Op zijn Instagramaccount vraagt de Zweedse ex-tennisser aandacht voor een problematiek in de topsport die volgens hem nog steeds onderbelicht is.
Kent u Robin Söderling nog? De Zweed zorgde in 2009 voor dé verrassing op Roland Garros door Rafael Nadal in de 1/8 finale uit te schakelen. Later moest Söderling wel de duimen leggen tegen Roger Federer in de finale. Ook in 2010 haalde de Zweed de finale in Parijs, maar toen was Nadal te sterk.
Söderling won in zijn carrière tien enkeltoernooien en stond eventjes op nummer 4 op de wereldranglijst. Nu is hij coach van het Zweedse Davis Cupteam.
Maar het grootste gevecht dat hij in zijn loopbaan moest leveren, was er één tegen angstaanvallen en een depressie, zo vertelde hij onlangs openlijk op Radio Zweden, de openbare omroep in zijn thuisland.
‘Het knaagde aan me vanbinnen’, zei Söderling. ‘Ik lag op bed en keek telkens in een leegte. Bij het kleinste geluid raakte ik in paniek. Als de telefoon ging, beefde ik van angst. Alles was beter dan in die hel te moeten leven. Ik wou niet sterven, maar belandde toch op Google met donkere gedachten.’
Atleten beter voorbereiden
Na zijn getuigenis op de radio postte de inmiddels 35-jarige ex-tennisser een brief op zijn Instagramaccount.
Daarin kwam hij terug op de problematiek: ‘Een atleet zijn kan ongelooflijk uitdagend zijn voor je mentale gezondheid. Mijn streven naar perfectie en de constante druk die ik op mezelf legde, maakten mij op het einde bijna kapot.’
Hij schrijft dat de paniekaanvallen begonnen in juli 2011 en dat hij nu eindelijk, negen jaar later, kan zeggen dat hij zich terug goed voelt, en misschien zelfs nog beter dan ervoor.
Op aanraden van zijn omgeving vertelt hij nu openlijk over de lange reis die hij afgelegd heeft, zegt hij op Instagram.
‘Ik wou dat er destijds meer informatie beschikbaar was en dat ik de tools gehad zou hebben om om te gaan met wat ik voelde. Het is tijd om mentale problemen bij professionele sporters aan te pakken. Data tonen dat één op drie elite-atleten mentale gezondheidsproblemen hebben die zich kunnen uiten in stress, eetstoornissen, burn-out, depressie en angsten. We moeten daarover beginnen praten en ervoor zorgen dat de volgende generatie van atleten beter voorbereid is dan ik was.’
Söderling sluit zijn brief af met een oproep om mensen op te leiden, niet alleen coaches, ouders en trainers, maar vooral de atleten zelf. ‘We moeten af van het stigma dat mentale problemen een teken van zwakte zijn. Zelfs de grootste sportsterren hebben er last van, en het komt voor in alle sporten. Als ik het gesprek op gang kan brengen en misschien één mens kan helpen door mijn verhaal te vertellen, dan ben ik daar al blij mee.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier