‘#jesuissamuel’ wacht het lot van #jesuischarlie. Het volk vergeet vlugger dan Onze Lieve Heer kan denken’, vreest Jean-Marie Dedecker naar aanleiding van de moord op de geschiedenisleraar in Parijs, vijf jaar na de aanslag op de redactie Charlie Hebdo.
Parijs 1831: de Franse karikaturist Honoré Daumier en zijn uitgever Charles Philipon worden berecht omdat hij het hoofd van koning Louis Philippe als een peer had getekend. Honderdnegentig jaar “beschaving” later. Parijs vrijdag 16 oktober 2020: leraar Samuel Paty toont een Mohammedcartoon uit Charlie Hebdo aan zijn leerlingen, en wordt voor deze blasfemie midden op straat door uitschot uit Tsjetsjenië gekeeld en onthoofd.
Enkel als de weerzinwekkendheid van de grenzeloze gruwel van het moslimfanatisme weerom een nieuwe gradatie bereikt is het nog nieuws. De terroristische moordpartijen in de Bataclan, op de zeedijk van Nice of in de lokalen van Charlie Hebdo staan nog in ons collectief geheugen gegrift, maar ondertussen zijn we zo platgeklopt door de strategie van de als racisten vermomde gemeenschapsdenkers, die blasfemie laten doorgaan voor islamofobie, en islamofobie voor racisme, dat we niet meer merken dat de aanslag op Samuel Paty in Frankrijk al de 33ste is sedert 2017. Eenmaal de grens van de gruwel weerom verder lijkt opgeschoven, ontwaken we uit onze verdoving, krijgen we terug een carrousel van stille marsen en afkeurende persartikels, zweren onze machthebbers dure politieke eden en verkondigen ze riedels vol instant-maatregelen, zoals uit het land zetten van salafistische haatpredikers of het sluiten van hun moskeeën. Telkens mosterd na de maaltijd.
We verheerlijken de idealen van de Franse Revolutie, maar gunnen nog steeds vrijheid aan de vijanden van de vrijheid.
De wereldopinie geraakt dan plots in de ban van haar eigen verontwaardiging, maar telkens kortstondig en nog altijd angstig selectief. #jesuissamuel wacht het lot van #jesuischarlie. Het volk vergeet vlugger dan Onze Lieve Heer kan denken. Erger zelfs, na bepaalde tijd beginnen sommigen de gruwelijke uitwassen van de godsdienstwaanzin te verdedigen. Toen Gérard Biard, hoofdredacteur van Charlie Hebdo, begin dit jaar naar de vrijzinnige Université Libre de Bruxelles (ULB) kwam, vijf jaar na het uitmoorden van zijn redactie door relimacho‘s, viel dat niet in de smaak van de linkse genderpolitie. De Union Syndicale Etudiante, een afdeling van de FGTB-ABVV, en de Cercle Féministe van de ULB vonden Charlie Hebdo immers “reactionair”. De linkiewinkies zijn inderdaad tirannieke organisaties en navelstarende minderheden die als schoolmeestertjes op onze kneukels slaan, zoals het satirisch blad beweert. Is het niet ironisch dat het de zogenaamde zachtaardigen zijn die hier zo agressief zijn? Zo overtuigd als ze zijn van hun eigen gelijk, kunnen ze niet verkroppen dat iemand er andere denkbeelden op nahoudt. Pikant detail: Biard staat vandaag nog altijd onder politiebegeleiding, leeft ondergedoken, en werkt in een beveiligde conservenblik.
De instant consumententideologie van de islam wordt van het internet geplukt door geboefte met gewetenswroeging, en gepredikt door religekken in salafistische gebedshuizen, grootwarenhuizen van fanatisme. Plofbaarden slachten niet alleen ongelovigen af maar ook hun eigen voetvolk als ze zich niet aan de regeltjeskermis van Allah houden. Geen lone wolves maar uitschot van de wraakbrigade van de godslasteringwetten. Er waait een achterlijke zelfdestructieve wind door onze westerse cultuur van lui die zelf delen in onze welvaart, maar de cultuur die deze voorspoed voortbrengt willen vernietigen. Onze bleekwaterpolitici blijven wegkijken onder de mom van steun aan een vals discriminatoir slachtofferschap. We hebben daardoor een bres geslagen in de muren van onze neutrale staat. We blijven tegen beter weten in vasthouden aan onze onbekommerde nonchalance die we godsdienstvrijheid noemen, terwijl onze vrijheid in opdracht van een fictieve woestijngod vermoord wordt. We verheerlijken de idealen van de Franse Revolutie “Il n’y a pas de liberté pour les ennemis de la liberté” maar gunnen nog steeds de vrijheid aan de vijanden van de vrijheid.
Het is niet toevallig dat vorige week in Parijs net een leraar geslachtofferd werd. Niettegenstaande in ons onderwijs onze taal gesublimeerd wordt en onze basiswaarden herijkt worden onder het mom van multiculturele verdraagzaamheid, is de knieval toch nooit diep genoeg.
Hoe zit het met de Soumission in ons land? Zo’n 2.739 leerlingen (basis en secundair) volgden in 2018 thuisonderwijs, 20 procent van hun ouders zou volgens de Staatveiligheid banden hebben met extremistische groeperingen. Kinderen worden in het door buitenland gefinancierde scholen gehersenspoeld met de salafistische strenge interpretatie van de Koran. Een goede moslim zijn betekent voor kinderen vooral bang zijn. Vooral pubermeisjes worden uit het klassiek onderwijs weggehaald. Thuisscholing is voor religieuze fanatici een truc om hun kinderen op te voeden in hun eigen vorm van collectieve waanzin. Ontsocialisering als onderdeel van een godsdienstig proces.
Als het in Parijs regent, druppelt het in Brussel. Onze Verbindingsminister Bart Somers gaat nu plots vijf keer meer middelen uittrekken om deradicaliseringscursussen te organiseren (sic). Hij kan misschien beginnen met Noura Firoud, de IS-weduwe van Sharia 4Belgium-boegbeeld Houssien Eloussaki die afgelopen week met haar drie kinderen uit Syrië, via Turkije, teruggekeerd is naar België.
Het dhimmitudegedrag rond Emir Oussama Atar was ook een schrijnend voorbeeld van wegkijkgedrag en naïviteit. Het lieverdje blijkt hoe langer hoe meer de spin in het web van de grootste aanslagen (Parijs, Brussel…) op Europees grondgebied te zijn. Hij zat vanaf 2005 jaren vast in een Iraakse gevangenis. Toch kwam hij vrij omdat hij zogezegd ziek was. Onder druk van zijn familie en vrienden, van Amnesty International en van een reeks politici werden Buitenlandse Zaken en de Belgische diplomatie gevat. Zij zetten vervolgens de Irakese overheid onder druk en opperterrorist Atar werd in 2012 vrijgelaten. Toenmalig minister Steven Vanackere weigerde altijd opheldering te verschaffen over deze zaak, klaagde ook Theo Francken vorig jaar nog aan. Schuldig verzuim.
De politieke druk kwam van linkse politici zoals het Brussels Ecolo-kopstuk Zoë Genot, en de Groene parlementsleden Juliette Boulet en Ahmid Bohssin. Volgens die groenlinkse wegkijkers was Atar afgereisd met een konvooi medicijnen en werd hij tegengehouden door de stoute Amerikanen. Pijnlijke naïviteit. Op een “Free Attar”-betoging in 2010, was ook CDH parlementslid El Khannous aanwezig, evenals het Molenbeeks PS-stemmenkanon Ikazban. Stuk voor stuk politici die actief militeerden om terroristisch meesterbrein Atar vrij te krijgen uit de Irakese gevangenis.
Op die manifestaties werd ook de dochter van ’s lands oudste Jihadi-crimineel Ayach Bassam geïnterviewd. Hij was toen al jaren de topronselaar voor dat fascistisch tuig. Hij kwam effectief vrij en streed zijn eigen koppensnellende godsdienstoorlogje.
Vele tientallen doden later doen betrokkenen nog altijd alsof hun neus bloedt. De Schaarbeekse politieagent Mohammed S., een 53 jarige man met Marokkaanse roots, had tussen 10 september 2015 (twee maanden voor de aanslagen in Parijs) en 20 maart 2016 (twee dagen voor de aanslagen in Zaventem en Maalbeek) niet minder dan 203 contacten met Yassine Atar, broer van het brein achter de aanslagen in Brussel, Oussama Atar.
En terwijl wij hier vorig jaar debatteerden over de gecontroleerde terugkeer van Belgische jihadi’s uit Syrië, raakte het standpunt van de Koerdische verzetsstrijders die de Belgen vasthouden uit beeld.
In Frankrijk vreest men nu een nieuwe golf van terroristische aanslagen van Syrische koppensnellers die hun straf uitgezeten hebben. Ze kunnen Bart Somers om deradicaliserende bijstand vragen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier