Hoewel de krachtmetingen rond de indexsprong en de vermogensbelasting sociaaleconomisch zijn, leggen ze opnieuw het kafkaiaanse België bloot. ‘En daarmee is N-VA in haar nopjes, want dat effent het pad naar confederalisme,’ analyseert Olivier Mouton van LeVif/L’Express.
Het gekibbel binnen de regering over de indexsprong en het steekspel aan Franstalige zijde over de vermogensbelasting leggen meer bloot dan sociaaleconomische verschillen, schrijft Olivier Mouton – politiek redacteur bij LeVif/L’Express. ‘Ze bewijzen opnieuw het kafkaiaanse karakter van de Belgische macht. N-VA die op weg is naar Belgicisering is daarmee in haar nopjes, want binnenkort kan ze zeggen: ‘Kijk maar, het werkt niet, laten we overgaan tot confederalisme’.’
Het is de terugkeer van de politieke zandbak, in nobele versie deze keer. De partijen rollen niet meer vechtend over straat maar tarten elkaar voortaan over de machtsniveaus in dit land heen over zeer symbolische uitdagingen: de indexsprong en de vermogensbelasting. Aan Franstalige kant zoeken MR en PS verder naar polarisatie. Dat ze daarbij de te grote onduidelijkheid van ons huidig federalisme aantonen, maakt dat de Franstalige opponenten het risico lopen het pad te effenen voor de confederale zoektocht van de N-VA. En dat in twee afleveringen.
Aflevering 1: de vermogensbelasting
De federale minister van Begroting Hervé Jamar (MR) nodigt de PS op ietwat ironische wijze uit om op het Waalse de vermogens te belasten zoals hij ook op federaal niveau doet. Volgens hem kan Wallonië na advies van haar bestuur ‘de belasting op het vermogen heffen, aangezien de staat het nog niet gedaan heeft’. Politiek gezien goed gespeeld, duivels goed gespeeld zelfs!
Paul Magnette (PS), de Waalse minister-president, wuift dat idee weg op de RTBF, ook al zal hij toch maar – voor de zekerheid – experten inlichten: ‘Ik heb de grootste twijfels. Het federale niveau heeft hefbomen, onze speelruimte is uiterst beperkt’. Onmiddellijke repliek van Christophe Cordier, woordvoerder van de Franstalige liberalen: ‘Tiens, het vermogen belasten is blijkbaar toch niet zo’n goed idee. We hebben een Waalse @AhmedLaaouej nodig ;-)’.
Ter info: Ahmed Laaouej is federaal Kamerlid voor de PS en fiscaliteitsspecialist en pleit voor een dergelijke vermogensbelasting.
@BertrandHenne @PaulMagnette Tiens taxer la fortune n’est pas une si bonne idée visiblement. Il faudrait un @AhmedLaaouej wallon 😉
— Christophe Cordier (@ChristopheCordi) March 5, 2015
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Sommigen halen ook een interview boven van Magnette aan Sud-Presse. Daarin zei hij dat hij in de politiek stapte, onder meer om tegen de voorgekauwde recepten van de PVDA te strijden. Die laatste knaagt immers permanent aan de linkerzijde van de PS.
Die eerste aflevering getuigt van de wanorde gecreëerd door de zesde Staatshervorming en de stap voorwaarts inzake fiscale autonomie. Duidelijker gezegd: er zijn er niet veel meer die kunnen beslissen met inbegrip van de politici zelf, en dat zelfs in een gevoelig dossier als fiscaliteit.
Het illustreert ook het permanente strategische maar soms kinderachtige positioneringsspel tussen Franstalige liberalen en socialisten.
Aflevering 2: de indexsprong
De MR, die zwaar te lijden had onder de zaken Serge Kubla en Armand De Decker – beiden verwikkeld in smeergeldaffaires -, heeft beslist om een politieke tegenaanval te doen met een sterke sociale daad.
Voortaan voegt de MR zich bij de CD&V die een indexsprong voor de huurprijzen eiste om de indexsprong op de lonen te compenseren. Zodoende laat MR de N-VA op het federale niveau alleen in een hoekje staan. Maar who cares: de federale entiteiten spelen meteen ook weer mee. Liesbeth Homans, rechterhand van voorzitter Bart De Wever en sterke adjunct van Vlaams minister-president Geert Bourgeois, verklaart dat ze zich er met man en macht tegen zal verzetten op regionaal niveau want volgens haar zijn de regionale entiteiten bevoegd. De Waalse regering van Magnette geeft haar gelijk en maakt bekend dat hijzelf het initiatief zal nemen om te beslissen over een indexsprong op de huurprijzen.
Die tweede aflevering illustreert opnieuw onze institutionele knoop, die ook de gelijkheid van de Belgen in het gedrang kan brengen. Ze illustreert opnieuw de fundamentele verschillen tussen het N-VA- en het PS-model. Ieder vindt er waarschijnlijk zijn politieke gading, de enen (N-VA) om hun onverzettelijkheid te verzekeren, de anderen (PS) om hun sociaal gelaat aan de burgers te tonen. Maar uiteindelijk riskeert het systeem eronder te lijden.
Het is uiteraard normaal dat ons federalisme nog een beetje in het duister tast na de ingrijpende verandering van de zesde staatshervorming. Het is gegrond dat de partijen zich positioneren, zelfs al kunnen ze daardoor de instellingen onder druk zetten.
Toch bestaat het risico dat de moraal van die verhalen bij de voornaamste betrokkenen zuur opbreekt. Door het kafkaiaanse karakter van de Belgische macht te bewijzen zullen MR en PS de noodzaak aantonen om onze instellingen te vereenvoudigen.
De N-VA die ruw behandeld werd en op weg naar Belgicisering is, is in haar nopjes. Binnenkort zal ze zonder kleerscheuren kunnen roepen: ‘Kijk maar, het werkt niet, laten we overgaan tot confederalisme’.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier