‘Bart De Wever hield Charles Michel vier jaar lang onder schot’

Strafrechter op rust Walter De Smedt is van mening dat N-VA-voorzitter Bart De Wever vier jaar lang Charles Michel misleid heeft: ‘Het communautaire was al die tijd de stok achter de deur waarmee De Wever zijn wil kon afdwingen.’

Voormalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) mag dan de lieveling van de Vlaamse kiezer zijn, van het hoogste administratief rechtscollege, de Raad van State, krijgt hij ongelijk: reeds op 12 september gaf de administratie van Francken een akkoord over het migratiepact zodat de latere betwisting in de ministerraad (die zou leiden tot het einde van de regering met N-VA) zonder voorwerp was.

Bart De Wever hield Charles Michel vier jaar lang onder schot.

Ook De Wever krijgt ongelijk van een hoge instelling: de Verenigde Naties stuurden namelijk een brief aan alle regeringen waarin er werd gewezen op het feit dat het VN-migratiepact niet bindend is waardoor de bewering dat de Vlaamse soevereiniteit door het pact wordt aangetast onwaar is.

Maar de grootste leugen is deze waarmee de N-VA-voorzitter vier jaar lang Charles Michel onder schot hield, de leugen dat het communautaire in de koelkast zou worden gehouden. Neen, het verlangen naar een onafhankelijke Vlaamse staat was al die tijd de stok achter de deur waarmee Bart De Wever zijn wil kon afdwingen. Hij hield Charles Michel vier jaar lang onder schot.

Belofte

Om te kunnen regeren deed De Wever een belofte die, buiten Charles Michel, niemand geloofde. Want hoe kon een nationalist en separatist als De Wever zijn ziel en de bestaansreden van zijn N-VA verloochenen om een ‘Belgische’ regering aan een meerderheid te helpen? Maar De Wever wist en weet dat Vlaanderen te weinig separatisten telt om de Vlaamse onafhankelijkheid er snel door te drukken en stelde zijn strategie dus bij.

Dat is niet nieuw, ook eerdere politici pasten deze strategie al toe en dat wierp vruchten af. Het verschil is dat De Wever zijn stok achter de deur niet vanuit de oppositie gebruikte, maar dat zijn partij wel degelijk in de regering zat. Die regering werd dan ook noodgedwongen een ‘kibbelkabinet’, een ‘kamikazeregering’. Er zat een worm in de appel die tot een vliegenplaag leidde.

Kamikaze

De Wever was handig en vermeed het plegen van zelfmoord. Telkens zijn staatssecretaris Theo Francken het bijvoorbeeld te gortig maakte, moest Michel zich met verontschuldigingen tevreden stellen. Dat terwijl Francken wel steevast op de zegen van De Wever kon rekenen: ‘Doe zo voort Theo’. Welke andere premier zou dat verdragen hebben?

Maar het VN-migratiepact bleek de druppel die de emmer deed overlopen. Op het gestoelte van de Verenigde Naties kan je als premier namelijk niet met de broek op de enkels gaan staan. Je moet er, zoals Charles Michel zei, ‘aan de goede kant van de geschiedenis’ staan.

Ongeschikt

De gewezen Antwerpse havenschepen Marc Van Peel zei het voorzichtig: ‘Vroeger verdedigde ik N-VA nog, maar dat ga ik niet meer doen.’ ‘Migratie ís een debat waard. Maar de manier waarop N-VA dat aanpakt, neen, dat kan niet.’ Philippe De Backer die voor Open VLD even minister mocht zijn en met De Wever vandaag onderhandelt over de toekomstige Antwerpse coalitie was eerder duidelijker: ‘De Wever is emotioneel ongeschikt om Antwerpen te leiden.’

Bart De Wever heeft niet het fatsoen dat anderen voor hem wél hadden.

En daar zit de kern van de zaak. Als je met je gesprekspartners fundamenteel van mening verschilt over het identiteitsdebat (dat de gehele maatschappij verdeelt), doe je geen beloften waar je op voorhand van weet dat je ze niet zal houden. Ja, zelfs niet wanneer je daardoor de kans krijgt om de Belgische staat van binnenuit te ondermijnen. Dat De Wever zich niet aan deze ongeschreven regel houdt, is wat andere politici niet kunnen vatten.

En daarin zit ook het verschil tussen Bart De Wever en zijn voorgangers van de Volksunie. Hij heeft niet het fatsoen dat anderen voor hem wél hadden. En zijn pupil Theo Francken heeft het nog minder. Hij lijkt inspiratie te vinden bij het Vlaams Belang. Geen van beiden liggen daarom wakker van een leugen meer of minder. Dat maakt onze politieke toekomst, zolang De Wever en zijn poulain de lakens mogen uitdelen, erg somber. Want wie zal in dergelijke omstandigheden op het federale niveau nog met N-VA willen regeren?