Waar maakte Remco Evenepoel het verschil in deze Vuelta en waar werd het nog spannend voor de jonge Belg? De Vuelta van Evenepoel in vijf cruciale momenten.
1. Etappe 6: de maskers vallen onmiddellijk af
Het doel van deze Vuelta was voor Evenepoel officieel een ritzege en een toptienplaats in het algemene klassement. Dat de renner van Quick-Step-Alpha Vinyl stiekem al met meer in zijn hoofd zat, werd een eerste keer duidelijk in de zesde etappe, de eerste aankomst bergop op de Pico Jano.
Aan het beulenwerk van Julian Alaphilippe kon je merken dat Evenepoel goed was en iets aan het bekokstoven was. Op 9 kilometer van de streep dropte de Belg een eerste bommetje in de groep der favorieten. In een hels tempo en in koud, mistig weer snelde hij naar boven, de ene na de andere concurrent moest afhaken. Zelfs Primoz Roglic, de winnaar van de afgelopen drie edities van de Ronde van Spanje, kraakte. Enkel Enric Mas kon het moordende tempo van Evenepoel aan.
De etappezege was echter niet voor hem weggelegd. Wel voor de Australiër Jay Vine, die zowaar bijna sneller de berg op reed dan Evenepoel. Veel maakte het echter niet uit, de Schepdaalnaar pakte zijn eerste leiderstrui ooit in een grote ronde en had al meteen een mooie voorsprong op voornaamste concurrent Roglic, die al op een minuut werd gereden.
2. Etappe 10: Evenepoel blaast concurrentie weg in tijdrit
Eenzelfde verhaal volgde in etappes 8 en 9. Evenepoel verdedigde zijn rode trui met verve en wist zelfs zijn voorsprong op Mas en Roglic uit te breiden, waardoor hij aan het begin van de enige tijdrit in deze Ronde van Spanje al 1’12” voor Mas en 1’53” voor de Sloveen stond.
En dan moest die tijdrit dus nog komen. Evenepoel was uit op zijn eerste ritwinst in een grote ronde en verpletterde de concurrentie. Opnieuw liep hij uit op Roglic (2e, +48”) en Mas (10e, +1’51”). Alleen Evenepoel zélf kon zichzelf nog van eindwinst houden.
Maar wanneer volgde die eerste slechte dag, als die er al moest komen?
3. Etappe 14: tikje van Roglic, loopt het nog mis?
Dat het nog kon mislopen voor Evenepoel werd enkele dagen later pijnlijk duidelijk gemaakt door Primoz Roglic op de Sierra de la Pandera. In tegenstelling tot de eerdere etappes waarin Quick Step het vuile werk moest opknappen, was het nu Jumbo-Visma dat de leiding nam in het peloton, met Roglic die nog een plannetje had om Evenepoel het vuur aan de schenen te leggen.
De aanval van de Sloveen kwam er op vier kilometer van de streep. Niemand kon volgen, ook Evenepoel niet, die zelfs moest lossen bij de andere favorieten. Roglic was in uitstekende doen en stoomde door op de slotklim. De zege ging naar aanvaller Richard Carapaz, maar Roglic sloeg zijn slag en pakte bijna een volledige minuut op de Belgische rode trui. Was dit dan die ene slechte dag voor Evenepoel of was er meer aan de hand?
4. Etappe 16: Roglic out
De 22-jarige Belg vertelde even later dat hij nog wat pijn had na zijn val twee dagen eerder. Niet ideaal om de laatste week van de Vuelta, de eerste keer voor Evenepoel in een grote ronde, in te gaan. Roglic had intussen nog 15 seconden goedgemaakt op de klim naar de Sierra Nevada en stond ineens op 1’34”.
De Sloveen wou Evenepoel zelfs pijn doen in de zestiende etappe, op papier nochtans geen al te gevaarlijke rit. Doodsaai werd ze, maar het slot was spectaculair. Op 3 kilometer van de finish wou Roglic wat proberen en net op het moment dat de Sloveen demarreerde, stond Evenepoel stil met een lekke band. Slechte timing, al pakte Roglic uiteindelijk slechts acht seconden terug. De rode trui kreeg immers de tijd van het peloton omdat Evenepoel gedepanneerd werd binnen de laatste drie kilometer.
Het slot bleef hectisch. Roglic kreeg na zijn aanval het gezelschap van Pedersen, Ackermann, Van Poppel en Wright, die mochten sprinten voor de zege. Daarin liep het opnieuw mis voor de drievoudige Vueltawinnaar. Roglic kwam ten val in de sprint nadat hij Wright met zijn elleboog had geraakt.
De tijdswinst van acht seconden had de Sloveen te pakken, maar de verwondingen na zijn val waren wel groot. Te groot, zo bleek een dag later, toen Roglic zowaar uit de koers stapte.
5. Etappe 18: wie doet Evenepoel nog wat?
Weg voornaamste concurrent voor Evenepoel. Wie kan hem nu nog echt pijn doen? Enric Mas? De Spanjaard werd in het klassement nu tweede op 2’01” en leek nog de enige overgebleven concurrent van onze jonge landgenoot. De Spanjaard zou er nog alles aan doen om het de Quick-Steprenner nog lastig te maken.
In de achttiende etappe richting een nieuwe aankomst bergop, op de Alto del Piornal, regende het aanvallen van de Movistarrenner. Toch volgde Evenepoel iedere keer. De Belg verloor Mas geen enkele keer uit het zicht.
Meer nog, in de sprint klopte hij Mas en zette hij de puntjes op de Spaanse ‘i’ door de etappe te winnen in de rode trui. Zijn tweede etappezege, beter kon niet. ‘Dit was de meest perfecte dag. Een nieuwe mijlpaal in mijn carrière’, was Evenepoel euforisch.
De eindwinst, met ondertussen al een voorsprong van 2’07” op Mas, kwam niet meer in gevaar, ook niet op de zware bergrit op de voorlaatste dag. En zo werd Remco Evenepoel de eerste Belgische rondewinnaar sinds de Girozege van Johan De Muynck in 1978. Het begin van nog veel meer?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
