Bart de Wever en zijn N-VA hebben de positie van premier Michel zwaar aangetast, zegt politicoloog Pascal Delwit.
‘Al vanaf de start van de regering-Michel leeft bij een deel van de Franstaligen de overtuiging dat de N-VA in de regering-Michel de lakens uitdeelt en dat de echte eerste minister niet in de Wetstraat 16 maar in Antwerpen zit’, zegt politicoloog Pascal Delwit van de ULB.
‘De MR heeft dat idee altijd bestreden, maar op dit moment is dat knap lastig. Bart De Wever heeft het energiepact en de geplande kernuitstap gekelderd. Daarmee gaat de N-VA niet alleen in tegen premier Michel, maar ook tegen de andere Nederlandstalige coalitiepartners. Parallel daarmee was er het beruchte interview van Theo Francken, waarin hij de uitspraken van de premier in de Kamer over de uitwijzing van Sudanezen ‘absurd’ noemde.
Een en ander heeft de positie van Charles Michel buitengemeen verzwakt. Zelfs Franstalige journalisten die niet vijandig staan tegenover de regering-Michel – toegegeven, dat is een minderheid – hebben benadrukt hoe zwaar Michel is aangetast.’
Een aantal MR-kopstukken, de meesten weliswaar anoniem, hebben laten horen dat hun geduld met Theo Francken op is.
Beschikt de premier over wapens om dit beeld te keren, of is hij meer dan ooit de speelbal van de N-VA? Michel kan weinig doen, denkt Delwit. ‘De MR heeft het, meer nog dan de andere regeringspartijen, nodig om de hele rit uit te zitten. Ze heeft dus geen andere keuze dan om zo ongeveer alles van de N-VA te aanvaarden.
Tegelijk geloof ik dat de maat nu wel bijna vol is. Daarom hebben vorige week een aantal MR-kopstukken, de meesten weliswaar anoniem, laten horen dat hun geduld met Theo Francken op is. Dat leek toch sterk op een georganiseerde boodschap richting de N-VA, namelijk dat de grens van wat de MR kan incasseren, bereikt is. Intussen zal Charles Michel proberen te doen wat hij altijd doet, namelijk zich schrap zetten en hopen dat het overwaait.’
Bij de MR zijn anders nogal wat mensen gewonnen voor een verlenging van de levensduur van een aantal kerncentrales. Die verlenging stond in 2014 in het verkiezingsprogramma van de partij. Waarom houdt ze dan nu zo sterk vast aan een volledige kernuitstap in 2025? ‘Ik denk niet dat de MR die kernuitstap met veel vuur verdedigt, ‘ legt Pascal Delwit uit, ‘maar ze moet rekening houden met de evoluties in het Franstalige politieke landschap.
Het CDH verkeert in grote moeilijkheden. Je kunt niet uitsluiten dat die partij in 2018 en 2019 wordt weggevaagd. Wie blijven er voor de MR dan nog over als potentiële regeringspartners in Brussel en Wallonië in 2019? De PS ligt moeilijk, de PTB is uitgesloten, Défi staat nog te bezien, en dus komt Ecolo nadrukkelijk in het vizier. Een voorafname op toekomstige coalities kan dus deels de antinucleaire houding van de MR verklaren.’
Lees ook: Wie laat de regering vallen?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
