Trump onder vuur voor bedreigen Clinton met gevangenisstraf: ‘Belooft zijn macht te misbruiken’

‘Een kandidaat voor het presidentschap belooft zijn rivaal de gevangenis als hij het haalt. Al de rest is bijzaak.’ Donald Trump krijgt ook uit zijn eigen partij kritiek op zijn uithaal naar Hillary Clinton.

De Republikeinse presidentskandidaat Donald Trump is in de nacht van zondag op maandag aangewreven dat hij uit het handboek voor leerling-dictators had geput door zijn Democratische rivale Hillary Clinton met een celstraf te bedreigen zo hij zijn intrek in het Witte Huis kan nemen.

“Kandidaat-winnaars dreigen er niet mee opposanten gevangen te zetten”, twitterde de vroegere woordvoerder van de Republikeinse president George W. Bush, Ari Fleischer. “Een president bedreigt een particulier niet met vervolging. Trump heeft ongelijk op dit punt”.

“Wie zou aanvaarden minister van Justitie te zijn van een president die denkt dat hij vervolgingen van zijn politieke tegenstanders kan beinvloeden”, was de vraag van David Frum, een van de speechschrijvers van Bush.

In het Democratische kamp noemde voormalig justitieminister Eric Holder de vastgoedmagnaat “gevaarlijk” en “ongeschikt”. Hij zegt dat Trump eigenlijk beloofde om de macht die bij het ambt hoort te misbruiken.

So @realDonaldTrump will ORDER his AG to take certain actions-When Nixon tried that his AG courageously resigned. Trump is dangerous/unfit

— Eric Holder (@EricHolder) October 10, 2016

“Laat het duidelijk zijn, een kandidaat voor het presidentschap belooft zijn rivaal de gevangenis als hij het haalt. Al de rest is bijzaak”, was de reactie van de Nobelprijswinaar voor Economie en editorialist Paul Krugman van de New York Times.

Primeur

Time ging na wat de waarde is van de ‘belofte’ van Trump. Een Amerikaanse president kan aan zijn procureur-generaal vragen om een speciale procureur op een zaak te zetten. Maar het zou wel de eerste keer zijn dat een president dat doet met een voormalige politieke rivaal.

Time geeft het voorbeeld van Richard Nixon. Die probeerde in de nasleep van het Watergate-schandaal zijn administratie te zuiveren van betrokkenheid bij het afluisteren van het democratische hoofdkwartier. Hij liet daartoe zijn procureur-generaal Elliot Richardsoneen onafhankelijk onderzoek in gang steken. Die stelde de speciale procureur Archibald Cox aan. Toen Cox de president wilde verplichten om zijn geluidsopnames uit het Witte Huis vrij te geven, beval Nixon aan Richardson hem te laten ontslaan. Richardson weigerde.Later werden zowel Richardson als Cox ontslaan door Nixon.

Time gebruikt het voorval om de ‘belofte’ van Trump historisch-juridisch te plaatsen. ‘President Trump’ zou kunnen zijn procureur-generaal kunnen vragen om een speciale procureur op het dossier-Clinton te zetten. Maar het zou de eerste keer zijn, concludeert Time, dat een president een (in dit voorlopig nog hypothetische geval) voormalige politieke oponnent zo aanpakt.