CumEx Files: ‘Onze fiscus tast nog in het duister. De spaarder betaalt weerom tweemaal het gelag’

‘De jacht op rendement heeft van veel bankiers de aasgieren van het casinokapitalisme gemaakt’, schrijft Jean-Marie Dedecker na de onthullingen in de CumEx Files, een grootschalig onderzoek naar gesjoemel met dividendbelastingen.

Onze pretletterbrigade heeft het zo druk met het vullen van krantenpagina’s over de voetbalmaffia dat een zopas ontdekte bankroof en een aanslag op onze schatkist blijkbaar nauwelijks drukinkt waard is.

Bij het woord bankier krijg ik altijd een droge mond. Tot een kwarteeuw geleden werkte ik twintig jaar lang bij ING, toen het nog BBL of Bank Brussel Lambert heette. Eigenlijk ben ik begonnen bij de Banque de Bruxelles, negentig procent van de directieleden waren immers Franstalig en de interne Nederlandstalige correspondentie was hoogstens een doorslag van de taal van Marianne. Toen de bank met een dubieuze swapoperatie in 1974 op de rand van de afgrond bengelde, klopte het aan bij Baron Lambert voor een fusie, betaalde het personeel het gelag en werd de verantwoordelijke weggepromoveerd met een adellijke titel naar Genève.

Nooit heb ik een CEO weten wakker liggen van een ‘afdankingetje’ of een C4 meer of minder, wel van de balansen, de bonussen, en de tirannie van de aandelenmarkten. Personeel behoorde tot de algemene onkosten, en was dus altijd te duur en te veel.

In 1992 hield ik het voor bekeken. Elke premie of ‘dertiende maand’ werd door de fiscus voor 70% afgeroomd, en ik had geleerd dat je niets verdient zolang je op het einde van de maand een vast bedrag in je loonzakje vindt. Daarenboven stond de Hollandse ING-armada voor de deur om de BBL in te lijven. Als je je bedrijf aan een kolonisator verkoopt, valt vroeg of laat de guillotine. Eigen volk eerst.

CumEx Files: ‘Onze fiscus tast nog in het duister. De spaarder betaalt weerom tweemaal het gelag’

ING zette vorig jaar nog schaamteloos 3.500 medewerkers aan het stempellokaal en nog eens 1.000 uit haar zelfstandig kantorennet.BNP Paribas organiseert vandaag een sluitingsronde in haar kantorennet, straks volgt een ontslagronde. Het heroriëntatie-riedeltje voor het personeel is dan altijd de sociale peptalk om een scheutje water in het bloedbad te gieten.

De krokodillentranen van de bankbobo’s, krijtpakken met een ivoren gezicht, zijn altijd valse stuiptrekkingen in een poesjenellentheater. ING hakte toen ook nog de helft van haar 1.200 IT medewerkers weg, en de rest van de informatici werd geoutsourcet naar Bulgarije. Het kreeg 10 miljard van de Nederlandse overheid om haar van de ondergang te redden in de bankencrisis.

In september van dit jaar kreeg ING nog een boete van 775 miljoen euro wegens ‘jarenlange en structurele overtreding van de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme’. Die topcriminelen lopen nog vrij rond, het scheelde heel wat publiek protest of hun capo di capi kreeg nog een loonsverhoging van 50%, van 2 naar 3 miljoen per jaar. De penetrante geur van nihilistisch graaien stonk echter te veel voor de publieke opinie.

Ongebreidelde zoektocht naar rendement

De jacht op rendement heeft van veel bankiers de aasgieren van het casinokapitalisme gemaakt. Amper zes maanden na de kaping van Fortis in 2008 stond BNP Paribas al klaar om één miljard euro bonussen uit te keren. Goldman Sachs kreeg in 2008 van de Amerikaanse overheid 7 miljard dollar om de bank te redden. In 2009 zette ze 4,72 miljard dollar opzij voor bonussen. Citigroup kreeg 45 miljard directe staatssteun en liet 5,3 miljard naar bonussen vloeien. Negen van de grootse Amerikaanse banken kregen 175 miljard dollar steun van de belastingbetaler en ze betaalden prompt 32,6 miljard dollar premies uit aan zichzelf; 4.700 bankiers en traders passeerden aan de kassa voor meer dan één miljoen dollar.

Over de beurzensnijders van Dexia en Fortis zijn er al genoeg boeken geschreven. De ongebreidelde zoektocht naar rendement voor de aandeelhouders en hun graaicultuur zijn nog altijd chronische kankers. Ze woekeren vandaag ongehinderd voort, van megabanken zoals de Deutsche Bank tot de marginale spelers zoals het ter ziele gegane Optima en het zieltogende Ethias.

Het is nooit opgehouden. Dankzij het speurwerk van een journalistencollectief onder leiding van het Duitse onderzoeksplatform Correctiv uit een twaalftal landen kwam nu opnieuw een ‘Coup van de eeuw’ aan het licht van de durfkapitalistenmaffia: de CumEx Files. Geen gamers maar gewiekste financiële witteboordencriminelen die via een kluwen van geavanceerde fiscale spitstechnologie met duivelse constructies er in slaagden om jarenlang betaalde dividendbelastingen dubbel terug te krijgen of niet-betaalde belasting toch terug te ontvangen.

CumEx slaat op illegale belastingontduiking en CumCum op belastingontwijking. Behalve voor de internationale bankmaffia worden belastingen geïnterpreteerd als een nationale materie, zodat het systeem jarenlang kon woekeren wegens gebrek aan internationale samenwerking tussen de verschillende landen.

Op het niveau van de natiestaat zijn we overgereguleerd, op globaal niveau gelden de wetten van de jungle.

Voorzichtige schattingen van de oplichting bedragen zo’n 55 miljard euro, waarvan de Duitse overheid al voor 32 miljard euro werd beroofd, de Franse staat 17 miljard, Italië 4,5 en Denemarken 17,7. In ons land zou er 201,5 miljoen euro weggestroomd zijn, maar kon men toch zo’n 780 miljoen aan terugbetalingen tegengehouden. Het exacte bedrag zal men nooit kennen, te ingewikkeld. Op het niveau van de natiestaat zijn we overgereguleerd, op globaal niveau gelden de wetten van de jungle.

Dat type bankiers is door en door immoreel en geldbelust tot in de (schat)kist. Het hele zootje ongeregeld dat in 2008 de bankencrisis veroorzaakte met derivaten, CDO’s en herverpakte hypotheekleningen moest met overheidsgeld gered worden. Het plukte op hetzelfde moment de belastingbetaler nogmaals kaal via de weg van de dividendbelasting. Het rijtje van maffiabankiers is weerom dezelfde en weerom eindeloos: BNP Paribas, Barclays, JP Morgan, Meryll Lynch, Morgan Stanley, Banco Santander, Deutsche Bank, Bank Sarasin, Rabobank, ABN Amro, UBS, North Channel Bank, het Brusselse kantoor van The Bank of New York Mellon….

Een misdadigerscollectief van geldparasieten vermomd als bankiers, pensioenbeheerders, advocaten, beurscowboys en hedgefundmanagers. Ze graaien en naaien als maagden op de Maagdeneilanden, en vervalsen papers, van Panama tot de Swiss-en de Lux-leaks. Een geldcircuit dat gesponsord wordt door de schathemeltjerijken, die mompelen over zware tijden, met hun mond vol kreeft en kaviaar.

Benjamin Frey was de CumEx-klokkenluider van dienst die Sanjay Mansukhlal Shah, de spil in het dividendenweb aan de galg praatte. De andere peetvader van de CumEx-constructies, de Duitser Hanno B. zat in 2007 al bij onze fiscale experts op schoot. Wir haben es wiederum nicht gewusst. Frey komt nu enkel nog gemaskerd in het openbaar en vreest voor zijn leven. Shah zit met zijn roversfonds Solo Capital veilig en taksvrij in Dubai.

Onze fiscus tast nog in het duister. De spaarder betaalt weerom tweemaal het gelag. Een eerste keer door de nulrente-politiek van de Europese Centrale Bank die aan de bankiers zo goedkoop geld leent dat ze geen moeten ophalen bij de spaarders. Deze laatsten blijven zo zelf in de kou staan en zijn hopeloos op zoek naar rendement. Wie wat intrest op zijn kapitaal krijgt moet daarenboven al 30% roerende voorheffing betalen, en met de speculatietaks wordt een derde van de eigen aandelenwinst afgeroomd. Hij is een tweede maal de pineut doordat hij met zijn belastingen de dividendretour van het witteboordentuig moet ophoesten.

Ik moet me beheersen of ik zou nog sympathie krijgen voor Peter Mertens van de PVDA.