‘Dit verdomde virus heeft een aantal uitdagingen en problemen op scherp gesteld’, schrijft Vooruit-voorzitter Conner Rousseau naar aanleiding van de Dag van de Arbeid.
Zelf moet ik een jaar of 5 geweest zijn, toen ik voor het eerst 1 mei mee vierde. ’s Morgens vroeg al galmde door ons huis ‘Hoor je het zingen op straat?’ van Les Misérables én de ‘Internationale’. Ik werd wakker en ik wist: ’t is ‘onze’ feestdag. Ik stormde naar beneden om mee te lopen in onze eigen kleine stoet … rond de keukentafel. Mijn moeder voorop, mijn zus en ik erachteraan. Amper enkele uren later waren de straten in de stad omgetoverd in een indrukwekkende zee. Een zee van rode mensen. En dat ik in mijn jong leven op die dag nooit een paraplu heb moeten vastpakken, kan geen toeval zijn. “Ja jongen, dat bewijst dat onze heer gewoon ne socialist is”, zeiden ze altijd. Na de optocht stond ik dan – kleine nerd die ik was – zo dicht mogelijk bij het podium om naar die speeches te luisteren. Om dat vuur, die strijdvaardigheid en die solidariteit vanaf de eerste rij mee te maken.
Toen al ging 1 mei over de vraag hoe we ervoor zorgen dat iedereen die elke dag zijn best doet, daarvoor beloond wordt, en vooruit kan gaan in ’t leven. En vandaag, op deze 1 mei, is dat niet anders. Alleen heeft dit verdomde virus een aantal uitdagingen en problemen op scherp gezet. Kinderen die nu met leerachterstand kampen, omdat ze bij hun thuis niet de ruimte, de tijd of de centen hebben om de begeleiding te krijgen die nodig is. Steeds meer jongeren – maar ook vele anderen, die zich nu niet goed in hun vel voelen en de weg naar psychologische hulp niet vinden. Te veel mensen die niet liever willen dan werken, maar nu niet kunnen werken, of werken met een contract zonder enige zekerheid en zich luidop afvragen of hun job er morgen of volgende maand nog zal zijn.
1 mei staat in het teken van een nieuwe strijd voor een eerlijk samengaan van groei en herverdeling.
En dus is het van cruciaal belang dat we nu al de juiste keuzes maken om ons land straks samen weer op te bouwen. Zodat iedereen zijn deel doet, maar ook zijn deel krijgt. Zodat iedereen krijgt naar noden, maar ook bijdraagt naar vermogen. Zodat iedereen niet alleen kan overleven, maar vooral ook goed kan leven.
Onze keuzes op deze eerste mei zijn alvast glashelder.
(1) investeren, maar dan slim investeren. In onze gezondheidszorg en in ons mentaal welzijn. Om de simpele reden dat een gezonde bevolking de basis is van een sterke economie. En als deze crisis één iets heeft aangetoond, dan is het wel dat we in onze gezondheidszorg nooit meer mogen besparen. En investeren in ons onderwijs ook, om onze scholen écht te versterken zodat kinderen hun leerachterstand zo snel mogelijk ophalen.
(2) Corona heeft voor een economisch slagveld gezorgd, en wie het moeilijk heeft, moeten we voluit steunen en hierdoor loodsen. Daar moet een sterke overheid voor zorgen. Maar er zijn ook sectoren die wel goed geboerd hebben tijdens deze crisis. En dat dankzij het harde werk van heel veel mensen. Vaak met risico voor hun eigen welzijn en gezondheid. Als je mee de handen uit de mouwen steekt en bijdraagt aan succes, dan moet je daar altijd een beloning voor krijgen. Dan is het niet meer dan rechtvaardig dat je meer verdient. Als men dus blijft vinden dat er geen ruimte is om die werknemers een deftige opslag te geven, dan is er ook geen ruimte om aandeelhouders opslag te geven.
(3) Onze derde keuze tot is ook al een kwestie van rechtvaardigheid. Want het kan niet langer dat onze zelfstandigen, onze familiebedrijven, onze kmo’s – die megacreatief zijn en alles uit de kast halen om boven water te blijven – de volle pot betalen, terwijl grote buitenlandse spelers met megawinsten, multinationals zoals Google en Amazon, niet eerlijk bijdragen en daardoor dromen én jobs hier bij ons kapot maken. Zelfs aan de overkant van de oceaan hebben ze dat intussen ingezien. En als in Amerika al een minimumbelasting van 21% op multinationals kan, dan hier bij ons zeker.
Dus neen, de strijd is nog niet gestreden. Integendeel zelfs, deze 1 mei staat in het teken van een nieuwe strijd. Een nieuwe strijd voor een eerlijk samengaan van groei en herverdeling . maar ook een nieuwe strijd voor een evenwichtig samengaan van welzijn en welvaart. Ja, deze 1 mei gaat over de toekomst en welke keuzes we maken. En wat ons betreft is het heel simpel: vooruitgaan in ’t leven als je elke dag je best doet, dat is iets dat iedereen toekomt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier