Wie was de flamboyante Albert Champion, de jongste winnaar van de voorjaarsklassieker Parijs-Roubaix?

Albert Champion was 20 toen hij in 1899 Parijs-Roubaix won. De flamboyante Fransman werd nadien een befaamde industrieel in de VS.

In 1898 nemen de organisatoren van Parijs-Roubaix een merkwaardige beslissing: de derde editie van de koers zal, in navolging van Bordeaux-Parijs, achter motorvoertuigen gereden worden. Zelfs auto’s zijn toegestaan als gangmaker.

Dat eerste jaar kijken de echte pistiers nog even de kat uit de boom, maar het jaar erna schrijven enkelen zich in. Achter motoren rijden? Dat kunnen zij beter! Misschien zelfs beter dan superfavoriet Maurice Garin, die in 1897 en 1898 in Roubaix won en later de allereerste Tour de France (1903) op zijn naam zal schrijven.

Een van de baanwielrenners die in 1899 aan de start verschijnen, is het jonge talent Albert Champion. Drie dagen na de koers wordt hij 21. Champion heeft ondanks zijn jonge leeftijd al veel ervaring als stayer op de piste. Op zijn zestiende won hij zijn eerste nationale wedstrijd.

Met meeval en lef zet Champion die vierde Parijs-Roubaix naar zijn hand. Maurice Garin ondervindt al snel het nadeel van een stayerwedstrijd: zijn gangmaker krijgt af te rekenen met motorpech. Champion laat onmiddellijk de gashendel opendraaien en gaat er alleen vandoor. Een enorme gok, want er is nog geen kwart wedstrijd gereden.

Een andere pistier, Emile Bouhours, zet de achtervolging in, maar halfweg koers botst de gangmaker van Bouhours op een toeschouwer en ook hij moet opgeven. Champion bouwt vervolgens een indrukwekkende voorsprong uit. Op de laatste kasseistrook is hij zo uitgeput dat hij niet sneller vordert dan een voetganger, maar wanneer hij na 8 uur en 22 minuten aankomt, heeft hij nog altijd een marge van 23 minuten.

Na zijn zege krijgt Champion van een fietsconstructeur in Boston de uitnodiging om in de VS te gaan koersen. Perfect getimed, want zo kan hij ontsnappen aan de legerdienst die hem in Frankrijk wacht. Drie jaar lang rijdt Champion pistewedstrijden achter motoren, van Boston en New York tot Atalanta. Meer dan honderd keer pakt hij de bloementuil, en een flinke smak geld.

Ondertussen legt hij zich toe op een andere passie, motoren. Hij importeert viercilinders uit Frankrijk, ontwikkelt zijn eigen bougies en racet ook zelf. Zijn liefde voor snelheid wordt hem bijna fataal. In oktober 1903 crasht hij met zijn luxewagen. Hij houdt er een gecompliceerde dijbeenbreuk aan over. In zijn ziekenhuisbed heeft hij maanden de tijd om zijn toekomst te overdenken.

Wanneer hij op krukken naar buiten komt heeft hij zijn beslissing genomen: hij gaat zich toeleggen op de nieuwe auto-industrie. Champion ligt aan de basis van twee bedrijven die bougies produceren en zijn naam dragen. Wanneer Charles Lindbergh in mei 1927 de eerste solovlucht over de Atlantische Oceaan maakt, zitten in zijn vliegtuig bougies van de AC Spark Plug Company.

Albert Champion leeft snel en met passie, ook privé. Na talloze affaires klaagt zijn eerste echtgenote, een jeugdliefde uit Parijs, hem aan wegens wreedheid. Hij hertrouwt met Edna Crawford, een twintig jaar jongere danseres uit de showbusiness. De flamboyante man die Champion is, komt op een navenante manier aan zijn eind. In oktober 1927 reist hij met zijn vrouw naar Parijs voor een autoshow.

Hij krijgt er lucht van dat Edna met een minnaar heeft afgesproken in een nachtclub en gaat de confrontatie aan. Helaas voor hem is de minnaar in kwestie een profbokser en Champion krijgt een rammeling van jewelste. Hij strompelt terug naar zijn hotelkamer waar hij in het bijzijn van een vriend overlijdt, volgens officiële bronnen aan een hartaanval. Zijn dood haalt het nieuws, zelfs Time Magazine wijdt een artikel aan Champion en schrijft: ‘He had lived hard.’

Wie was Rik Van Steenbergen, de jongste winnaar van de Ronde van Vlaanderen?