Waarom Sven Vanthourenhout zal slagen als wielerbondscoach

Hij en Sven Vanthourenhout hebben sinds het WK veldrijden van 2018 in Valkenburg immers een heel goeie band. De Beernemnaar had in augustus 2017 Rudy De Bie opgevolgd als bondscoach in het veldrijden en bouwde voor zijn eerste WK in Valkenburg een jonge selectie rond Wout van Aert.

Zónder Kevin Pauwels, die voor het eerst in vele jaren moest thuisblijven. Het leidde tot veel discussie, maar Vanthourenhout bleef pal achter zijn keuze staan. Met vrienden als Tim Merlier en Daan Soete aan Van Aerts zijde wist hij dat de sfeergevoelige Kempenaar zich kostelijk zou amuseren. En dat hij zo zijn zorgen van een minder seizoen, waarin Mathieu van der Poel hem meermaals afgetroefd had, zou vergeten.

Ook door voor het eerst een ministage/teambuilding al de week voor het WK te organiseren, om een echte groepssfeer te creëren. Vanthourenhout nam ook Van Aerts persoonlijke verzorger/vriend Wesley Theunis op in de Belgische staff, werkte voor het WK samen met zijn kopman een looptraining af en stippelde een (geslaagde) tactiek uit om topfavoriet Van der Poel bij de start het initiatief te ontnemen, door sprinter/veldrijder Tim Merlier als een kanon af te schieten, met Van Aert in zijn spoor. Die wierp zich in de voorafgaande gesprekken ook op als dé leider van de Belgische selectie en bedankte voor het vertrouwen door in Valkenburg iedereen te overklassen, inclusief Van der Poel.

Zo ontstond een hechte band tussen hem en Vanthourenhout die op het afgelopen WK in Imola nog steviger werd. Na zijn fenomenale Tour en zilveren medaille in de tijdrit was Van Aert er de enige kopman van de Belgische ploeg voor de wegrit, gesteund door Vanthourenhout in de dagen vooraf, en tijdens de race, als gids in de volgwagen. Van Aert greep net naast de wereldtitel, maar over de samenwerking met de West-Vlaming, toen nog als assistent van Rik Verbrugghe, was hij zeer tevreden. En dat krijgt nu een (logisch) vervolg.

Veel ervaring

Vanthourenhout mag dan wel pas 39 jaar zijn, hij heeft in zijn carrière als renner en als coach al veel meegemaakt: succes, maar vooral ook tegenslagen die hem hebben gevormd tot de persoon die hij nu is. Vaak zijn dat ook de beste coaches, niet de toppers die alleen voorspoed hebben gekend.

Bij de jeugd was Vanthourenhout nochtans een toptalent in het veld: zilver op het WK voor junioren, goud op het WK voor beloften. Bij de elite kon hij ondanks twee keer brons op het WK echter nooit helemaal doorbreken. Omdat hij niet het supertalent had van Sven Nys, die later een vriend voor het leven en zijn vaste trainingspartner/ploegmaat werd. De West-Vlaming leerde veel van Nys, maar probeerde hem ook te veel te kopiëren en te volgen op training, waardoor hij zijn kleinere motor vaak opblies.

Vanthourenhout stak ook in zijn hoofd dat hij moest vermageren, werd bijna een anorexiapatiënt en zag zijn kracht verdwijnen, samen met zijn resultaten. In 2007 kreeg zijn carrière nog een knak toen hij in de zomer een zware operatie aan een buikslagader moest ondergaan en vier weken moest platliggen. Een jaar later liep hij ook een zware polsbreuk op.

Zware tegenslagen die Vanthourenhout moeilijk verwerkte, omdat hij zijn twijfels en emoties te vaak opkropte. Vaak was hij ook te hard voor zichzelf en miste hij met zijn vriendelijk, zachtaardig karakter het killerinstinct van de volbloedwinnaar. Levenslessen die hij meenam na zijn rennerscarrière, die hij in 2016 samen met Sven Nys stopzette.

Met zijn ervaring over hoe een atleet ups and downs beleeft en hoe die met fysieke en mentale problemen moet omgaan, wierp hij zich vlug op als een uitstekende ploegleider in het veldritteam van Nys. Tot hij in de zomer van 2017 bondscoach werd in het veldrijden, en later ook assistent van Kevin De Weert en Rik Verbrugghe, de bondscoaches op de weg.

Vergeet ook niet dat Vanthourenhout als wegrenner geen onbeschreven blad is, met twee medailles op het BK: brons in 2003 in Vilvoorde, zilver in 2008 in Knokke-Heist. Vanthourenhout kon dan ook enorm toeleven naar een kampioenschap en weet dus welke mentale focus daarvoor nodig is. Niet onbelangrijk voor een bondscoach.

Uitstekende peoplemanager en communicator

Toen Sven Vanthourenhout in 2017 aangesteld werd als bondscoach in het veldrijden, omschreef hij in Het Laatste Nieuws zijn taak als volgt: “Het werk van een bondscoach eindigt op het moment dat een kampioenschap begint. Zeker in een individuele discipline als het veldrijden. Je communiceert met je renners, kweekt er een vertrouwensband mee, zorgt ervoor dat ze altijd bij je terecht kunnen, in goeie en kwade tijden. Je volgt hun trainingen en koersplanning op, geeft raad, stuurt bij waar het moet. En je bouwt er vooral een hecht team rond, zodat ze in de best mogelijke omstandigheden naar zo’n WK of EK kunnen toeleven.”

Een visie die de Beernemnaar in de drie jaren erna perfect ontplooide, zie hoe hij Wout van Aert op het WK veldrijden in 2018 naar de regenboogtrui begeleidde. Niet toevallig wordt Vanthourenhout nu omschreven als een uitstekende peoplemanager, die bij veel renners, niet alleen bij Van Aert, geliefd is.

Als coach luistert de West-Vlaming immers naar wat renners verlangen, organiseert hij alles tot in de puntjes en is hij ook niet bang om knopen door te hakken. Naar het voorbeeld van Patrick Lefevere, in het begin van zijn carrière drie jaar lang zijn ploegleider bij Domo-Farm Frites/Quick-Step.

Na zijn carrière ontpopte Vanthourenhout zich bovendien tot een uitstekende communicator, als analist op tv en als bondscoach ook in omgang met de pers. Kwaliteiten die als bondscoach van de wegploeg nog meer van pas zullen komen, gezien de nog veel grotere media-aandacht, inclusief mogelijke controverses over selecties en tactische plannen. Al zal dat met geboren leidersfiguren als Wout van Aert en Remco Evenepoel ook makkelijker te stroomlijnen zijn.

Conclusie: als die twee supertalenten de komende jaren de medailles opstapelen, zullen ze dat uiteraard vooral aan zichzelf en hun directe entourage te danken hebben. Maar met Sven Vanthourenhout hebben ze nu een bondscoach die alle kwaliteiten heeft om binnen de nationale ploeg de ideale omstandigheden en groepssfeer daarvoor te creëren.