‘Wie standbeelden van Leopold II wil afbreken, moet de hele Lakense poppenkast mee opdoeken’

‘Het stigmatiseren van de Vlaming als racist is pure discriminatie’, schrijft Jean-Marie Dedecker.

Vier witte criminele politieagenten wurgden in Amerika een zwarte crimineel en hier breekt ook de antiracistische pleuris uit. Blank mogen we hier immers niet meer zeggen want dat wordt geassocieerd met rein en schoon. Zwart niet, en dus werd blank wit. Blanke boeren zijn nu witte boeren. Alle beelden van blank koloniaal gajes moeten nu ook weg, koning Leopold II incluis. Het is nochtans leerrijk om door ons vlakke land te wandelen en herinnerd te worden aan dit stukje foute vaderlandse geschiedenis, en vooral aan wat de Saksen-Coburgs bijeen gestolen hebben. Ik stel voor die standbeelden als relikwieën uit een gruwelijk verwerkt verleden te laten staan, en er een bordje bij te hangen met wat dit tuig uitgericht heeft, en welke elite er verschrikkelijk van geprofiteerd heeft. Als men ze toch tot de grond wil afbeitelen, mij niet gelaten, als men er maar tegelijkertijd de ganse Lakense poppenkastdynastie mee opdoekt. Allemaal opgetrokken uit geroofd geld.

Ik heb het echter veel lastiger met die politiek-correcte schreeuwmormels die telkens de misbruiken uit het verleden uitvergroten en aanwakkeren om ons een schuldgevoel aan te praten. Lui die ons racisme en fascisme anwrijven alsof het een onderdeel van ons cultureel erfgoed is.

Als het niet over Congo gaat dan over de Jodenvervolging. Nu de Kazerne Dossin van boeteplaats en ontluizingsplek voor foute politici met bruinhemdbabbels terug omgeturnd is in een zuiver Holocaustmuseum, hebben de multiculti’s een nieuw propagandahuis voor multicultureel snobisme opgericht, op een boogscheut van de Mechelse kazerne in de lusttuin van onze minister van Samenleven: het Hannah Arendt-Instituut. Er heerst immers een latente competitie tussen de zeloten van de multiculturele eredienst over wie van hen het strengst in de leer is. Zelfs bij diegenen die de linkse idealen delen, is de ene iets meer gelijk dan de andere. Hannah draait zich om in haar graf.

Het cultiveren van de collaboratie als een erfzonde – hoe weerzinwekkend die ook was – lijkt voor een deel van de linkerzijde een morbied spel geworden om bij elk opstootje de ganse Vlaamse gemeenschap collectief als fascistisch en racistisch te stigmatiseren.

Terwijl we met de kidnapping van een dertienjarig kind door een roedel jihadi’s de zoveelste criminele hoogmis vierden, mochten de traditionele mondige en geëmancipeerde knuffelallochtonen de autochtone Vlaming met een opgestoken vingertje weerom beschuldigen van institutioneel, structureel en zelfs genetisch racisme. Het zit zogezegd ‘in het DNA van Vlaanderen’. Deze activistische drammers en cultuurmarxistische opiniemakers met een luidruchtige en toegenegen fanclub bij de media, mogen immers schaamteloos onze samenleving beledigen en vernederen. Ze hebben zelfs een fulltime bezigheid gevonden in hun zoektocht naar vermeende slachtoffers van de alomtegenwoordige discriminatie, en kunnen altijd hun ei kwijt aan de deugtafel van een of ander kletsprogramma over het vreselijk onrecht dat hen dagelijks wordt aangedaan.

Gelden voor hen andere regels? De bubbel van Black Lives Matter-activisten telt in Brussel blijkbaar 10.000 personen, voor de doorsnee-burger 10.

Wanneer zal het tot deze moreel superieuren doordringen dat de doorsnee-Vlaming genoeg heeft van die valse gesubsidieerde socio-culturele gezelligheid, van positieve discriminatie voor minderheden, van tolerantie voor religieuze intolerantie, en van kromdenken die van straatcrapuul slachtoffers maakt. Vooroordelen hebben niet zelden een voedingsbodem in de waarheid. In onze gevangenissen is 44% buitenlander. Wie een dubbele nationaliteit, zoals veel Marokkanen, wordt daar niet in meegerekend. Maar wie wijst op de oververtegenwoordiging van dergelijke kansenparels met migratieachtergrond in onze criminele statistieken wordt van etnische profilering met een fascistisch geurtje beschuldigd. In onze steden lijkt het wel alsof er ondertussen meer structureel geweld is tegen de politie dan van de politie.

Zou het kunnen dat de Bange Blanke Man het stilaan gehad heeft met de riedels van SP.A, Groen en dito bleekblauwe liberalen die de facto de regressie van normen en waarden tolereren zoals de positie van de vrouw in de islam. De vergoelijkingscultuur van de gepamperde groenlinkse gelovigen voor de culturele en institutionele onderdrukking van de vrouw staat immers haaks op de duur verworven vrouwenrechten van onze westerse beschaving. Maar wie dit aanklaagt krijgt al vlug een wagonlading rioolbagger over zijn hoofd door doorgeschoten suffragettes die vinden dat godsdienstige middeleeuwse gebruiken voorrang moeten hebben op elementaire vrouwenrechten. Wie discrimineert hier wie?

Zou het kunnen dat Jan Modaal stilaan misselijk wordt van jeukwoorden als diversiteit, verbinden en inclusiviteit, of van de zoektocht naar slachtoffers van de alomtegenwoordige discriminatie. Dat hij genoeg heeft van bommenleggers, criminele hangjongeren, plunderaars, kopschoppers, billenknijpers en rotzooitrappers. Lui die met alles wegkomen omdat activistische zwarte toga’s een multiculturele blinddoek dragen, en omdat de politietop meer bekommerd is om de goedkeuring van hun progressieve politieke critici dan om de veiligheid van hun eigen agenten.

Bij de betoging van afgelopen zondag 7 juni mochten onze pakkemannen als witte weekdieren enkel ingrijpen als de boel in de fik stond, niet om plunderingen te voorkomen. 32 werden er verwond. Justitie steekt liever energie in het opsporen van hallucinazi’s en van idioten die op hun smoelenboek ranzige prietpraat verkopen. Dergelijke frustraten duiken dan maar onder in de zwijgcultuur en nemen weerwraak in het stemhokje. Wie Zwarte Piet verdedigt wordt immers gedegradeerd tot een racistische zeurpiet.

Zou het kunnen dat De Bange Blanke man stilaan lak heeft aan die geagiteerde bobo’s van de assertieve gelijkheidsreligie met hun identiteitsschaamte, en van het kaakslagracisme van onze gedachtepolitie Unia. We hebben hier vanuit de derde wereld een vierde wereld ingevoerd. We hebben een overheidsbeslag van 52%. De Belgische welvaartsstaat is de meest herverdelende van Europa. Alle nieuwkomers kunnen meegenieten van onze gezondheidszorg en van ons sociaal systeem dat we generaties lang hebben bijeen gespaard. We zijn zo genereus dat er een oververtegenwoordiging van migranten is in alle sociale tegemoetkomingen die ons land rijk is, van leefloon tot sociale huisvesting. Al wie naar hier komt heeft het beter dan in zijn land van herkomst, maar we moeten kritiekloos blijven aanvaarden dat wij de discriminerende factor zijn, of we worden voor latent en structureel racisme aan de schandpaal genageld.

Ons onderwijs is gratis. We hebben ons zelf op achterstand geplaatst en de lat op limbohoogte gelegd opdat ieder nieuwkomer er zou kunnen overspringen. We geven gratis bij- en taallessen, we leveren huiswerkmoeders, wiskundevaders, pamperpedagogen en godsdienstleraren voor elk geloof, maar wat baat het een paard of een ezel naar het water te brengen als het dier niet wil drinken. Een diploma is de beste weg naar werk, maar niettegenstaande alle inspanningen blijft de allochtone leerachterstand en schooluitval enorm.

Van diegenen die geen diploma hebben, met witte of zwarte huidskleur, is 30% na een jaar nog steeds op zoek naar werk. Is dat allemaal de schuld van de de patron? Zolang de sluier van het zelfbedrog niet van hun ogen wordt gerukt, kunnen ze dan ook de kwaliteit van hun leven niet verbeteren. Wie niet studeert, discrimineert zichzelf.

Racisme is weerzinwekkend en verwerpelijk, en moet bestreden worden. Maar ik heb genoeg van de beroepsquerelanten en de pleitbezorgers van de slachtoffercultuur die pas zullen ophouden als deze woorden van Jean-Paul Sartre werkelijkheid worden: ‘Wie een Europeaan doodt, slaat twee vliegen in één klap. Het is tegelijkertijd een eind maken aan het bestaan van een onderdrukker en een onderdrukte. Over blijven een dode en een vrij mens.’ Een volslagen idioot, die Franse communistische filosoof.