Waarom Standard een transferverbod riskeert door de verkoop van Edmilson

Sport/Voetbalmagazine brengt aan het licht hoe Standard een frauduleuze constructie opzette bij de transfer van Edmilson naar het Qatarese Al-Duhail in de zomer van 2018. STVV liep daardoor meer dan 1 miljoen euro mis en diende klacht in. Dat zou Standard wel eens duur kunnen komen te staan.

September 2018: de transferperiode heeft sinds enkele dagen haar deuren gesloten wanneer Bruno Venanzi die opent van het kabinet van David Meekers, zijn tegenhanger bij STVV. De Luikse voorzitter heeft nog een dossier in orde te maken, of hij dat nu wil of niet.

De bijeenkomst heeft meer iets van een opeising dan van een vriendschappelijk bezoek. Venanzi zet zich in zijn eentje tegenover David Meekers, maar ook tegenover Takayuki Tateishi en Andre Pinto, respectievelijk de CEO en de sportief directeur van de Kanaries.

Aan de orde van de dag: de transfer van Edmilson Junior Paulo Da Silva, bijgenaamd Junior, die begin augustus naar de Qatarezen van Al-Duhail is vertrokken voor een bedrag van 2 miljoen euro. Dat is tenminste toch wat Venanzi beweert, met ondersteunend bewijsmateriaal.

De voormalige baas van Lampiris toont het TMS-document (het FIFA-systeem dat de transfers regelt) dat geacht wordt het bewuste bedrag te valideren. In het kader van die transactie heeft STVV net een storting van 320.000 euro ontvangen. De bestuursleden van de Kanaries hadden bij de transfer van de Belgische Braziliaan naar Sclessin in januari 2016 voor 1,2 miljoen euro, een percentage van 40 procent op de potentiële meerwaarde bij een doorverkoop onderhandeld. Dus 40 procent op wat 800.000 euro werd. De rekening klopt toch?

Niet helemaal. Bruno Venanzi kan dan wel bij hoog en bij laag beweren dat hij slechts 2 miljoen gekregen heeft voor de verkoop van Edmilson Junior, het Limburgse trio staat perplex bij dergelijke cijfers, zeker gezien het profiel van de betrokken speler: een flankspeler van 22 jaar die er net een geweldig seizoen met elf goals en vijf assists heeft opzitten waarin hij de Rouches naar bekerwinst en een tweede plek in de competitie leidde.

‘Ik wist dat die affaire zou uitkomen, maar ik wil duidelijk zijn: dat heeft niks met ons in Doha te maken’, vertelt iemand die in de Verenigde Arabische Emiraten woont en het dossier goed kent. ‘Wij zijn eerlijke mensen, wij betalen de mensen correct. Dat Standard andere clubs dupeert, dat is hun probleem, niet het onze.’

Documenten die Sport/Voetbalmagazine kon inkijken, bevestigen de twijfels van STVV. Door het contract met Al-Duhail, een transactie voor het officiële bedrag van 2 miljoen euro, hebben de Luikenaars niet alleen slechts 40 procent betaald op 800.000 euro (de meerwaarde op de oorspronkelijke transfer van 1,2 miljoen), dus 320.000 euro aan STVV. Via het genoemde ‘samenwerkingsakkoord’ dat voorzag in een stage van Standard in Doha in januari 2019, lieten ze zich ook nog eens dik 3,2 miljoen euro betalen, los van elke ‘sell-on’-clausule. Een aardige som, gestort op hun rekening bij PNB Paribas Fortis op Xavier-Neujeanplein in Luik.

In totaal bedraagt het werkelijke transferbedrag dus 5,2 miljoen euro en had Standard dus 1,6 miljoen aan STVV moeten betalen. Een fraude van 1,28 miljoen euro dus, die hen duurder kan komen te staan dan dat het opgebracht heeft. ‘Ik kan bevestigen dat Standard de transfer gemanipuleerd heeft en dat hetgeen ze gedaan hebben niet wettelijk is’, bevestigt iemand die dicht bij de zaak staat en die preciseert dat Al-Duhail de regeling geaccepteerd heeft omdat het ‘de enige manier was om de speler te krijgen’.

Wat riskeert Standard?

STVV stuurt op 18 december 2019 via zijn advocaat een brief naar de politie van Hasselt en stelt zich burgerlijke partij in het kader van een klacht neergelegd bij de strafrechtbank door de bevoegde onderzoeksrechter, tussen Kerstmis en Nieuwjaar, tegen Standard en zijn voorzitter Bruno Venanzi. Een andere klacht, ditmaal bij de FIFA, zou niet lang op zich laten wachten. Toen Sport/Voetbalmagazine Standard hierover contacteerde, zei het ‘niet op de hoogte te zijn’ van de strafrechtelijke procedure.

Door zich burgerlijke partij te stellen in Hasselt hopen de Truiense bestuurders hun rechten te doen gelden voor de Belgische justitie. Op die manier lanceren ze een procedure die eerder ongewoon is in het voetbalmilieu. Het strafrecht is immers een domein waarop voetbalclubs zich zelden begeven. De sancties zijn er strenger dan degene die bepaald worden door de klassieke sportinstanties, die zich slechts op één domein concentreren. Het getuigt ook van zowel de motivatie van STVV als van de teneur van het dossier.

Nu dat laatste voldoende solide is om Standard en voorzitter Venanzi juridisch aan te vallen, willen de Limburgers een andere klacht neerleggen, dit keer bij de FIFA. De aanwezigheid van Al-Duhail, een Qatarese en dus buitenlandse actor, maakt de zaak internationaal en het Belgisch Arbitragehof voor de Sport (BAS) is incompetent in die materie.

Volgens de bepalingen van de disciplinaire code van de FIFA heeft Standard zich schuldig gemaakt aan valsheid in geschrifte, hetgeen het Zwitserse recht definieert als ‘een misleidend document’. Het reglement over het statuut en de transfer van spelers stipt aan dat ‘de clubs alle uitgevoerde uitgaven moeten aangeven in TMS’, via ‘een stortingsbewijs’. In het andere geval, zoals dat van Standard, ‘kunnen ook sancties uitgesproken worden tegenover elke vereniging of club die onjuiste of foutieve cijfers heeft ingevoerd of het TMS-systeem heeft gebruikt voor illegale doeleinden’.

Standard stelt zich zo bloot aan sancties die kunnen gaan van een eenvoudige boete tot een transferverbod en/of een uitsluiting van Europese competities. Zware sancties als de Rouches geen uitweg vinden.