Niet Wout van Aert maar medekopman Remco Evenepoel mocht zondag met de regenboogtrui pronken in Wollongong. Hij rondde een knappe solo af en zette zo de kers op de taart na een mooie collectieve prestatie van de Belgische ploeg.
‘We hebben een fantastische koers gereden. Je kan vooraf een tactiek uitstippelen en als die dan ook goed uitpakt, is dat fantastisch’, zei Van Aert in een eerste reactie voor de microfoon van Sporza.
De Kempenaar koerste door het ploegenspel nooit echt in de spits van de wedstrijd. Hij belandde net voor de finale in een tweede groep achter een eerste pelotonnetje met onder meer Evenepoel en Quinten Hermans. ‘Voor de ploeg en voor mezelf was dat een goeie situatie. Ik zat met die sterke mannen bij mij achter die groep in een zetel. Toen de alarmbellen afgingen en Remco toch zijn voorsprong behield, wisten we dat hij opnieuw een superdag had en dan wint de sterkste.’
Oortjes
Omdat er geen oortjes mochten worden gebruikt, kon Van Aert de wedstrijdsituatie niet optimaal inschatten. Terwijl de Vuelta-winnaar met een machtige solo de regenboogtrui greep, bleef Van Aert met lege handen achter. In de sprint van een achtervolgende groep moest hij Christophe Laporte en Michael Matthews voor zich dulden.
‘Zonder die oortjes is het een drama’, zei Van Aert. ‘Ik kom als vierde over de finish maar ik zou niet kunnen zeggen of het een sprint was voor de tiende, vijftiende of tweede plaats. Mijn ploegmaat Laporte vertelde mij net dat hij tweede is geworden. Het is niet meer van deze tijd. Het is ook wel jammer want ik had de benen om samen met Remco op het podium te kruipen.’
