Zelfs de geboorte van zijn zoon was gepland: hoe Tourritwinnaar Victor Campenaerts zijn grootste triomf voorbereidde en uitvoerde

Victor Campenaerts behaalde donderdag zijn eerste ritzege ooit in de Tour. Hij bereidde die voor zoals alleen hij dat wil en kan. Een overzicht van de vijf geboden waarmee hij zijn masterplan opbouwde en ontvouwde.

1) Zet ver op voorhand je zinnen op een doel

Op 7 januari verscheen op Sporza.be een video van een interview met Victor Campenaerts (32), na de ploegvoorstelling van zijn team Lotto-Dstny. Er wordt gesproken over zijn programma, na het voorjaar. ‘Na de Ronde van Vlaanderen ligt de focus op de Tour’, vertelt Campenaerts. Waarop de vraag wordt gesteld of hij vrijbuiterskansen ziet en of hij al etappes heeft bestudeerd. Zijn korte antwoord: ‘Etappe 17 ziet er mooi uit.’

Hij vergist zich wel van cijfer, want hij doelde op de 18e rit naar Barcelonnette, de etappe in de Tour die het best bij zijn profiel paste. Zover op voorhand een doel vooropzetten maakt deel uit van zijn mentale proces. Om er zo in de voorbereiding álles aan te doen. En zo op die ene dag honderd procent klaar te zijn. Precies zoals Campenaerts zijn geslaagde werelduurrecordpoging in 2019 voorbereidde. Vooral omdat hij houdt van het wekenlange proces naar het doel, evenveel als van het (eventueel) verwezenlijken ervan.

2) Zonder je gedurende een lange periode af op hoogte

In voorbereiding op dat werelduurrecord trok Victor Campenaerts twee maanden op hoogtestage naar Namibië, in Afrika. Een zeer aparte locatie, maar hij vond er een ideaal trainingsparcours en ideale weersomstandigheden. Hetzelfde recept herhaalde de Antwerpenaar nog eens voor de Tour: deze keer door negen weken op hoogte te verblijven op de Sierra Nevada, in Zuid-Spanje. Nochtans is het stimulerend effect op het hematocrietgehalte in het bloed klein wanneer je negen weken in plaats van de gebruikelijke drie à vier weken op hoogte gaat.

Campenaerts zocht er vooral rust en goed weer. En hij kon er zonder afleiding van vrienden of familie tweehonderd procent voor zijn vak leven. Een deel van de hoogtestage werkte hij wel met de ploeg af, maar een groter deel alleen. Zo lang en zo hard alleen trainen is mentaal zeer belastend, maar daar heeft hij geen problemen mee. Hij is heel sociaal, maar in de voorbereiding op een doel is hij liever een eenzaat. Morele steun kreeg hij wel de hele tijd van zijn nochtans hoogzwangere vriendin Nel, die tijdens de hoogtestage beviel, in een ziekenhuis in Granada.

Ook die geboorte, op 8 juni, was perfect gepland: niet tijdens, maar drie weken vóór de Tour. Dat gaf Campenaerts ook vleugels: hij trainde de week na de geboorte liefst 37 uur, een derde meer dan renners in het Criterium du Dauphiné of de Ronde van Zwitserland afwerken. Vaak de inspanningen simulerend die hij tijdens zijn uitgekozen achttiende Tourrit zou moeten doen.

Zonder een voorbereidingskoers kwam de Lotto-Dstnyrenner zo aan de start van de Ronde van Frankrijk, maar hij dreef fysiek en mentaal op wolken. ‘Blue skies’ zoals hij het zelf mooi omschreef. Een halfuur voor de tijdrit de luier van zijn zoontje Gustaaf verversen gaf hem zo’n boost dat hij naar een schitterende vijfde plaats reed, na Remco Evenepoel, Tadej Pogacar, Primoz Roglic en Jonas Vingegaard. De gedachte aan zijn zoontje dreef hem ook in de finale richting Barcelonnette vooruit. Zoals ook bleek toen hij meteen na de finish bijzonder emotioneel werd toen hij zijn zoontje Gustaaf en vriendin Nel op zijn smartphone zag verschijnen.

3) Pas je materiaal aan

Voor de Tour liet Campenaerts bij fietsensponsor Orbea een nieuwe fiets maken, speciaal gemaakt op basis van zijn noden en verlangens. Onder meer met carbonlagen die meer ‘verticale stijfheid’ moesten creëren. Voor de 18e etappe naar Barcelonnette paste Campenaerts nog meer details aan: een groot voorblad, met 58 tandjes. Zodat hij in de bijtrapafdaling in de finale minder omwentelingen moest maken, en krachten kon sparen voor een eventuele sprint.

Daarnaast liet hij tijdritbandjes monteren. Die hebben nochtans minder grip in de bochten. Je rijdt er ook makkelijker mee lek en je loopt ook het risico dat de bandjes van de velg schieten. Maar ze zijn lichter en hebben – zoals slicks in de formule 1 – minder rolweerstand. Zeker op mooie, brede wegen, zoals naar Barcelonnette.

4) Spaar energie voor de beslissende dag en het beslissende moment

Victor Campenaerts ging in deze Tour al vaak in de aanval, soms al van bij de start. Hij hield zich de laatste dagen voor zijn uitgekozen rit echter opvallend kalm: in de twee bergritten in de Pyreneeën eindigde hij op 31 minuten en 46 minuten van Tadej Pogacar. In de zware etappe van woensdag naar Superdévoluy kwam hij als 135^e binnen, in de bus, op ruim 27 minuten. Energie sparend voor rit 18.

Ook tijdens de etappe zelf, want in de grote kopgroep deed Campenaerts, tegen zijn gewoonte, weinig kopbeurten. Hij gaf achteraf toe dat hij zelfs de hele tijd, van bij het begin van de vlucht, had gedaan alsof hij slechte benen had. Waardoor zijn medevluchters hem minder zouden aanporren om op kop te rijden.

Zelfs toen hij voorop raakte met de Fransman Mattéo Vercher en de Poolse ex-wereldkampioen Michal Kwiatkowski zag je Campenaerts, zeker in de laatste kilometers, bekken trekken. Ook dat was komedie. ‘Kwiatkowski leek zeer zelfverzekerd in aanloop naar de sprint, daar heb ik van geprofiteerd’, vertelde ‘Vocsnor’ achteraf. Oscarwaardig acteerwerk, om zo genoeg energie over te houden voor de ultieme honderden meters.

🎙️“Winning a stage in the Tour de France is everybody’s dream… In December I said ‘Stage 18 is the only stage I see an opportunity for me to win’” – 🇧🇪@VCampenaerts

An emotional 🇧🇪 Victor Campenaerts relives his first stage win in this interview. Watch it here ⤵️ #TDF2024 pic.twitter.com/KRuboOgdsS

— Tour de France™ (@LeTour) July 18, 2024

5) Kies het juiste moment ook tijdens de rit

Meezitten in een goede vlucht is niet eenvoudig in de Tour, je moet in een stortvloed van aanvallen vaak het goede moment kiezen. Campenaerts had het parcours echter al in december minutieus verkend, en bestudeerd alsof het een wiskundig bewijs was. Dus koos hij ervoor om geen vin te verroeren. Althans niet de eerste 28 kilometer. Pas toen op de Col du Festre een grote kopgroep ontstond, reed hij er in één ruk naartoe.

Door de grootte van die vluchtersgroep, 35 man sterk, moest hij ook in de finale de juiste keuzes maken. Maar hij wist wie hij in het oog moest houden: Michal Kwiatkowski, zoals diens INEOS-ploegmaat Laurens De Plus al had aangegeven in Campenaerts’ vlog. Voor de start van de rit noemde hij de Pool in een interview zelfs ‘de perfecte vluchtgezel’.

Campenaerts schatte perfect in waar de Pool zijn move zou doen: 42 kilometer voor de eindstreep, net voor de top van de laatste klim, de Côte des Demoiselles Coiffées. Zo kon Kwiatkowski, een uitmuntende daler, verder uitlopen in de afdaling. In tegenstelling tot Wout van Aert, die al op veel aanvalspogingen had gereageerd, had Campenaerts zijn kogel gespaard voor dat moment en kon hij nog naar Kwiatkowski knallen.

Samen met Kwiatkowski en de Fransman Mattéo Vercher, die ook aansloot, reed de Lotto-Dstnyrenner naar de finish. Door bij zijn kopbeurten zijn typische, zeer lage aerodynamische houding aan te nemen, waar hij ook vele uren op heeft getraind. Hij wist ook dat hij, na een lastige koers, verre van traag is, zeker in een sprint van drie renners.

Maar ook Kwiatkowski is rap. Dus speelde Campenaerts het slim. Niet alleen door komedie te spelen. In de laatste kilometers zette hij zich opvallend recht, met de handen onderaan het stuur, niet meer in zijn lage tijdrithouding. Zo kon hij beter ademhalen en zijn longen vullen voor de sprint.

Op 1,2 kilometer deed hij zijn laatste kopbeurt. Campenaerts liet daarna Kwiatkowski het gat op Vercher dichten toen die op 850 meter van de finish aanviel. En bleef ook in laatste positie toen de Fransman werd ingelopen. Zo kon hij van achteren uit versnellen op een stukje licht bergaf, op goed 200 meter van de aankomst. Ook daar kwam zijn grote versnelling van 58 tandjes goed van pas. Campenaerts had zo meteen meer snelheid dan Vercher en Kwiatkowski. Hoewel hij de buitenkant van de bocht moest nemen, was hij duidelijk rapper dan zijn twee medevluchters.

Het masterplan was uitgevoerd, tot in de perfectie. Precies zoals hij begin januari al in gedachten had.