Dé vraag na Parijs-Roubaix: verhindert Mathieu van der Poel de monumentenreeks van Tadej Pogacar?

Zelfs Tadej Pogacars hoogste wattages volstonden niet. In Parijs-Roubaix botste hij op de allerbeste Mathieu van der Poel. Op de kasseien van de Hel en in Milaan-Sanremo is de Nederlander (voorlopig) het kryptoniet van de Sloveense Superman. Een analyse van een tweestrijd die nooit écht een duel werd.

Als later teruggeblikt wordt op Parijs-Roubaix 2025 zal altijd de val van Tadej Pogacar (26) op 38 kilometer van de finish aangehaald worden. Het moment waarop hij door een verkeerde inschatting van een rechtse bocht Mathieu van der Poel (30) moest laten gaan.

Het moment van de wedstrijd dat echter het meest de verhoudingen tussen de twee tenoren illustreerde viel een kleine 50 kilometer eerder. Toen plaatste de Nederlander meteen na het einde van de kasseistrook van Wallers naar Hélesmes een verschroeiende versnelling.

De Sloveen sprong achter hem aan, maar terwijl Van der Poel ondanks de intense inspanning sereen oogde, trok hij grimassen die hij in eendagskoersen van de laatste jaren nog nooit had getoond.

Met Mads Pedersen, Stefan Bissegger en Jasper Philipsen in het wiel dichtte Pogacar uiteindelijk het kloofje. Hij moest echter zo diep gaan dat hij niet kon overnemen toen Van der Poel de kop afstond. Hij sloeg zelfs een beurt over toen er in de kopgroep werd rondgedraaid.

Mathieu van der Poel putting Tadej Pogacar under pressure!#ParisRoubaix 📺: Peacock pic.twitter.com/1yJ3S464mG

— NBC Sports Cycling (@NBCSCycling) April 13, 2025

Hoe Van der Poel Pogacar kraakte

Toen al was duidelijk dat Van der Poel het fysieke en mentale overwicht had. En dat hij weer helemaal hersteld was van de ziekte die zijn voorbereiding op de Ronde van Vlaanderen had verstoord.

Een ziekte die achteraf werd afgezwakt tot een flinke verkoudheid, maar hem wel degelijk een paar dagen knock-out sloeg. In ‘Vlaanderens Mooiste’ was hij niet zijn beste zelf. Dat hij er zelfs nog derde werd, zou je een mirakeltje kunnen noemen.

Of Van der Poel daar Pogacar wel had kunnen volgen op de Oude Kwaremont, zullen we nooit weten. Zoals we ook nooit zullen weten of Pogacar zonder val in het spoor van Van der Poel had kunnen blijven tot de piste in Roubaix.

Pogacar had, mede door de lekke band van Mads Pedersen, na de versnelling van zijn concurrent wel verder de kopgroep uitgedund, maar kon op geen enkele kasseistrook Van der Poel bedreigen.

In tegenstelling tot in de Strade Bianche, toen hij ook uit de bocht vloog, keerde Pogacar na zijn val ook niet terug. Hij kon even enkele seconden afknibbelen van de kloof die was ontstaan, maar daar bleef het bij.

Toen de wereldkampioen ook nog eens van fiets moest wisselen door een wielbreuk, was de koers gereden. Pogacar was fysiek en mentaal op. Ondanks zijn lekke band verloor Van der Poel op Carrefour de l’Arbre zelfs niks van zijn voorsprong.

Hoogste wattages ooit volstonden niet

‘Op het einde zat ik echt kapot. Die laatste 20 kilometer duurden eindeloos’, gaf Pogacar toe na de finish.

Aldus de renner die het voorbije jaar nooit ‘echt kapot’ heeft gezeten. Of het moet in de laatste kilometers van het WK in Zürich geweest zijn, toen hij zichzelf bijna had gesloopt door al op 101 kilometer van de eindstreep aan te vallen.

Dat was op een lastig parcours met ruim 4000 hoogtemeters, waarin hij met zijn 66 kilo in het voordeel was ten opzichte van de acht kilo zwaardere Van der Poel. In Parijs-Roubaix streed hij op een vlak terrein bezaaid met stenen, waar de Nederlander fysiek bevoordeeld is.

🚴🇫🇷 | Philipsen breekt! MVDP en Pogacar blijven vooraan over! 🐐🐐

📺 Stream koers op HBO Max pic.twitter.com/y9MyQSdGZ6

— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) April 13, 2025

Hoewel hij naar eigen zeggen ‘halverwege de wedstrijd zijn hoogste wattages ooit had getrapt’, volstond dat niet om Van der Poel zelfs maar één moment uit evenwicht te brengen. Zelfs als hij hem tot op de piste in Roubaix had kunnen volgen, was hij in de sprint alsnog kansloos geweest – wat de wereldkampioen achteraf ook erkende.

Een glimlach op de piste: Pogacars nederlaag met perspectief

Pogacar reed, ruim een minuut na Van der Poel, niettemin met een smile de piste op, vertelde dat hij zich had geamuseerd en leek niet ontgoocheld met zijn tweede plaats. Hij besefte dat dat het hoogst haalbare was bij zijn debuut.

Nothing but respect between these two beasts 🥇🤝🥈

🎥: parisroubaixcourse pic.twitter.com/T2HVyrafLw

— Velo (@velovelovelo__) April 13, 2025

Alle zwaargewichten kan Pogacar als lichtgewicht doen smelten in de Hel, maar ‘MvdP’ is te hittebestendig. Als hij ooit zijn reeks van vijf monumenten wil vervolledigen, met winst in Milaan-Sanremo én Parijs-Roubaix, zal dat tegen déze Van der Poel zeer moeilijk worden.

Ja, bij zijn tweede deelname aan Parijs-Roubaix zal de Sloveen mogelijk niet meer vallen door te veel risico’s te nemen en door een gebrek aan ervaring. Ook al heb je het parcours meerdere keren verkend, dan is koersen tussen de massa toeschouwers en motoren (die Pogacar naar eigen zeggen hadden misleid) nog iets anders.

Kan Pogacar ooit Parijs-Roubaix winnen?

Zelfs met die kennis zal hij in Parijs-Roubaix moeten hopen op pech of op een mindere vorm van de Nederlander. Op sluwheid zal Pogacar hem nooit aftroeven. Dat is zijn grootste gebrek als renner, mede omdat hij een slimme tactiek in 95 procent van de koersen amper nodig heeft.

De zeer stuurvaardige cyclocrosser in Van der Poel viel in de Helleklassieker bovendien nog nooit door een eigen fout. Hij is op de kasseien als geen ander in staat om zijn eigen lot en dat van de bewegingen van de fiets waarop hij vertrouwt – of van de fiets die op hem lijkt te vertrouwen – te voorspellen. Lek rijden doet hij mede daardoor even zelden – zondag op Carrefour de l’Arbre was een grote uitzondering op de regel.

Een mindere conditie lijkt er, zonder ziekte, de eerste jaren ook niet aan te komen. Van der Poel (30) zei eerder al dat hij een enorme motivatie haalt uit de tweestrijd met Pogacar. Om hem te kunnen kloppen trainde hij de afgelopen winter meer dan ooit.

Dat vuur zal niet rap geblust raken. Ook omdat ‘MvdP’ door een slimme seizoensplanning zichzelf fysiek en mentaal nooit opbrandt.

Ook de eergierige Pogacar zal allicht niet gauw opgeven. Dat was voor wielerliefhebbers de positieve zijde van zijn ‘nederlaag’: het verzekert minstens nog één terugkeer van hem naar de Hel van het Noorden.

Pas als hij dan weer geklopt wordt door Van der Poel, zal hij mogelijk zijn plannen herzien. Of pas terugkeren als de vier jaar oudere Nederlander met pensioen is.

De monumentenstrijd: Pogacar versus Van der Poel in cijfers

Dat een regerende Tourwinnaar, die in juli de 58 kilogram lichte Jonas Vingegaard zal bekampen, überhaupt Van der Poel kan volgen in een wedstrijd met 55 kilometer kasseistroken, zegt alles over het onmetelijke talent van Tadej Pogacar.

In de jongste vijf opeenvolgende monumenten is hij drie keer eerste (Luik-Bastenaken-Luik en Il Lombardia 2024, Ronde van Vlaanderen 2025), eenmaal tweede (Parijs-Roubaix 2025) en een keer derde geëindigd (Milaan-Sanremo 2025).

Alleen Sean Kelly (1984/1985) en Eddy Merckx (1974/1975) hebben een nog betere serie in monumenten neergezet, met drie zeges en twee tweede plaatsen.

Behalve Merckx is hij nu ook de enige renner ooit die op het podium heeft gestaan van alle vijf monumenten, de drie grote rondes én het WK.

Helaas voor de Sloveense Superman botst hij op een even buitenaardse renner die in Milaan-Sanremo en vooral in Parijs-Roubaix over het kryptoniet beschikt dat hem aan de grond kan houden.

Het levert een concurrentiestrijd op die nú al alle voorgaande rivaliteiten in de grootste eendagswedstrijden overstijgt.

Geen duo dat al zeven keer op het podium eindigde van een monument, inclusief minstens één WK, zoals Van der Poel en Pogacar. Beiden tellen nu acht zeges in monumenten en hebben de laatste zeven monumenten én de laatste twee wereldtitels onder elkaar verdeeld – ook dat is een record.

Pogacar kan die laatste reeks op 27 april al uitbreiden in Luik. De eerste serie zal allicht in 2026 een verlengstuk krijgen (Van der Poel rijdt dit jaar geen Luik-Bastenaken-Luik, Il Lombardia en geen WK). Tussenin wacht nog de Tour, waar enkele ritten geknipt lijken voor nieuwe duels.

Met dan hopelijk een strijd tot op de streep.

Mathieu van der Poel tegen Tadej Pogacar én Wout van Aert: worden zij de grootste rivalen uit de geschiedenis van de wielerklassiekers?