‘Wanneer komen de waardenconflicten van onze multiculturele samenleving op de feministische agenda?’

Jean-Marie Dedecker over #MeToo, Boef, en de multiculturele samenleving. ‘Ik ben man en wil niet dat vrouwen gediscrimineerd of gedwarsboomd worden door billenknijpers, gluurders en frustraten, maar ik wil ook niet aangeklaagd worden voor wat eigenlijk biologie is.’

Knack en Time Magazine kozen #MeToo als persoonlijkheden van 2017. Voor mij is de vrouw van het jaar 2017 een eenvoudige huismoeder uit Bosnië. In de genocide van 1995 verloor moslima Munire Subasic, het boegbeeld van de slachtofferorganisatie Moeders van Srebrenica twintig familieleden, waaronder haar man, vader, kinderen en broers. Door haar onverdroten ijver en getuigenis bracht ze gruwelijke oorlogsmisdadigers als Ratko Mladic, Radovan Karadzic en Slobodan Milosovic voor het Joegoslaviëtribunaal in Den Haag, waar Slobodan Praljak de gifbeker dronk. Dankzij dit tribunaal is seksueel geweld als oorlogswapen nu erkend als misdaad tegen de menselijkheid. Eeuwig respect.

Het Vlaams weekblad Humo kiest traditioneel de lul van het jaar, maar afgelopen jaar was eerder het jaar van de lul. De #MeTootjes zetten de mannen in hun hemd en met de broek op de knieën. Politiek correct links werd flagellant en conservatief rechts voelt zich nu bedreigd in zijn mannelijkheid.

In extreme proportie schilderen de #MeTootjes zichzelf af als hulpbehoevend en kwetsbaar, willoze slachtoffers die zelf nooit verantwoordelijkheid dragen, en de man is een beest dat getemd moet worden. Ik walg van mannelijke afstotelijke predatoren, maar wie durft te beweren dat sommigen hun gang konden gaan omdat vrouwen aan de aantrekkingskracht van de macht en het succes niet konden weerstaan of het stilzwijgend ondergingen, wordt al gevierendeeld. Dubbelzinnigheid troef.

Ik ben man en wil niet dat vrouwen gediscrimineerd of gedwarsboomd worden door billenknijpers, gluurders en frustraten, maar ik wil ook niet aangeklaagd worden voor wat eigenlijk biologie is. Het is evolutionair dat mannen houden van vrouwelijke borsten en billen. ‘Veel vrouwen doen hun best om er seksueel aantrekkelijk uit te zien door hun benen, billen en borsten goed te laten uitkomen en hun lippen te stiften. Dat is prima, maar dan moeten ze ook niet verbaasd zijn dat mannen daarop reageren.’ Dit laatste zijn niet mijn woorden maar van de Engelse feministe Fay Weldon.

Kwetsangst overheerst nu, komt er straks zo’n preutse scheiding van de seksen dat zelfs de islamisten in hun baard lachen? Het Amerikaans congreslid Trent Franks moest opstappen omdat hij twee voormalige medewerksters gevraagd had of ze draagmoeder wilden zijn voor hem en zijn vrouw en hen zou hebben gemanipuleerd. Een Izegemse warme bakker werd door de gedachtenpolitie van Unia aangeklaagd omdat hij een vacature voor ‘gemotiveerde meisjes’ plaatste. Zelfs Sneeuwwitje en Doornroosje staan op de index van de genderdwaallichten.

Wat vroeger triviaal was, is vandaag aanstootgevend. Wie vroeger een vrouw nafloot kreeg hoogstens een afkeurende of een flirtende blik, vandaag een GAS-boete van 350 euro in Sint-Niklaas.

Maar er is meer aan de hand. De waardenconflicten die het gevolg zijn van onze multiculturele samenleving komen maar heel selectief op de feministische agenda. De progressieve tantes, die als keizerinnen-kosters waken over grensoverschrijdende handelingen van onze witte roofdieren, zijn zelf vaak de hardnekkigste verdedigers van aangewaaide culturele discriminerende tradities en religies. Met de ongebreidelde migratie zijn ook de excessen van de multiculturaliteit binnengeslopen, of het nu gaat om de religieuze discriminatie van de vrouw in de islam, of de minachting voor de vrouw in de machocultuur van de Oostblokkers. Zou een eeuwenoud volksgebruik als het nafluiten van een vrouw even sterk ophef gemaakt hebben als de Marokkaanse hangjongeren in de baanbrekende tv-reportage ‘Femme de la rue’ van Sofie Peeters hun handen hadden thuis gehouden en hun beschimpende lippen op elkaar? Heeft het seksistisch-nihilistisch gezwets van Sofiane Boussaadia, alias Boef, de ogen en de oren van zijn Bitches en Kechs nu geopend?

The Battle of the Sexes en the Clash of Civilizations zijn blijkbaar paradoxen qua politiek correcte verdraagzaamheid. Zweden is het land van de doorgeschoten gendergelijkheid, zelfs Jezus is er onzijdig. Feminisme is er een religie. Bij die Scandinaviërs krijgen hoerenlopers gevangenisstraf, kan je veroordeeld worden voor verkrachting als je als koppel de intentie hebt om een condoom te gebruiken, maar de condoom blijft ongebruikt, en je mag er straks alleen nog seks hebben met expliciete verbale of non-verbale toestemming van je partner. Michael Hess, een politicus van de Zweedse Democratische partij die jarenlang in islamitische landen heeft gewoond, kreeg een voorwaardelijke gevangenisstraf ‘wegens het vernederen van etnische groepen’ niettegenstaande hij beweerde te kunnen bewijzen dat moslims buiten elke proportie als daders in verkrachtingszaken vertegenwoordigd waren omdat vrouwen verkracht en mishandeld mogen worden als zij zich niet conformeren aan islamitische gebruiken. Een meute feministen met hooivorken en castratiegereedschappen waakt in Zweden angstvallig over de nationale kuisheid. Het is zelfs besmettelijk. Een Noors politicus werd verkracht door een bij hem inwonende Somaliër. Hij voelde zich schuldig omdat de onverlaat achteraf werd teruggestuurd naar zijn land van herkomst.

Het populaire Zweedse muziekfestival Brovalla werd afgelast wegens een tsunami aan verkrachtingen. In Berlijn werd op nieuwjaarsnacht voor het eerst een ‘veiligheidszone’ voor vrouwen ingericht om een tweede Keulen te vermijden waar tientallen vrouwen in de Silvesternacht van 31.12.2015 op 01.01.2016 aan het Hauptbahnhof werden aangerand. Niet dat de protestantse Duitse gereformeerden plots geen manieren meer hebben, maar wegens het gevaar voor uitheemse testosteronbommen. ‘Diese Zelten sollen sexuell belästigten Frauen Schutz bieten’ neuzelden de Duitse geüniformeerde koddebeiers terwijl ze eerder hun belagers achter de tralies zouden moeten steken dan hun eigen vrouwen in een kooi. Het is beledigend hoe #MeTootjes als Heleen Debruyne nog een splinter zoeken in eigen oog om dit wangedrag als schuld van de maatschappij te verantwoorden in plaats van de oorzaak bij de uitwassen van een middeleeuwse religie te leggen.

Diversiteit is blijkbaar ouderwets multiculturalisme met een nieuw sausje. Alle identiteiten liggen zogezegd vast en verdienen blijkbaar bescherming behalve die van het westen zelf. ‘Vrouwen afschermen van geile blikken en seksuele aanranding is een regel in islamitische culturen, niet van onze samenleving’, zegt de Iraans-Belgische tandarts Darya Safai terecht.

Sedert nieuwjaarsnacht werden tientallen Iraanse betogers vermoord omdat ze opkwamen tegen de religieuze dictatuur van hun theocraten. Begin 2017 postten jonge Iraanse mannen op #meninjihab foto’s van zichzelf met een hoofddoek op om te protesteren tegen de verplichte sluierdracht van hun Iraanse zusters. Hier dragen linkse tuttebellen dan weer activistisch een boerkini of een hoofddoek uit sympathie met hun zusters die zich zogezegd vrijwillig opsluiten in een gevangenis van textiel. ‘Ik geloof niet in keuzevrijheid als het over de boerkini of de hoofddoek gaat’, zegt bovengenoemde Darya Safai in Humo van 26 december. ‘Het zijn symbolen van een filosofie die vrouwen opsluit, discrimineert en verlaagt tot minderwaardige mensen. Geen enkele vrouw zou ze mogen promoten. De vrije keuze om zich te bedekken is het gevolg van indoctrinatie, sociale druk en religieuze plichten. Ik vind het egoïstisch dat sommigen de hoofddoek beschouwen als deel van hun identiteit.’ Alle #MeTootjes mogen samen met de #meninjihabs de straat op om de ayatollahs naar het Iran-Tribunaal in Den Haag te sturen. Dan worden ze ook mijn vrouwen van het jaar.