‘Zullen onze politici wel naar jongeren luisteren of maken ze dezelfde fout als hun Britse collega’s?’

‘Jongeren zijn een kracht waar men rekening mee moet houden. De Britse Conservatieven vertikten dat te doen en krijgen nu de rekening gepresenteerd.’ Europees Jongerenvertegenwoordiger Frédéric Piccavet trekt enkele Vlaamse lessen uit de Britse verkiezingsstrijd.

Maakte de Britse Conservatieve Partij een kapitale fout door in de aanloop naar de verkiezingen niet naar de jongeren te luisteren? In de recente Britse parlementsverkiezingen lieten maar liefst zeven op de tien jongeren hun stem horen. Dat is een ongezien groot aantal, waardoor men in het Verenigd Koninkrijk vandaag spreekt van een youthquake.

Daarnaast zou de opkomst bij de jongeren dit keer hoger liggen dan bij de ouderen, wat historisch gezien een trendbreuk betekent. De jeugd stemde massaal voor het Labour van Corbyn, de aloude rivaal van de Britse conservatieven. Bij geen enkele andere leeftijdsgroep bleek Labour zo populair.

De zelfzuchtige millennial

En wat dan met het wijdverbreide vooroordeel dat jongeren niet bezig zijn met politiek? Want, zo gaat het denken, deze generatie zelfzuchtige en passieve millennials is toch vooral bezig met zichzelf en tokkelt liever op de iPhone dan dat ze stemt of betoogt. Tegen deze pensée unique boks ik samen met mijn collega’s studenten- en jongerenvertegenwoordigers iedere dag op.

De grote opkomst in Groot-Brittannië én het feit dat de meesten onder hen voor Labour stemden, toont aan hoe Corbyn het potentieel van jongeren op de meest optimale manier aanboorde.

Hij maakte de uitstekende analyse dat jongeren zich heel vaak machteloos voelen als het over politiek gaat. Daarom ging hij actief en, belangrijker, geïnteresseerd luisteren naar wat jongeren bezighield.

Hij zette daarnaast in op thema’s waar jongeren nauw verwantschap mee hebben: de torenhoge leningen die studenten moeten betalen bij de start van hun studies, de gigantische huizenprijzen die jongeren de kans ontnemen iets te kopen, het publiek transport dat voornamelijk voor jongeren interessant is maar noch goedkoop, noch kwaliteitsvol is.

De nors-uitziende, maar vooral authentieke Corbyn bood hen een alternatief verhaal. Of beter: hij bood hen een verhaal.

Geen enkele andere partij deed dat. De conservatieven zetten de toon: zij deden de jongeren af als TLTV: Too Lazy To Vote. Een zwaktebod.

Te trekken lessen

Beste heren en dames politici, jongeren zijn de toekomst. Ja, een sloganeske zin. En volgens mij ook een foutieve. Want wij zijn niet enkel de toekomst, wij zijn ook het heden.

We vinden het fijn dat jullie zeggen dat we belangrijk zijn. Maar wij willen meer. Wij willen meedenken. Wij willen meestemmen, ook op zestien en zeventien jaar. Wij zijn de experts van onze eigen leefwereld. Laat ons daarom beleid co-creëren, om het lekker hipster te zeggen.

Ja, we zijn jong, maar neen, we zijn niet onbezonnen. Gebruik die mogelijkheid, ze ligt voor het grijpen en is ongelooflijk laagdrempelig. Daarnaast vraag ik u ook om werk te maken van meer jeugdvriendelijk beleid.

De besparingsregering heeft de nobele droom om geen schulden over te dragen aan de volgende generaties, om de vinger op de knip te houden. Maar ze draagt het gevaar in zich om niet enkel de schulden te verminderen, maar voornamelijk ook de mogelijkheden van jongeren te beperken. Wij voelen dat en blijven vertwijfeld en alleen achter.

Vervolgens, en daarbij aansluitend, vraag ik u om ons en onze bezorgdheden ernstig te nemen. Het zijn wij die nog langst zullen moeten leven met de beslissingen die vandaag door u worden genomen. Van alle burgers hebben wij het grootste belang om te weten hoe uw beleid een impact heeft op ons. Neem dit niet lichtzinnig op en ga met jongeren hierover in debat, zodat u ook weet heeft van wat wij denken.

Ik vraag u ook om een inclusief verhaal te brengen en te onderkennen dat ‘de jeugd’ geen monolithisch blok is. Iedere vriend van mij is een totaal andere persoon dan de volgende. Erkennen dat niet elk van ons gelijk aan de meet komt is een vanzelfsprekendheid, en een gediversifieerd beleid uittekenen dus een noodzaak.

Ten slotte vraag ik om beleid te ontwikkelen in samenspraak met organisaties en personen die nu al ontzettend veel weten over jongeren en hun zorgen: de jeugdraden en jeugdwerkers. Zij weten hoe jongeren te bereiken zijn en hoe je ons kan inzetten in het beleid. Zij zullen u zeggen dat jongeren een steeds moeilijkere relatie hebben met de politiek. Probeer via hen te weten te komen hoe dit kan aangepakt worden.

Onuitputbare kracht

Volgens mij kan je de ware aard van een partij herkennen aan de manier waarop ze met jongeren omgaat. Trap daarom niet in de gemakkelijke val van ons als vanzelfsprekend te beschouwen. Om ons af te schilderen als passieve sukkeltjes die enkel met onszelf bezig zijn. Want wij zijn een onuitputbare kracht van kritische, vernieuwende en positieve denkers en doeners. Hou ons niet tegen en vermijd zo een youthquake.

Aan jongeren geef ik graag nog het volgende mee. Laat politici nooit je stem als vanzelfsprekend beschouwen. Ga nooit akkoord met hun mensbeeld over de wereld, als dat jou als overbodig wegzet. Laat hen niet het politieke kaartspel verdelen zonder onze tussenkomst. Laat je horen. Want wat jij doet, kan anderen tot actie aanzetten. En voor je het weet, heb jij een impact op je vrienden en familie. Vpor je het weet, verander jíj plotsklaps de koers van ons land. Geloof je me niet? Kijk dan maar eens naar Groot-Brittannië.