‘N-VA maakt gebruik van Vlaams Belang-propaganda, maar voert een CD&V-beleid’

‘Wij worden bestuurd door politici die voor de verkiezingen grote woorden hebben, maar na de verkiezingen precies het omgekeerde doen’, schrijft Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken naar aanleiding van de discussie over het opiniestuk van Bart De Wever.

Bart De Wever beweerde in een opiniestuk dat links een keuze moet maken tussen open grenzen en een sociale zekerheid. Beide gaan immers niet samen. Uiteraard kan ik hem moeilijk ongelijk geven. Het zijn immers mijn eigen woorden. Op de nieuwjaarsreceptie van mijn partij benadrukte ik opnieuw deze fundamentele keuze. Je kunt niet komen genieten zonder bijgedragen te hebben. Dat is niet alleen onrechtvaardig, maar bovendien onbetaalbaar. Wil je toch open grenzen, dan moet je de sociale zekerheid afschaffen. Maar dat is voor mij onaanvaardbaar.

Mooie praatjes

Toch verwondert het mij dat De Wever klakkeloos de standpunten van het Vlaams Belang overneemt. Het beleid dat deze N-VA voert is volledig in tegenspraak met hun mooie woorden. Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken importeert jaarlijks tienduizenden nieuwe allochtonen. Zijn stoere praat levert voor hemzelf misschien extra Facebook-likes en Twitter-volgers. Allicht hoopt hij op extra stemmen en een promotie tot minister van Defensie na de verkiezingen. Maar wat kopen wij daar als Vlaamse burgers eigenlijk voor? Twee derde van de nieuwe allochtonen zijn laag opgeleid. Bijna één of de vijf zijn zelfs analfabeten. Verwondert het iemand dat 70% van de leeflonen naar allochtonen gaan? Nochtans beweerden ze dat die mensen onze pensioenen gingen komen betalen.

Onze grenzen zijn zo lek als een zeef. Het komt steeds vaker tot confrontaties met mensen die illegaal in ons land zijn en de politie. De multiculturele tijdbom ontploft met de regelmaat van de klok. De politie moet toekijken hoe Brussel herhaaldelijk ongestraft wordt afgebroken, en burgers moeten machteloos dit geweld slikken. Het enige dat Jan Jambon daarop te vertellen heeft is dat hij het onaanvaardbaar vindt. Keer op keer op keer is dat de enige uitleg van de minister van Binnenlandse Zaken. Dit excuusbeleid is het enige dat echt onaanvaardbaar is.

Sociale zekerheid voor onze mensen

Het is goed politici aan hun eigen woorden te herinneren. Volgens De Wever was er immers geen alternatief dan te besparen op de sociale zekerheid. Het was zijn vurigste nieuwjaarswens zowel in 2016 als in 2017. Toegegeven, als er één belofte is die wel gehouden is, is het deze. Ze besparen effectief op kinderbijslag, zorg voor onze hulpbehoevenden en vooral moeten we nu al tot 67 gaan werken van deze N-VA. Bovendien worden we om de oren geslagen met extra taksen en accijnzen op energie, water, brandstof, alcohol, enz. De prijzen swingen de pan uit. 10% van de Vlamingen leeft in armoede. Bijna één op de vijf heeft problemen om zijn gestegen energierekening te betalen.

Veel gewone Vlamingen die werken, een gezin stichten, kinderen opvoeden en een leven proberen uit te bouwen krijgen het steeds moeilijker om de eindjes aan mekaar te knopen. De Vlamingen liggen niet in de sociale hangmat, maar werken zich te pletter. We hebben de tweede hoogste tewerkstellingsgraad in de hele EU bij de groep 25-50 jaar en zitten in het algemeen eveneens een pak boven het EU-gemiddelde. Wij betalen tegelijk de derde hoogste belastingen in de OESO-landen, terwijl we daar maar de laagste pensioenen voor terugkrijgen.

Bovendien zetten al deze besparingen op gewone mensen geen zoden aan de dijk. De regering krijgt zijn rekeningen niet op orde waardoor we steeds meer schulden ophopen voor onze kinderen en kleinkinderen. De Vlamingen betalen jaarlijks 7 miljard euro teveel belastingen om een failliete franstalige factuur betalen waar we niets over te zeggen hebben. Bovendien moeten we nog eens 7,2 miljard per jaar ophoesten voor een immigratiefactuur waar we niet om gevraagd hebben. Verdienen wij niet beter? Wordt het niet eindelijk tijd dat de Vlamingen op de eerste plaats komen?

Echte verandering

Waarom stemmen de Vlamingen massaal voor veilige grenzen, beschermen van onze identiteit, verzekeren van onze welvaart, maar krijgen wij nooit het beleid waar we voor kiezen? Wij worden bestuurd door politici die voor de verkiezingen grote woorden hebben, maar na de verkiezingen precies het omgekeerde doen. De politiek luistert niet naar de gewone mensen.

Dertig jaar geleden bedacht links de tactiek van het cordon sanitaire om aan de macht te blijven. Maar de Vlamingen lusten dat cordon sanitaire niet. Datzelfde cordon is nu voor N-VA een politieke manipulatie geworden om zich te verzekeren van machtsbehoud zonder de nodige veranderingen door te voeren. Het kartel tussen CD&V en N-VA viel bijna tien jaar geleden uiteen, maar in realiteit kiest N-VA er ondanks alle show telkens opnieuw voor om de oude muffe machtspartij CD&V aan de macht te brengen.

De meerderheid van de Vlamingen lust het cordon sanitaire niet. De Vlamingen willen en verdienen echte verandering. Daarvoor zal een sterk Vlaams Belang altijd nodig zijn. Vanuit de oppositie om de machthebbers te controleren en te dwingen onze standpunten over te nemen zoals nu gebeurt, vanuit de meerderheid om mee een ander beleid vorm te geven. Politiek is als een weegschaal. Wie wil dat de balans overhelt, moet zoveel mogelijk gewicht op het uiterste leggen. De Wever zei ooit dat hij zelfs niet met het Vlaams Belang zou meestemmen mochten we de zon kunnen laten opkomen. Wordt het niet eens tijd dat we de zon laten opkomen voor de Vlamingen?