Jean-Marie Dedecker heeft geen goed oog in de neomarxistische recepten van de PVDA van Peter Mertens en Raoul Hedebouw.
Deelname aan De Slimste Mens is een springplank naar de populariteit. Bart De Wever profiteerde er van en Raoul Hedebouw schiet nu ook omhoog in de peilingen. Het communistisch electoraal goudhaantje van de PVDA-PTB gaat na Wallonië ook Vlaanderen kerstenen met het Rode Geloof. Aan de andere kant van de taalgrens is er een groeiende groep die besloten heeft dat het socialisme niet werkt, en daar gaan ze nu experimenteren met het communisme. Volgens de opiniepeilingen is een vijfde van de Waalse bevolking al overtuigd. Want was het socialisme de oplossing geweest voor de armoede, dan was ze niet zo hoog in Brussel en Wallonië, waar 18.3% van de bevolking onder de armoedegrens leeft, het dubbele van Vlaanderen.
Dat Wallonië vatbaarder is voor de rattenvangers van de staatseconomie is begrijpelijk: 51.9% van de actieve bevolking werkt er voor de overheid. In Vlaanderen zijn er nog een paak meer ongelovigen te overtuigen vooraleer we met zijn allen staatsambtenaar worden, want dat is de ideologie van Raoul Hedebouw en Peter Mertens: het neo-marxisme.
Knuffelcommunist Raoul kreeg het marxisme met de moedermelk mee. Zijn moeder werd in 1992 ontslagen in een Amerikaans bedrijf wegens ongeoorloofde vakbondsactiviteiten, en zijn vader stopte zijn studies psychologie om als Amadees aan de slag te gaan in de Waalse staalindustrie. Op de 29 stakingsdagen, anderhalf jaar vooraleer Caterpillar besloot de deuren te sluiten, stond Raoul diverse keren als piket aan de fabriekspoort. Raoul studeerde zelf biologie en kluste bij als DJ in het Luikse nachtleven. Hij is perfect tweetalig en werd zo vertaler voor de Luikse syndicale straatvechter Roberto D’Orazio. Hij vertrok naar Congo om in de leer te gaan bij Ludo Martens die er een linkse beweging uit de grond wilde stampen. Martens was als PVDA-voorzitter zo doctrinair dat hij met zijn witwasboek “Een andere kijk op Stalin” de misdaden tegen de menselijkheid van de Sovjetdictator trachtte te vergoelijken. Op 2 maart 2008 werd Martens opgevolgd door Peter Mertens.
De kameraden van de PVDA hebben iets met rode dictaturen. Ze dweepten vroeger met de heilstaten van Mao Zedong en Jozef Stalin, waar iedereen gelijk was en de apparatsjiks meer gelijk. De 60 miljoen die het niet wilden aanvaarden werden in goelags en heropvoedingskampen een kopje kleiner gemaakt.
De PVDA ging naar de verkiezingen in 2003 al in kartel met de islamitische AEL van Abou Jahjah . Juriste Zohra Othmanwas stemmenkampioene in Borgerhout. Ze vloog indertijd naar Bagdad om haar steun te betuigen aan Sadam Hoessein en naar Jenin om de apologeten van Al-Aqsa een hart onder de riem te steken, ( ‘verknocht aan de islamitische wraakzucht’, schreef Benno Barnard in Knack.)
Op de jaarlijkse juichvergaderingen van de “International Meeting of Communist Workers’ Parties” was de PVDA tot vorig jaar vaste klant, naast de Venezolaanse communisten van Maduro & Chavez, de Laotiaanse van Choummaly Sayasone, de Cubaanse van de Castro-dynastie, de Vietnamese van Nguyen Phu Trong, en de Noord-Koreaanse van de gruwelijke dictator Kim Jong-Un.
Op het door henzelf georganiseerde “International Communist Seminar” van 2011 diende de PVDA zelfs de volgende resolutie in: “We, delegates from Communist and Workers’Parties wish success and extend our firm solidarity to the Workers’ Party of Korea and the Korean People in the important struggle of peace on the Korean Peninsula, in Northeast Asia and the whole world”. Het is als actief steun betuigen aan de NSDAP ten tijde van het naziregime, betoogde Pieter-Jan Van Bosstraeten daarover in een artikel op Doorbraak met als titel “Ongeziene hypocrisie van PVDA” .
Een jaar later gingen ze volgens de auteur nog verder in hun “algemene conclusies”: ” De Arbeiderspartijen moeten het solidariteitsfront met de landen die bedreigd worden door het imperialisme (Iran, Syrië, De Democratische Volksrepubliek Korea) versterken.”
Toen de partij met die congresteksten eind vorig jaar onder vuur kwam te liggen reageerde Peter Mertens nog met ‘F*ck Noord-Korea’, en stelde de partij dat ze voortaan bilaterale contacten zal onderhouden in plaats van deel te nemen aan het bewuste congres. Maar de PVDA-voorzitter blijft wel volhouden dat ‘Het marxisme is nog altijd tien keer beter dan het liberalisme.’
Hoewel de partij afstand lijkt te nemen van Noord-Korea, ligt dat voor landen als Venezuela en Cuba blijkbaar minder voor de hand. ‘Castro was geen dictator’, reageerde Peter Mertens vorig jaar nog op het overlijden van El Commandante.
Geen wonder dus dat de rode kameraden onze grenzen willen openzetten voor alle migranten uit de hele wereld, en samenwerken met Progress Lawyers Network om onze legale migratie-grendels te bekampen tot in Aleppo. Het is een bijhuis van de PVBA en de opvolger van Advocaten van het Volk dat zich verzette tegen een verbod van de terroristische ronselaarsbende Sharia4Belgium.
Populisten bezien de politieke moraal vaak door de bril van arbeid en corruptie, schrijft Jan-Werner Müller in zin essay “Wat is populisme“. Ze zetten het zuivere, onschuldige, altijd hardwerkende volk op tegen een corrupte elite die geen echt werk verricht (afgezien van haar eigen belangen behartigen). De strapatsen van de PS (Parti des Scandales) evenals van de collaberende MR en de cdH in Publifin & Co zijn dan ook de ideale hefbomen voor de PVDA om zieltjes te werven in het economisch zieltogende Wallonië.
Ik heb het nochtans voor Hedebouw en Mertens die zelf leven volgens hun principes, die als volkstribunen de graaicultuur, het cliëntelisme en de zelfbediening van de traditionele politieke kaste fileren, en die de bankiers, de multinationals en de elektriciteitsboeren kastijden. Alleen zijn hun remedies contraproductiever en erger dan de kwaal. Het zijn marketingstrategen van de volkswoede, maar ook makelaars in fictieve angsten. De roep van de trado’s om de neomarxisten te bestrijden met een cordon sanitaire zijn laffe stuiptrekkingen uit zuiver machtsbehoud.
De enige manier om hen te ontmaskeren is het doorprikken van de geloofwaardigheid van hun ideologie en van de onhaalbaarheid van hun programma. De Waalse econoom en oud-Ecolo voorzitter Philippe Defeyt berekende dat het partijprogramma van de PTB-PVDA jaarlijks zo’n vijftig miljard euro extra zou kosten, dat het zou leiden tot een explosie van de overheidsschuld en een verarming van de bevolking.
Onze rode kameraden gaan hun economisch protectionisme en hun vierdagenwerkweek van amper 30 uur financieren met nationalisaties, robottaksen (de kortste weg naar delokalisatie van bedrijven), vermogens- en andere afgunstbelastingen. Alle Macht Aan De Arbeiders, op voorwaarde dat we niet teveel moeten arbeiden. Liever iedereen gelijk in armoede, dan ongelijk in rijkdom.
Onze verzorgingsstaat is nu al wereldkampioen in de herverdeling. We kreunen onder een overheidsbeslag van een dikke 53% en daarvan gaat 49% naar herverdeling en amper 2% naar investeringen. Onze impliciete belastingvoet op kapitaal is meer dan 30% (3% boven het Europees gemiddelde) en in het heffen van vennootschapsbelastingen zijn we Europees kampioen. De 20% rijkste Belgen betalen 65,4% van de personenbelasting (27 miljard van de 40,8 miljard euro), de armste 20% quasi nihil (0,03 M). Als men met de 500 grootste familievermogens van dit land de overheidsuitgaven zou betalen, dan is dat geld na 8 maanden en 12 dagen op, en is er niets meer te belasten rekende Roland Duchâtelet ons voor.
De Franse socialisten schaften hun ‘miljonairstaks’ van 75% af omdat het amper 0,2% in het laatje bracht. Er schort veel aan ons onrechtvaardig tollenaarssysteem en de fiscale Panama- & Bahama’s vluchtelingen mogen van mij de pleuris krijgen, maar opgewarmde ideetjes uit de onderbuik van een marxistisch-communistische dictatuur, die driekwart eeuw lang de helft van Europa in armoede heeft gestort, zijn platte volksverlakkerij.
Elk nadeel heeft zijn voordeel. Als de PTB de dienst zal uitmaken in Wallonië is dat de kortste weg naar Vlaamse onafhankelijkheid. Hasta la Victoria siempre, zou Che Guevara gezegd hebben (jawel, ik heb er in illo tempore ook nog mee gedweept). “Het kapitalisme is er niet in geslaagd iedereen gelukkig te maken. Het communisme daarentegen is er wel in geslaagd iedereen ongelukkig te maken, met uitzondering van zijn eigen nomenklatoera ” Een wijs man, die Benno Barnard. En ik heb alle vertrouwen in onze jeugd, die wordt vanzelf wel wat rechtser van zodra ze hun belastingbrief onder ogen krijgen.
Miljonairstaks
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier