‘Toont corona ons niet dat we bereid kunnen zijn om een inspanning te leveren om menselijk leed te minimaliseren? Kan dit ons niet motiveren om af te stappen van onze ‘slechte gewoontes’ in het verkeer?’ schrijft Kamerlid Jef Van den Bergh op de Werelddag voor de Herdenking van Verkeersslachtoffers.
Meer dan 600 overlijdens per jaar, talloze slachtoffers in ziekenhuizen die vechten voor hun leven, overlevenden met permanente lichamelijke schade, revalidatie die maanden tot zelfs jaren in beslag neemt… Dit zijn niet de menselijke drama’s aangericht door de huidige gezondheidscrisis maar de jaarlijkse gevolgen van een ouder, maar en eveneens dodelijk fenomeen. Elke week komen er maar liefst twaalf personen om in het verkeer. Vandaag gedenken we hen op de Werelddag voor de Herdenking van Verkeersslachtoffers. Laat dit echter vooral een moment van maatschappelijke zelfreflectie zijn. Hoeven we deze hallucinante cijfers te aanvaarden als samenleving? Waarom kunnen we de strijd hiertegen niet voeren met evenveel daadkracht, ernst en samenhorigheid als de strijd tegen covid-19?
Vorig jaar vielen maar liefst 646 verkeersdoden te betreuren, een stijging tegenover het jaar daarvoor. 2019 doorbreekt daarmee de dalende trend van de jaren daarvoor. Vooral voor fietsers is de evolutie problematisch. Want ook het aantal dodelijke fietsslachtoffers steeg in 2019.
Elke dag worden 14 kinderen het slachtoffer van een ongeval op weg van of naar school. Tussen 2015 en 2019 geraakten er maar liefst 2500 kinderen per jaar betrokken in een verkeersongeval (cijfers VIAS) op weg naar of terug van de school. Het hoeft niet te verbazen dat sommige ouders hun kinderen met een bang hart naar school laten fietsen. Ook deze curve is dus zowel schrijnend als zorgwekkend en lijkt amper te zakken.
Lessen uit de crisis
Elke crisis biedt opportuniteiten, luidt een gekende boutade. Zo bracht de coronapandemie ook nieuwe inzichten over onze verplaatsingen. De auto bleef vaker aan de kant staan, we sprongen massaal op de fiets en kozen om te wandelen in onze buurt. Tijdens het eerste semester van 2020 daalde het aantal verkeersslachtoffers met 43 doden en 6000 gewonden door de vermindering en aanpassing van onze verplaatsingen. Ook files verdwenen dankzij het vele thuiswerk, met minder kop-staartaanrijdingen tot gevolg. Met meer thuiswerk, verliezen we minder uren op de weg. Ook kunnen we onze kinderen al fietsend of te voet naar school of de crèche brengen.
Het aantal ongevallen daalde in het eerste semester, maar helaas bleek dat de ongevallen wél veel ernstiger waren. Weinig verkeer op de baan en een langere pakkans, moedigde chauffeurs blijkbaar aan extra snel te rijden. Ook hier ontbreekt het bij een kleine groep aan verantwoordelijkheidszin, met even zware gevolgen voor zij die zich wel aan de regels houden.
Twee conclusies uit de coronacrisis: het is mogelijk om door onze ingebakken gewoonten aan te passen, de tragisch hoge sterftecijfers terug te dringen. En ten tweede, het is mogelijk de bevolking te mobiliseren om zich collectief in te spannen om menselijk leed te verminderen. Er zijn uitzonderingen, maar de meerderheid levert volgehouden inspanningen om zich aan de corona-maatregelen te houden.
Killers
Als dit kan in de strijd tegen corona, moet dit met dezelfde motivatie en samenhorigheid ook kunnen om het aantal verkeersslachtoffers terug te dringen! De nodige aanpassingen van ons gedrag voor deze strijd zijn zelfs veel minder ingrijpend. Bovendien hebben we door jarenlang onderzoek een beter zicht op de effecten van een mogelijk gewijzigd gedragspatroon.
De grote killers in het verkeer zijn immers welbekend: overdreven snelheid, rijden onder invloed, vermoeidheid, smartphonegebruik en andere afleiding. Als iedereen zich aan de snelheidslimieten zou houden, zouden er 190 doden minder vallen. Als niemand meer dronken of onder invloed zou rijden, zouden er 160 doden minder vallen. Als niemand afgeleid door o.a. smartphone of verstrooid achter het stuur zit, zouden er tot 100 doden minder vallen. Als niemand meer vermoeid achter het stuur zit, zouden er 140 doden minder vallen.
Toont corona ons niet dat we bereid kunnen zijn om een inspanning te leveren om menselijk leed te minimaliseren? Kan dit ons niet motiveren om af te stappen van onze ‘slechte gewoontes’ in het verkeer?
De overheid appelleert tijdens de COVID-19-crisis naar de samenhorigheid en het plichtsbewustzijn van de burgers. Met vallen en opstaan slagen we er telkens in de curve min of meer onder controle te krijgen. Laat ons dezelfde geestdrift en burgerzin aanwenden in de strijd tegen die andere meedogenloze killer: onverantwoord gedrag in het verkeer.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier