Remco Evenepoel (22) begint zondag aan zijn eerste Ronde van Zwitserland. Gezien de tijdrit op de slotdag maakt hij er een reële kans op etappewinst en ook op een topnotering in het eindklassement. Zo zou zijn landkaart met zeges alsmaar voller raken.
8 juli 2017, over een kleine maand exact vijf jaar geleden. Amper drie maanden na zijn allereerste koers wint de 17-jarige Remco Evenepoel al zijn eerste race in het buitenland. En geen simpel wedstrijdje: de koninginnenrit van de Ronde van het Baskenland voor junioren, op de klim naar Cuevas de Pozolagua.
De Schepdaalnaar zal daar een goeie maand later nog een buitenlandse overwinning aan toevoegen. Veel dichter bij huis, net over de Belgisch-Nederlandse grens: de Klim Classic in Valkenburg.
In zijn twee jaar als junior (2018) verlegt Evenepoel letterlijk en figuurlijk verder zijn grenzen: met rit- en eindzeges in de Vredeskoers (Tsjechië), de Trophée Centre Morbihan (Frankrijk), de GP Patton (Luxemburg) en de Giro della Lunigiana (Italië), plus winst op het EK in Brno (Tsjechië) én het WK in Innsbruck (Oostenrijk) op de weg en in het tijdrijden, en als toetje nog een triomf in de Landenprijs (Frankrijk).
Veel vlagjes
Een al zeer internationaal getint palmares dat Remco Evenepoel bij de profs met nog meer verschillende vlagjes zal aanvullen, van in zijn debuutseizoen 2019: na zijn eerste zege als prof, voor eigen volk in de Belgium Tour, volgt ritwinst in de Adriatica Ionica Race (Italië), een eerste klassieke zege in de Clásica San Sebastián (Spanje) en goud op het EK tijdrijden in Alkmaar (Nederland).
Het (corona)seizoen erna, 2020, wint de Quick-Steprenner zelfs alleen buitenlandse koersen, met rit- en eindzeges in de Ronde van San Juan (Argentinië, zijn eerste niet-Europese overwinningen), de Ronde van Algarve (Portugal), de Ronde van Burgos (Spanje) en de Ronde van Polen.
Na zijn val in Il Lombardia in augustus 2020, de daaropvolgende revalidatie en een opgave in de Ronde van Italië vult de Vlaams-Brabander in de zomer van 2021 zijn internationale zegekaart nog verder aan, met etappezeges en eindwinst in de Ronde van Denemarken, plus winst in zijn eerste Italiaanse eendagswedstrijd, de Coppa Bernocchi.
Een kaart die Evenepoel in 2022 nog meer kleurt met drie ritzeges en eindwinst in de Ronde van Noorwegen, na ook al een rit in de Ronde van Valencia (Spanje) en voor de tweede keer de Ronde van Algarve (Portugal) te hebben gewonnen.
Dertien landen
Inclusief zijn twee juniorenjaren heeft de Quick-Steprenner nu al in dertien verschillende landen de handen in de lucht gestoken: België, Nederland, Luxemburg, Frankrijk, Portugal, Spanje, Italië, Oostenrijk, Tsjechië, Polen, Denemarken, Noorwegen en Argentinië, als enige niet Europees land.
Op de kaart van Noord/West/Zuid-Europa ontbreken dus alleen nog zeges in Groot-Brittannië/Ierland, Duitsland, Zweden en Zwitserland. En in Oost-Europa onder meer nog Slovakije, Hongarije en de ex-Joegoslavische deelstaten.
Evenepoel heeft in die landen, bij gebrek aan WorldTourwedstrijden, dan ook nog amper of niet gekoerst. Alleen het WK in het Engelse Harrogate in 2019, waar hij wel zilver pakte op het WK tijdrijden, en in hetzelfde jaar in de Rondes van Duitsland en van Romandië (Zwitserland).
Buiten Europa was de Schepdaalnaar ook nog maar weinig actief, met twee deelnames aan de Argentijnse Ronde van San Juan (inclusief één eindzege), en één deelname aan de Ronde van Turkije, de UAE Tour, de Canadese GP’s van Québec en Montréal (2019) en de Olympische wegrit in Tokio (2021).
Tijdrit vs. Küng en Dennis
Vanaf zondag kan Evenepoel een van zijn laatste Europese hiaten wegwerken, in de Ronde van Zwitserland. Een belangrijke test op WorldTourniveau in aanloop naar de Ronde van Spanje, zijn grote doel komende zomer.
De startlijst is er dan ook stevig gestoffeerd: inclusief Geraint Thomas, Adam Yates, Daniel Felipe Martínez, Alexander Vlasov, Sergio Higuita, Sepp Kuss, Thibaut Pinot, Tom Pidcock, Jakob Fuglsang, Thymen Arensman, Diego Ulissi…
Gezien het niveau dat de Quick-Steprenner sinds zijn zege in Luik-Bastenaken-Luik haalt, is een topnotering in het eindklassement reëel, met een nog grotere kans op winst in de slottijdrit van 25,6 km in Vaduz. Al wordt thuisrijder Stefan Küng en Rohan Dennis op het biljartvlakke parcours kloppen niet simpel.
In de eerdere heuveletappes en bergritten, naar Moosalp en Malbun (met slotbeklimmingen van 17,7 km en 12,6 km) zullen de andere klassementsrenners Evenepoel wel op voldoende achterstand moeten rijden als ze hem van het podium of zelfs eindwinst willen houden.
Heel zwaar zijn die bergetappes echter niet, en gezien zijn opgekrikte explosiviteit zullen ook de heuveletappes allicht geen probleem vormen voor Evenepoel – misschien zelfs een kans om zélf al toe te slaan.
Bovendien toonde de Vlaams-Brabander in de Ronde van Noorwegen dat hij ook op een lange klim zijn niveau heeft opgetild, met dominante winst op de 12 km lange Gaustatoppen. Al was de tegenstand daar geen wereldtop.
Opvolger voor Luc Roosen
Als hij de Ronde van Zwitserland wint, zou Evenepoel niet alleen zijn Europese kaart verder opvullen, maar ook zijn tweede WorldTourronde op zijn palmares zetten, na de Ronde van Polen (2020). En dus zijn eerste eindzege in de lijst met de grootste rittenkoersen na Giro, Tour en Vuelta (waartoe de Ronde van Polen niet behoort).
In dat geval zou hij ook een stukje Belgische wielergeschiedenis schrijven, want het is al van 1991 geleden dat er een landgenoot de beste was in de Ronde van Zwitserland: toen behaalde Luc Roosen de grootste zege in zijn carrière.
Sindsdien wonnen, als Belgen, alléén Frank Vandenbroucke (Parijs-Nice, 1998) en Greg Van Avermaet (Tirreno-Adriatico, 2016) een van de zeven belangrijkste rittenkoersen van één week.
Beter dan in het voorjaar
Tussen hoge ambities koesteren en die ook invullen in een rittenkoers die nota bene beter bezet is dan het Criterium du Dauphiné ligt echter nog acht dagen koersen.
Gezien Evenepoels huidige vormpeil (inclusief x kilo gewichtsverlies) zijn zijn winstkansen wel meer gewettigd dan in het afgelopen voorjaar. Daarin werd hij elfde in Tirreno-Adriatico, na een offday in de rit over de Monte Carpegna, en vierde in de Ronde van het Baskenland, waar hij de leiderstrui op de slotdag uit handen moest geven.
Een ding is zeker: als hij die in de Ronde van Zwitserland dan al draagt, zal hem dat, gezien de tijdrit, geen tweede keer gebeuren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
