‘De huidige migratiepolitiek legt een tijdbom onder de Europese Unie’

‘Onze EU-politici dwepen met mensenrechten, maar sponsoren dictaturen van Turkije tot in Afrika om hun eigen onmacht over het migratieprobleem te verdoezelen’, vindt Jean-Marie Dedecker.

‘Als men hosanna begint te roepen en met palmtakken begint te zwaaien is het tijd dat je de stad verlaat, want ergens in zijn achtertuin is er iemand voor jou een kruis aan het timmeren.’ Het zou een wijze raad zijn voor onze staatssecretaris van Asiel en Migratie Theo Francken kunnen zijn. Aan de top van de politieke pop poll is het eenzaam en bedreigend toeven. Icon toppling, een sociologisch fenomeen waarbij alle krachten zich op onverklaarbare wijze verzamelen om je van je troon te stoten, is dan je lot. Na de politieke knokpartijen in het parlement onder leiding van roeptoeter Patrick Dewael, die als minister van Binnenlandse zaken en asielbeleid zelf mislukte en compleet de mist inging, en na de oekaze van een klein dozijn universiteitsrectoren, was het de beurt aan 1042 op hun tenen getrapte academici om in een open brief Theo Francken de postmoderne levieten te lezen.

Hopelijk niet uit academische na-ijver, nochtans een wijd verbreide universitaire kwaal. Deze bonte schrijversgilde van intellectuelen bestond ook uit de usual suspects zoals de professoren Eva Brems en Marc Van Ranst. De eerste is hevige tegenstander van het boerkaverbod, en de tweede twittert constant over de N-VA alsof het de vijfde colonne van Hitlers derde leger is. De leesplankjes van de politiek-correcte boekenkasten van de Westerse intelligentsia staan bol van geschriften vol cultuurrelativisme en postkoloniale schuldgevoelens, vol zelfhaat en defaitisme.

De ideologisch zuiveren hebben het alleen nog over de rechten van de minderheden en de plichten van de ontvangende meerderheid, die steeds meer en meer moet inleveren op zijn cultuur en zijn eigenheid. Volgens mij ontgaat het onze intellectuele elite, door een gebrek aan realiteitsbesef en zelfreflectie, dat Jan Modaal zich vaak het slachtoffer voelt van een politie-correcte en suïcidale wurggreep, met terroristische uitwassen. Dat hij de buik vol heeft van gesluierde jeukwoorden als verbinden en multicultureel geneuzel. Dat ze lak heeft aan de morele superioriteit van een groep die aan de deugtafel van allerhande praatprogramma’s bepaalt wie deugt en wie niet deugt. De mediabonzen liggen immers mee in het bed, ingedommeld op het oorkussen van de macht.

De hautaine reactie en de zendelingenpolitiek van de besluiteloze EU-Mandarijnen irriteert de burger evenzeer. Ze dwepen met mensenrechten, maar sponsoren dictaturen van Turkije tot in Afrika om hun eigen onmacht over het migratieprobleem te verdoezelen. Wie durft te beweren dat de vluchtelingenstroom een eufemisme is voor een volksverhuizing van gelukzoekers en dobberzielen via de veerdienst van allerhande ngo’s en mensensmokkelaars, krijgt de banvloek van de linkse sociologisch geschoolden over zich heen.

De armada van Gutmenschen staat boven de wet en wie kritiek geeft is inhumaan. Theo Francken ontmenselijkt de vluchtelingen beweren die linkse elites, terwijl het volgens mij eerder hun bedoeling is om onze asielminister te ontmenselijken in een politiek pamflet met een academisch randje. Francken vindt dat men Artikel 3 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) moet “omzeilen”. Dit artikel bepaalt grosso modo dat niemand mag gerepatrieerd worden naar een land waar hij bedreigd wordt. Voor 1989 had het EVRM geen enkele invloed op het repatriërings- en migratiebeleid van de verdragspartijen. Art.1 van het EVRM stelde zelfs duidelijk dat het verdrag slechts geldt voor personen die zich onder de rechtsmacht van een lidstaat bevinden, zijnde zijn grondgebied.

Het verdrag werd in 1950 door tien stichtende landen ondertekend om hun burgers te beschermen in de Koude oorlog tegen het Rode Gevaar. Art.3 diende om dissidenten een veilig onderdak te bieden en niet om massamigratie te verrechtvaardigen en aan externe standaarden te onderwerpen. Nu wordt het eerder onderuitgehaald door activistische rechters en kommaneukende advocaten van de open-grenzen lobby die de wetsartikels zover oprekken dat ze de geest van de wet verkrachten. Zelfs lui die hier geen asiel willen aanvragen moeten volgens hen recht hebben op de geneugten en de bescherming van onze welvaartstaat.

Die humanitaire wegkijkers en activisten zijn de echte handlangers van het migratieprobleem geworden. Ze stigmatiseren de zwijgende meerderheid als inhumaan, racistisch en discriminerend, en ze praten ons een vals schuldgevoel aan, terwijl de echte schuldigen de Afrikaanse satrapen en dictators zijn, evenals de Emirs en de Ayatollahs van middeleeuwse woenstijngodsdiensten die zichzelf onmetelijk verrijken, hun eigen paupers onderdrukken en ongelovigen liquideren.

Het Europees Hof in Straatsburg is stilaan afgegleden tot een togatempel van politieke correctheid en humanistische navelstaarderij. Het veroordeelde op 23 februari 2012 Italië omdat de kustwacht van dat land op 6 mei 2009 een tweehonderdtal Eritreeërs en Somaliërs van hun gammel bootje geplukt had, en teruggevaren naar het Libische Tripoli. Sindsdien moeten alle opgepikte schuitjes vol dobberzielen in Europa aan land gebracht worden.

Na dit arrest “Hirsi Jamaa tegen Italië” kwam de massale Afrikaanse exodus op gang, gesteund door een armada van schepen van gesubsidieerde wereldverbeteraars en met gedoogsteun van zoetwaterpolitici. Of de EU nu 13 miljard uittrekt voor verscherpte grensbewaking en migratie, of het laat oplopen tot 35 miljard in 2021, zal het de situatie niet veranderen. Zolang dit arrest niet teruggeschroefd wordt, blijft de Middellandse Zee een kerkhof voor hopelozen, en een lucratief casino voor de mensensmokkelmaffia.

‘Door de houding van de ngo’s worden mensensmokkelaars aangemoedigd’, beweerden Klaus Rösler en Fabrice Leggeri, bazen van de Europese grenspolitie begin 2017 al in de kranten Die Welt en The Guardian. In Italië is de soundtrack van de zwijgende meerderheid steeds luider gaan klinken. De onvrede leidde tot een electorale aardverschuiving zodat hun nieuwe regenten genoeg hebben van het feit dat hun land de aanlegsteiger van de veerpontmaffia is. Elke democratische samenleving moet immers zelf kunnen bepalen hoeveel en welke mensen ze binnenlaat.

De oplossing voor Afrika is meer vrijhandel, minder westers landbouwprotectionisme en vooral meer democratie, maar als we ons met dat laatste bemoeien zijn we volgens de ideologisch zuiveren terug kolonialen.

De huidige migratiepolitiek legt een tijdbom onder de Europese Unie. ‘Door zijn huidige vooruitstrevendheid, die kinderlijk en suïcidaal is, gaat Europa ten onder’ zei Imre Kertesz. Een wijs man. Onze academici zouden beter even een lezing bijwonen van deze Nobelprijswinnaar literatuur in plaats van een staatssecretaris te ontmenselijken en de echte inhumane schurken uit de wind te zetten.