Het land is boos: ‘Ik hou niet van Vlamingen, behalve van KDB’
Knack mocht inbreken in een college Belgische politieke geschiedenis van politicoloog Pierre Verjans aan de universiteit van Luik, en Waalse bachelorstudenten een aantal vragen stellen over de federale politieke impasse.
Pierre Verjans maakt met plezier een uurtje vrij voor Knack in zijn ochtendcollege op vrijdag. ‘Mijn studenten hebben nog nooit een Vlaamse journalist in levende lijve ontmoet. Dat wordt een belevenis!’ zegt hij vooraf enthousiast aan de telefoon. De ontvangst door de ondanks het vroege tijdstip toch vrij goed gevulde aula, is in elk geval hartelijk.
68% heeft niet één keer, noch in 2019 noch in 2020, een Vlaams medium – krant, radio, televisie of website – geconsulteerd.
Via Wooclap, een interactief platform waarop studenten met hun smartphone kunnen reageren, leggen we de circa 250 aanwezigen een aantal vragen voor over de aanslepende formatie. Of ze zich zorgen maken? 47 procent in de aula geeft aan van wel. Vervolgens verschijnen op een scherm vooraan live in snel tempo de redenen van hun bezorgdheid. ‘Zonder een federale regering lijkt de splitsing van België onvermijdelijk’, schrijft iemand.
De antwoorden worden anoniem geprojecteerd, maar Verjans waarschuwt grapjassen in het gezelschap dat hij wel degelijk kan zien wie wat heeft geantwoord. Vandaar waarschijnlijk dat bij de in de loop van de ochtend verzamelde antwoorden slechts één oproep zit om cannabis te legaliseren en slechts een paar schunnigheden. Doorgaans leveren de bedenkingen van de studenten interessante lectuur op.
Met de kennis van Vlaanderen is het, zoals te verwachten, treurig gesteld – net zoals omgekeerd de meeste Vlaamse studenten waarschijnlijk weinig van Wallonië afweten. Niemand van deze toekomstige Waalse sociologen, politicologen of juristen raadpleegt geregeld Vlaamse media. Bijna zeventig procent zelfs helemaal nooit.
14% vindt dat PS en N-VA tot elke prijs samen een regering moeten vormen, 54% vindt dat ze dat moeten als ze tot een samenhangend regeerakkoord kunnen komen.
‘Het Belgische drama’, becommentarieert Verjans, zelf uitstekend tweetalig, de resultaten op het scherm. ‘De meeste Walen willen het behoud van België maar ze begrijpen niet eens de taal van de meerderheid van de inwoners ervan.’
Op de vraag waarom ze geen Vlaamse media gebruiken, luidt het antwoord van de Waalse studenten inderdaad vaak dat ze nu eenmaal de taal niet machtig zijn. En soms ook dat ze gewoon een hekel hebben aan Vlamingen. ‘Ik hou niet van de Vlamingen, behalve van KDB’ (Kevin De Bruyne, nvdr), schrijft er één. ‘Waarom zou je interesse moeten hebben voor media die je constant bespotten?’ meent iemand anders.
Opvallend is wel dat de meerderheid van deze jonge studenten gewonnen is voor een regering met de PS en de in Wallonië vaak gedemoniseerde N-VA. Waarom? ‘Zo houden die twee partijen elkaar wederzijds in bedwang.’ Of nog: ‘Vanuit democratisch oogpunt is het aangewezen dat de twee grootste partijen van België in de federale regering zijn vertegenwoordigd.’
28% is het eens met de stelling van Bart De Wever dat België uit twee democratieën bestaat.
Als het gaat over N-VA- voorzitter Bart De Wever en zijn pleidooi voor confederalisme, is de scepsis groter -‘het gaat om ideologische tegenstellingen, niet om aparte democratieën’ – maar valt er ook bijval te noteren. ‘Ik heb het gevoel dat we in gescheiden werelden leven,’ en: ‘België is een land met twee snelheden.’
Tegelijk vindt 53 procent van de aanwezige studenten, met PS-voorzitter Paul Magnette, dat de partijen die voor het behoud van België zijn de handen in elkaar moeten slaan. ‘L’union fait la force’, valt een paar keer te lezen. Alsook: ‘het confederalisme is de opstap richting separatisme.’
Na afloop van de Wooclap-vragenronde neemt een meisje met bril als eerste het woord. ‘Politici zijn alleen bezig met hun particuliere partijpolitieke belangen’, zegt ze. Daarmee verwoordt ze, zo blijkt tijdens de daaropvolgende discussie, een gevoel dat in deze aula sterk leeft.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
