Weer wereldkampioene: Lotte Kopecky blijft de slimste van de klas

Meer met het hoofd dan met de benen veroverde Lotte Kopecky (28) zaterdag voor de tweede keer de wereldtitel op de weg. Als de slimste van de klas maakte de Asseneedse optimaal gebruik van de chaotische Nederlandse tactiek – een vaardigheid waar ze, net als aan haar lichaam, al heel lang aan schaaft.

Ze schreeuwde haar vreugde en ongeloof uit, armen wijd gespreid. Daarna klopte ze met haar rechterhand op de borst, greep met beide handen naar haar hoofd en schudde, eenmaal uitgebold, meermaals haar hoofd. Puur ongeloof. Want de superbenen van vorig jaar in Glasgow, toen ze iedereen uit het wiel reed, waren er na een lang seizoen niet meer. Hoe Kopecky dan toch won, vatte ze perfect samen in het interview na de finish. Maar eerst betuigde ze haar medeleven aan de familie van de overleden Zwitserse juniore Muriel Ferrer. Een teken van luciditeit en empathie, zeker omdat ze verkleumd was nadat ze vier uur in de ijzige regen had gefietst.

🗣 “First of all, I want to bring my condolences to the family of Muriel”

Listen to the first words of @LotteKopecky after today’s race. #Zurich2024 pic.twitter.com/n9E3TovTK2

— UCI (@UCI_cycling) September 28, 2024

Ook in die loodzware koers had Kopecky haar hoofd gebruikt, zei ze. Door te vertrouwen op ploeggenote Justine Ghekiere, die in haar eentje het Nederlandse team bedwong. Door haar eigen tempo te kiezen toen ze gelost was, niet op te geven en te geloven dat ze kon terugkeren. Eenmaal terug, speelde ze ‘mind games’ met de energieverkwistende Demi Vollering en spaarde ze zo veel mogelijk energie voor haar enige en beste kans op een tweede wereldtitel: een sprint. Die won ze overtuigend en met voorsprong. De hele wielerwereld complimenteerde Kopecky voor haar intelligente race. Terwijl Demi Vollering werd gevierendeeld voor hoe zij, als beste vrouw in de wedstrijd, de Nederlandse ploeg én zichzelf had opgeblazen.

True grit and determination from Kopecky 😤💪

The Belgian fought back from being dropped by Demi Vollering and the lead group to rejoin the front of the race and sprint to her second women’s road race world title 😲🏆

📸 Getty Images
_______________
🌈 #Zurich2024 pic.twitter.com/MyyIMolhD9

— Velon CC (@VelonCC) September 28, 2024

Verbale steken

Precies zoals Kopecky vooraf had aangekondigd. Op de persconferentie zei ze dat Nederland vaak het sterkste blok had, maar dat de rensters in het verleden niet altijd goed overeenkwamen. Vollering reageerde daarop bitsig. Ze zei dat Kopecky de vorige dagen alleen ging trainen, terwijl de Nederlandse rensters samen op pad gingen en na het ontbijt lang bleven keuvelen.

Die verbale steken waren opvallend. Zeker voor twee teamgenotes en kopvrouwen bij SD Worx-Protime, die eerder benadrukten dat er geen spanningen waren, zoals na de felbevochten sprint in de Strade Bianche van 2023. Maar nu Vollering vertrekt bij SD Worx-Promtime en Kopecky heeft bijgetekend, lijkt de verhouding scheefgegroeid. Misschien wilde Kopecky de Nederlandse niet bewust op stang jagen, maar dat lukte wel. En daarvan maakte ze tijdens de koers slim gebruik. Zoals ze na de finish tussen de regels door liet vallen: ‘Ik wist hoe graag Vollering wilde winnen.’ De Nederlandse was na haar nipte nederlaag in de jongste Tour de France Femmes dan ook héél erg gebrand op een eerste wereldtitel, in het land waar ze woont. Maar door té graag te willen winnen, werd ze de gedroomde teamgenote voor… Kopecky. ‘Demi creëerde de perfecte situatie voor mij’, glimlachte de Oost-Vlaamse.

Back-to-back UCI World Champion 🌈🌈@LotteKopecky #Zurich2024 pic.twitter.com/y3T5p2RMc5

— UCI (@UCI_cycling) September 28, 2024

Werken met mental coach

Slim gezien van Kopecky, die meer dan op de Olympische Spelen, toen ze iets te krampachtig een medaille najaagde, met een bevrijd hoofd rond reed. En dan is ze, zegt ze zelf, het gevaarlijkst. Dan doet ze een beroep op haar koersintelligentie, een vaardigheid die ze heeft aangescherpt op de piste, maar ook met haar mental coach Bert Van Poucke. Met hem werkt de Asseneedse al van toen ze pas dertien jaar was, en op de topsportschool zat. Van Poucke werd een vertrouweling die de renster hielp na de dood van haar broer Seppe, maar ook in andere moeilijke periodes. Iets wat Kopecky in aanloop naar het WK tijdens een congres voor junioren had meegegeven aan die jongeren: ‘Aarzel niet om hulp te zoeken als het nodig is. Het is oké om niet oké te zijn.’

Kopecky vertelde tegen de junioren ook dat Van Poucke haar ook helpt als ze wél oké is, hoe hij haar leerde om in de koers beter op impulsen en bepaalde situaties te reageren. Om tijdens de wedstrijd heel taakgericht te denken zonder zich obsessief te richten op het resultaat en ’s nachts te veel te piekeren over alle mogelijke scenario’s, en over wat er allemaal fout kan gaan. Het koersverloop heeft ze niet helemaal in de hand, dus hoeft ze er ook geen mentale energie aan te verspillen. Het is alleen een kwestie van in de race met een helder hoofd de juiste beslissingen te nemen, zelfs als de benen en het lichaam niet meer meewillen.

Samen met haar over-mijn-lijkmentaliteit en winnaarsmentaliteit leverde dat Kopecky zaterdag haar tweede regenboogtrui op de weg op. Omdat ze al veel langer dan vandaag beseft dat je pas de slimste van de klas wordt als je ook daarvoor ‘leert’. In Zürich studeerde ze zaterdag in die richting definitief af. Met op haar diploma, in gouden letters: cum laude.