Geraldine Henneghien is moeder van een Syriëstrijder en wil niet dat Montasser AlDe’emeh zijn anti-radicaliseringscentrum De Weg Naar stopzet. Hij doet dat onder meer uit gebrek aan financiële middelen: ‘Montasser probeert ervoor te zorgen dat die jongeren geen zin meer hebben om naar Syrië te vertrekken. Het is dus niet meer dan normaal dat de overheid hem ondersteunt.’
De zoon van Geraldine Henneghien vertrok in januari 2014 naar Syrië. ‘Montasser is de enige die mij en de andere moeders van Syriëstrijders geholpen heeft en nog steeds helpt’, klinkt het bij Geraldine. ‘Hij staat dag en nacht klaar voor ons, in tegenstelling tot de politie en de autoriteiten: zij hebben ons gestigmatiseerd.’
‘Niemand luisterde naar ons’
Afgelopen weekend legde Montasser AlDe’emeh in een opiniestuk uit waarom hij stopt met zijn anti-radicaliseringscentrum De Weg Naar. ‘Ik ben gefrustreerd. Niemand is geïnteresseerd. Nooit kreeg ik bezoek van een burgemeester of beleidsmaker.’ Henneghien, die zich ook inschakelde in De Weg Naar en zich bezighield met de begeleiding van de moeders, houdt een pleidooi tegen de sluiting van dat centrum. ‘Als Montasser stopt is er niets meer voor radicaliserende jongeren, want de overheid doet niets.’
‘Toen onze kinderen naar Syrië trokken, was er niemand die naar ons luisterde, zegt Henneghien. ‘Montasser hielp ons begrijpen waarom onze zonen vertrokken zijn. Hij heeft ons ondersteund en helpt nog elke dag, hij probeert zelfs om onze kinderen terug naar hier te halen.’
‘Als Montasser stopt, is er niets meer voor de jongeren’
Volgens Henneghien moet de overheid de werkwijze van De Weg Naar volgen: ‘Eerder nog dan op de jongeren die in Syrië zijn gaan strijden, moet ze zich richten op de jongeren hier, die dreigen te radicaliseren. Montasser doet wat de autoriteiten twee of drie jaar geleden al hadden moeten doen: er proberen voor zorgen dat die jongeren geen zin meer hebben om te vertrekken, dat ze zich niet keren tegen de gemeenschap. De autoriteiten zouden het vanaf hier moeten overnemen of ervoor zorgen dat hij de ploeg krijgt die hij nodig heeft, met een criminoloog en een psycholoog.’
Het is niet haalbaar om dit met enkel vrijwilligers draaiende te houden, waarschuwt Henneghien. ‘Montasser kan de kosten van het centrum niet meer dragen, dus wil hij het sluiten. Ik denk dat de overheid baat zou hebben bij de expertise van Montasser, ze zouden kunnen samenwerken. Als hij stopt, is er niets meer voor die jongeren, want de overheid doet niets. We willen onze jongeren toch niet aan hun lot overlaten?’ (NSK)
