Meer met het hoofd dan met de benen werd Lotte Kopecky (28) zaterdag voor de tweede keer wereldkampioene op de weg. Als de slimste van de klas profiteerde de Asseneedse van de chaotische Nederlandse tactiek. Een vaardigheid waar ze, al evenzeer als aan haar lichaam, al heel lang aan schaaft.
Ze schreeuwde haar vreugde en ongeloof uit, terwijl ze haar armen spreidde. Waarop ze zich met haar rechterhand op de borst klopte, vervolgens met beide handen naar het hoofd tastte, en zodra ze was uitgebold meermaals met het hoofd schudde.
Uit puur ongeloof. Want de superbenen die ze vorig jaar op het WK in Glasgow had, waren er deze keer niet. Begrijpelijk, na al een heel lang seizoen. Hoe Kopecky dan toch had gewonnen, vatte ze perfect samen in het interview na de finish. Weliswaar nadat ze eerst haar medeleven had betuigd aan de familie van de overleden Zwitserse juniore Muriel Ferrer. Getuigend van bijzonder veel luciditeit en empathie, zeker na vier uur in de ijzige regen te hebben gekoerst en half verkleumd te moeten praten.
🗣 “First of all, I want to bring my condolences to the family of Muriel”
— UCI (@UCI_cycling) September 28, 2024
Listen to the first words of @LotteKopecky after today’s race. #Zurich2024 pic.twitter.com/n9E3TovTK2
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Ook in die loodzware koers had Kopecky haar hoofd gebruikt, zei ze. Door te vertrouwen op haar ploeggenote Justine Ghekiere, die een masterclass ‘knechten’ gaf. Door haar eigen tempo te kiezen toen ze gelost was. Door niet op te geven en te geloven dat ze kon terugkeren. Door, toen ze was teruggekeerd, ‘mind games’ met de energieverkwistende Demi Vollering te spelen en zo veel mogelijk energie te sparen voor haar enige en beste kans op een tweede wereldtitel: een sprint.
Die won Kopecky met overtuiging en voorsprong. Waarop de hele wielerwereld haar complimenteerde voor hoe intelligent ze had gereden. Terwijl Vollering werd gevierendeeld voor hoe zij, als de beste vrouw in koers, de Nederlandse ploeg én zichzelf had opgeblazen.
True grit and determination from Kopecky 😤💪
— Velon CC (@VelonCC) September 28, 2024
The Belgian fought back from being dropped by Demi Vollering and the lead group to rejoin the front of the race and sprint to her second women’s road race world title 😲🏆
📸 Getty Images
_______________
🌈 #Zurich2024 pic.twitter.com/MyyIMolhD9
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Verbale steken
Precies zoals Kopecky vooraf had ‘voorspeld’, toen ze tijdens haar persconferentie zei dat Nederland in het verleden vaak het sterkste blok heeft gehad, maar dat de rensters niet altijd goed overeenkwamen. Waarop Vollering bitsig reageerde: dat Kopecky de vorige dagen alleen ging trainen, terwijl de Nederlandse rensters samen op pad gingen en na het ontbijt lang bleven keuvelen.
Die verbale steken waren zeer opvallend, voor twee teamgenotes/kopvrouwen bij SD Worx-Protime die in het verleden vaak hebben benadrukt dat er geen spanningen tussen hen leefden, ook niet na de felbevochten sprint in de Strade Bianche van 2023. Maar nu Vollering vertrekt bij SD Worx en Kopecky heeft bijgetekend, lijkt de verhouding toch scheefgegroeid.
Wellicht wilde Kopecky niet bewust de Nederlandse op stang jagen, maar het lukte wel. En daarvan maakte ze ook slim gebruik tijdens de koers. Zoals ze ook na de finish, tussen de regels door, liet vallen: ‘Ik wist hoe graag Vollering wilde winnen.’ En over hoe de Nederlandse, door in de finale en laatste kilometers té graag te willen, uiteindelijk de ‘perfecte situatie’ voor haar creëerde: een sprint.
Back-to-back UCI World Champion 🌈🌈@LotteKopecky #Zurich2024 pic.twitter.com/y3T5p2RMc5
— UCI (@UCI_cycling) September 28, 2024
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Werken met mental coach
Slim gezien van Kopecky, die meer dan op de Olympische Spelen in Parijs, toen ze iets te krampachtig een medaille najaagde, in Zürich met een bevrijd hoofd rond reed. En dan is ze, zegt ze zelf, het gevaarlijkst. Dan doet ze een beroep op haar koersintelligentie, een vaardigheid die ze al jarenlang aanscherpt met haar mental coach Bert Van Poucke. Met hem werkt de Asseneedse al van toen ze pas dertien jaar was, en op de topsportschool zat.
Van Poucke werd een vertrouweling die haar hielp na de dood van haar broer Seppe, maar ook in andere moeilijke periodes. Iets wat Kopecky in aanloop naar het WK in Zürich tijdens een congres voor junioren had meegegeven aan die jongeren: ‘Aarzel niet om hulp te zoeken als het nodig is. Het is oké om niet oké te zijn.’
Kopecky vertelde tegen de junioren dat Van Poucke haar ook helpt als ze wél oké is. Over hoe hij haar leerde om in de koers beter op impulsen en bepaalde situaties te reageren. Om tijdens de wedstrijd ook heel taakgericht te denken zonder zich obsessief op het resultaat te richten en ’s nachts te veel te piekeren over alle mogelijke scenario’s, en wat er allemaal fout kan gaan. Het koersverloop heeft ze immers niet helemaal in de hand, dus hoeft ze er ook geen mentale energie aan te verspillen. Het is alleen een kwestie van ín de race met een helder hoofd de juiste beslissingen te nemen, zelfs als de benen en het lichaam niet meer meewillen.
Samen met haar over-mijn-lijk en winnaarsmentaliteit leverde dat Kopecky haar tweede regenboogtrui op de weg op. Omdat ze al veel langer dan vandaag beseft dat je pas de slimste van de klas wordt als je ook daarvoor ‘leert’. In Zürich studeerde ze zaterdag in die richting definitief af. Cum laude.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier