Wat betekent het vertrek van Charles Michel naar Europa voor de Belgische regering en de MR?
Uittredend premier Charles Michel is dinsdagavond naar voren geschoven als voorzitter van de Europese Raad. Hoewel dat mandaat in principe pas in 1 december ingaat, roept zijn nominatie vragen op over zijn toekomst aan het hoofd van de federale regering én van de Franstalige liberalen.
De Europese staatshoofden en regeringsleiders hebben Belgisch premier Charles Michel dinsdagavond aangeduid als de nieuwe voorzitter van de Europese Raad. Op 1 december volgt hij de Pool Donald Tusk op.
De premier moet de Belgische regering dus niet meteen verlaten, maar in december stelt zich mogelijk wel een probleem, als de federale formatie dan nog niet rond is. De vraag is wie dan de minderheidsregering in lopende zaken moet gaan leiden.
Eén naam circuleert alvast: die van minister Didier Reynders. Dat zou enigszins logisch zijn. Reynders is vicepremier in de regering, heeft een pak ervaring en komt uit dezelfde partij als Michel. In dat geval valt nog af te wachten wat er moet gebeuren met zijn huidige bevoegdheden Buitenlandse Zaken en Defensie: in prinicipe moet hij niet vervangen worden door een nieuwe minister. Hij zou als premier aan kunnen blijven in de Franstalige taalrol, zoals Michel zelf ook deed voor de N-VA eind vorig jaar de regering verliet. Op die manier blijft de taalpariteit bewaard.
Als vicepremier moet hij wel vervangen worden. Dan gaat het wellicht tussen MR-ministers Sophie Wilmès en Denis Ducarme.
Voor de Franstalige liberalen heeft het vertrek van Michel naar Europa grotere gevolgen. Charles Michel is sinds kort opnieuw voorzitter van de MR, nadat hij dat tussen 2011 en 2014 ook al eens was. Toen werd hij voorzitter na een interne strijd tussen de clan-Michel en de clan-Reynders. De partij loopt het risico opnieuw in een twist verzeild te geraken wanneer er een nieuwe partijvoorzitter gekozen moet worden.
Hoewel er voorlopig geen interne verkiezingen gepland zijn, doen verschillende namen de ronde. Die van Reynders, maar ook die van Waals minister Jean-Luc Crucke en uittredend minister-president Willy Borsus, een vertrouweling van Michel. Ook rijzende ster Georges-Louis Bouchez, die eerder aansluit bij Reynders, zou tot de mogelijkheden behoren, net als federaal minister van Begroting Sophie Wilmès, een vertrouwelinge van Michel.
Bovendien spelen ook de magere verkiezingsresultaten van de Franstalige liberalen nog een rol. Luiks schepen en ex-Senaatsvoorzitter Christine Defraigne lanceerde recent nog een pleidooi om weg van de conservatieve flank van de partij te bewegen. De federale alliantie met de Vlaams-nationalisten van N-VA heeft sporen nagelaten, vindt zij. Ook dat kan een invloed hebben op de keuze voor een nieuwe partijvoorzitter.
Lees ook:
– Charles Michel treedt in voetsporen van Herman Van Rompuy
– ‘Regering-Michel II is niet alleen regering in lopende zaken, maar ook van weglopende ministers’
– Alweer geen Europese topfunctie voor Didier Reynders: ‘De stijl van de man speelt hem parten’
– De schade van de trage formatie: ‘Er is een gebrek aan verantwoordelijkheidszin in de Wetstraat’