Dat Wouter Beke zijn CD&V de ‘meest feministische partij’ van Vlaanderen noemt, gaat er bij Evita Willaert (Groen) niet in. ‘Tal van maatregelen van Kris Peeters treffen vooral vrouwen en CD&V vaardigde geen vrouw af in de regering-Michel: geen woorden, maar daden, meneer Beke.’
Vorige week outte CD&V-voorzitter Beke zich als ‘feminist’ in Knack. Hij zei dat hij “voorzitter is van de meest feministische partij van Vlaanderen”. Ik zal niet de enige zijn geweest die zich die ochtend bij de uitspraken van de heer Beke in mijn koffie heeft verslikt. Want je moet het maar durven, dat soort uitspraken doen, terwijl je prominent deel uitmaakt van een federale mannenregering die keer op keer maatregelen goedkeurt die vooral vrouwen treffen.
Qua timing kon het ook tellen: net dezelfde dag zorgde het wetsontwerp van CD&V-minister van Werk Kris Peeters om deeltijdse arbeid nog flexibeler te maken (waardoor je in plaats van 5 dagen op voorhand, nog maar 24u op voorhand zou weten wanneer je moet werken) voor heel wat opschudding bij vakbonden en vrouwenorganisaties.
CD&V de meest feministische partij? België heeft sinds 2007 al een wet op ‘gendermainstreaming’, een duur woord om te zeggen dat de regering verplicht is om voor al haar maatregelen te bekijken wat voor effect die hebben op mannen en vrouwen en of de impact van haar beleid niet een bepaalde categorie benadeelt. Een wet die duidelijk dode letter blijft bij de huidige regering. Want het vergt weinig onderzoek om te beseffen dat het voorstel over de deeltijdse arbeid opnieuw vooral vrouwen zal benadelen: niet alleen zijn zij oververtegenwoordigd in de categorie deeltijds werkenden, tot nog toe zijn zij het ook die het meest zorg voor kinderen opnemen. En je moet mij eens uitleggen hoe je crèche, naschoolse opvang of zieke kinderen moet geregeld krijgen in een werkschema dat je pas 24u op voorhand kent.
CD&V de meest feministische partij? Bijzonder cynisch dan om te zien hoe tal van maatregelen van Kris Peeters vooral vrouwen treffen en mee de armoede induwen. Enkele voorbeelden.
De beperking van de inschakelingsuitkering in de tijd treft voor een groot deel vrouwen (alleenstaande moeders).
De beperking van de vrijstelling om werk te zoeken omwille van familiale en sociale redenen treft vooral vrouwen (95% is vrouw).
Ongemotiveerd tijdskrediet, dat in meer dan 90% van de gevallen deeltijds werd opgenomen, dus voor zorg en niet om een wereldreis te maken, zoals sommigen willen doen geloven, telt niet langer mee voor het pensioen.
De afbouw van de landingsbanen heeft vooral effecten op vrouwen.
Nieuwe berekeningen van de werkloosheidsuitkeringen raken vrouwen meer omdat ze vaker een onregelmatige loopbaan hebben en een effectieve regeling voor een pensioensplit werd opnieuw op de lange baan geschoven.
CD&V de meest feministische partij? De CD&V die geen enkele vrouwelijke federale minister afvaardigde? Wouter Beke vernoemde in Knack trots Miet Smet als voorbeeld van de vrouwvriendelijkheid van zijn partij, maar vergat erbij te zeggen dat ook zij zware kritiek uitte op het mannenclubje dat de federale regering nu vormt – minder dan een kwart zijn vrouwen.
Voorzitter Beke haalde terecht aan dat CD&V op veel vlakken een voorvechter is geweest van vrouwen in de politiek. In de basis van de partij is dit stevig verankerd, en daarvoor verdient de partij respect. Waarom kan dit niet doorgetrokken worden naar de top? Waarom wordt dit niet of onvoldoende gereflecteerd in het beleid?
Feminisme claimen als man en als voorzitter van een partij die keer op keer vrouwonvriendelijke maatregelen neemt: sta me toe om dit hypocriet en bijzonder erg te noemen. De positie van vrouwen in België gaat erop achteruit. In de Global Gender Gap Index tuimelde België naar beneden van plaats 10 in 2014 naar 19 in 2015.
Practice what you preach, mijnheer Beke, we hebben nood aan ‘doeners’ in ons beleid, niet aan nog meer ‘roepers’.
Vrouwendag
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier