N-VA-voorzitter Bart De Wever pleit in zijn startnota voor een museum over de Vlaamse geschiedenis en een Vlaamse canon. Dat laatste vindt historicus Bruno De Wever (UGent) ‘not done’.
1. Zijn een museum over de Vlaamse geschiedenis en een Vlaamse canon goede ideeën?
Een canon is not done. Die vertrekt vanuit een hedendaagse toestand om welbepaalde personen, gebeurtenissen, geschriften… te selecteren. En als je die kent, zou je dan het hedendaagse Vlaanderen begrijpen? Dat staat haaks op modern geschiedenisonderwijs, waarin meerdere perspectieven worden aangeboden en geleerd wordt dat het verleden anders wordt naargelang van de vragen die je stelt. Mijn tweede bezwaar: politici moeten zich niet bezighouden met wat er in de lessen geschiedenis wordt gezegd. Dat doen ze ook niet voor fysica.
2. Nederland heeft ook een canon. Frits van Oostrom zegt dat hij die in alle onafhankelijkheid heeft kunnen opstellen.
Dat wil ik wel aannemen, maar een canon is altijd een politiek instrument. Van Oostrom kreeg de vraag om een canon op te stellen na de moord op Pim Fortuyn. De vraag naar een Vlaamse canon komt vanuit de identitaire vleugel binnen de N-VA. Ik heb geen idee wat mijn broer ervan denkt, maar hij zou als historicus beter moeten weten.
Politici moeten zich niet bezighouden met wat er in de lessen geschiedenis wordt gezegd.
3. Een museum is wel een goed idee?
Ja, dat mag er komen. Dé vraag is: waarover moet dat museum gaan? Over Vlaanderen? En wat bedoel je daarmee? Het Graafschap? Of moet het gaan over de Vlaamse Beweging, of over de Vlaamse natievorming? Ik vind dat laatste. En dan gaat het over Belgische geschiedenis, want de Vlaamse natie is natuurlijk een aspect van België. Ik zou dat museum het kritische verhaal laten vertellen over hoe Vlaanderen is ontstaan, maar ook hoe het anders had gekund.
4. Historicus Lode Wils was onlangs in Knack scherp voor ‘de flamingantische leugenpropaganda’ en de vele mythes die onder Vlaams- nationalisten heersen. Wat moet zo’n museum daarmee aanvangen?
Een museum moet in de eerste plaats de mythes doorprikken. Mythes zijn voor de mens noodzakelijk, maar historici moeten ze niet reproduceren. Het is dan ook aan historici om zo’n museum in te vullen, niet aan politici. Zij dragen de middelen aan, er kan dus met hen zeker dialoog zijn. Maar over de inhoud gaan de historici.
5. Zijn er goede internationale voorbeelden?
Het Deutsches Historisches Museum in Berlijn is erin geslaagd een complexe geschiedenis goed uit te leggen. Daar zit power in, net omdat het heel kritisch is.
