‘De brigade van preutsheid en onderhuidse inquisitie komt stilaan zichzelf tegen’

‘De schandpaalethiek, waarbij carrières en levens eenzijdig onthoofd worden door een mediatieke guillotine, werkt echter stilaan contraproductief, en ondermijnt de eigen geloofwaardigheid’, schrijft Jean-Marie Dedecker aan de vooravond van de Oscars.

Vandaag worden de Oscars uitgereikt. Het podium van het Dolby Theatre in los Angeles zal steevast ook gebruikt worden voor voorgekauwde verontwaardiging over allerhande culturele en natuurlijke ongelijkheden, met haarbal Trump als kop van jut op kop. #MeTootjes paradeerden al op de catwalk van de Golden Globes en van de Bafta’s, de Engelse Oscars. Ze waren als pauwen vol van morele verontwaardiging in het ravenzwart gekleed, uit protest tegen de mannelijke predatoren, maar met een decolleté in weinig verhullende stof tot aan de navel. Een doorkijkrouwstoet van Hollywood-babes en -actrices die eerder beroep deden op mijn seksuele onderbuikgevoelens dan op mijn herseninhoud, wat dat laatste ook moge betekenen.

Of was dat toch de bedoeling? Er is een latente puriteinse heksenjacht vol mannenhaat gegroeid die stilaan de creativiteit ondermijnt. Het begint volgens mij te lijken op een kruistocht tegen elk greintje erotiek. De schandpaalethiek, waarbij carrières en levens eenzijdig onthoofd worden door een mediatieke guillotine, werkt echter stilaan contraproductief, en ondermijnt de eigen geloofwaardigheid.

Overdaad schaadt. Het banaliseert de echte problemen van seksuele intimidatie en machtsmisbruik. En deze zijn er nochtans legio. Een greep uit het aanbod van de laatste weken. Oxfam had een escortebureau. Het leek wel ‘Oxfemme‘: twee beurten voor een pot melkpoeder. Artsen Zonder Grenzen had een gynaecologische afdeling voor eigen gebruik. Heilsoldaten van het Rode Kruis hadden last van hun eigen kruis, en welzijnsknuffelaars van Plan International misbruikten hun eigen adoptiekinderen. De Mines Advisory Group, het ngo-otje van Lady Di, trapte ook in een mijnenveld vol prostitutie.

Niks mis met naar de hoeren te gaan -prostitutie is het oudste beroep ter wereld- maar het leveren van hulpgoederen tegen seksuele gunsten, zoals VN-hulpverleners deden in Syrië, is misdadig. De mensenrechtenadvocaat Mario Joseph verwoordde het cru vanuit Haïti:“NGO’s vol koloniale monsters. De rijke, witte hulpverlener die de arme zwarte kinderen en vrouwen zogenaamd komt redden, maar seksuele handelingen afdwingt in ruil voor een bord eten.” Zelfs de boeddhistische organisatie Rigdzin kreeg in Zwitserland klachten over haar Tibetaanse geestelijke Namkha Rinpoche. Aan de uitspattingen en misbruik uit naam van een fictief opperwezen ontsnapt blijkbaar geen enkele godsdienst of sekte. En als het over de islam gaat hullen de feministen zich onmiddellijk in sluiers.

De brigade van preutsheid en onderhuidse inquisitie komt echter stilaan zichzelf tegen. Het opgestoken wijsvingertje wordt meer en meer onuitstaanbaar. De middelvinger met fuck you wenkt. Wie bovengemiddeld intellectueel begaafd is of fysiek sterk, mag zijn talenten beroepsmatig te gelde maken, maar wie bovengemiddeld fysiek mooi is mag dit van veel zedenprekers commercieel niet meer uitspelen. Cheerleaders, fotomodellen en hostessen worden een bedreigde soort. Podiummissen in het wielrennen worden door een lapsus op vrt nws zelfs ‘bloemenhoeren’ genoemd. Flanders Classics, de organisator van de wielerronde van Vlaanderen, bant een honderdjarige traditie van bloemenmeisjes maar nodigt Lance Armstrong, de grootste oplichter uit de wielergeschiedenis, uit als eregast op hun ronde. De schaamte voorbij en zowel de weg als de pedalen kwijt.

Ode aan het vrouwelijk schoon wordt gedegradeerd tot discriminatie. Het is enkel nog toegelaten in een absurde combinatie van gendergelijkheid: naast bloemenmeisjes ook bloemenjongens, en naast pitspoezen of grid girls nu ook pitskaters of grid kids. Een beetje bevallige menselijkheid tussen stinkend metaal en brullende motoren schreeuwt nochtans om gelijkheid! Niet alleen het puritanisme is doorgeslagen, maar ook de gendergelijkheid.

En dat is niet alles. Het enige zwart in de formule één waren de banden, tot Lewis Hamilton in een McLaren kroop en wereldkampioen werd. Oom Tom in de pitstraat. Straks wordt de wit-zwart geblokte eindvlag nog verboden wegens te racistisch. En wat is het volgende? De kurk gaat straks ook op de champagnefles, want het godenvocht rondspuiten op het podium is een te nadrukkelijk mannelijk orgastisch fallusgebruik. Wie weet wordt aan ons volkslied straks nog een strofe toegevoegd: ‘O heilig land der Vaad’ren’ wordt ‘heilig land der Moeders’.

Als Boudewijn als Bo in mantelpakje naar de bakker gaat, dan heeft hij of zij mijn zegen. Echt waar. Maar de meningenfabriek van de politieke correctheid vraagt niet alleen begrip voor de transgenders (en terecht), maar ze eist dat we ook nog applaudisseren. Diegenen met een genuanceerde opinie zwijgen of liegen. Humor of ironie wordt gevaarlijk en satire leidt tot ergernis. Wat echter niet lachend mag gezegd worden is het niet waard serieus genomen te worden. Humor is het ventiel waarlangs de spanning in de samenleving ontsnapt.

Wegzakken in het fatsoensmoeras

Geef mij maar de Nederlandse cabaretier Youp Van ’t Hek: “Als iemand in Amsterdam roept jongens we laten onze baard staan, dan kwets je heel veel dames die trots zijn dat ze sinds hun operatie staand kunnen plassen, maar helaas nog geen gezonde baardgroei hebben. Je mag in onze hoofdstad alleen nog regenboogtaal gebruiken.” En verder: ” De dochter van vrienden van ons beviel vorige week van een kind. Toen ik belangstellend aan de verse oma vroeg wat het was geworden, antwoordde deze geradicaliseerde feministe: doet dat ertoe, achterhaald fossiel? En ze hing woedend op”. Heerlijk, fossielen met gezond verstand en zin voor humor die weigeren weg te zakken in het fatsoensmoeras.

Het gelukkigste dier ter wereld is de Kraak, een inktvis, een meesterwerkje van de evolutie, als ik de Duitse filosoof Richard David Precht mag geloven. ‘Met drie penissen stimuleert het mannetje de drie clitorissen van het vrouwtje. De paring is een prachtig spel van schitterende verkleuringen en tedere rituelen dat zich eindeloos uitstrekt in de tijd. De helft van zijn leven brengt dit betoverend schepsel door met seks. Zijn zenuwstelsel overtreft alles op biologisch gebied. Zijn hersenen besturen acht zenuwknopen. Het gevoel in zijn vingertoppen is het fijnste in de natuur.’

Als reïncarnatie bestaat, heb ik mijn keuze al lang gemaakt. Ik behoef daarvoor geen tantramassage van een verloren gelopen Tibetaanse Lama.