van de jonge moeder, die zichzelf niet kan verdedigen. Dit vraagt een veel grotere omzichtigheid dan de toegang tot euthanasie waar iemand zelf over zijn eigen leven beslist.
Deze formule van adoptie of pleegmoederschap kan heel wat onverwacht zwangere vrouwen en meisjes toch perspectief bieden op een toekomst voor zichzelf in het heden en voor zichzelf en het kind in wording voor de toekomst. Zo kunnen heel wat drama’s worden vermeden zoals er nu bekend zijn o.a. via de organisatie FARA uit de recente uitzending van “Onverwacht zwanger” die jaarlijks meer dan 3.500 keer werden geraadpleegd.
Ook zouden heel wat kandidaat adoptieouders hun wens kunnen in vervulling zien gaan, en wie zegt dat een dergelijk meerouderschap geen goede formule zou kunnen zijn.
Het is duidelijk dat een wettelijke op puntstelling van het statuut van draagmoederschap zich hier opdringt.
Lees ook:
– Lies is draagmoeder van de baby van Elke: ‘Ik weet dat ik het kan: dit kind afgeven’
– ‘Een adoptiepauze is nog altijd de enige consequente keuze’
– Vooruit maakt prioriteit van legalisering draagmoederschap
– ‘Meerouderschap is de essentie van een paradigmashift in interlandelijke adoptie’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier