‘Toen Louison Bobet in de Tour wilde opgeven, dreigde een ploegmaat met een pak slaag’

Iedere zondag brengen we een verhaal uit lang vervlogen tijden van de Tour. Vandaag: de drie zeges van Louison Bobet.

Heel lang werd Louison Bobet afgeschilderd als een fragiele renner die totaal ongeschikt was voor het harde labeurwerk dat de wielersport vraagt. Hij had tijd nodig voor zijn talent helemaal kon ontluiken. Aanvankelijk werd hij bekritiseerd voor zijn ogenschijnlijk gebrek aan karakter, waardoor hij zelfs de bijnaam Louisette kreeg. Pas later wist men dat dit een oorzaak had: Bobet werd vaak gehinderd door letsels aan het zitvlak.

Louison was geobsedeerd door de Ronde van Frankrijk, die hij drie keer na elkaar won. Hij was 29 jaar toen hij in zijn eerste Tour zegevierde, ook al had hij zeven jaar eerder in deze wedstrijd zijn debuut gevierd. Hij haalde toen Parijs niet. In 1948 deed Bobet het met een vierde plaats beter, hij droeg zelfs tot een paar dagen voor het einde de gele trui, maar werd vervolgens overvleugeld door een ontketende Gino Bartali. In die Tour had Bobet echter niet de steun gekregen van de Franse ploeg. Ze vonden hem te onervaren en te kwetsbaar. Terwijl Bartali zei er zeker van te zijn dat Bobet ooit de Ronde van Frankrijk zou winnen.

Pure kunst

Door een gebrek aan regelmaat en een wankele gezondheid duurde het tot 1953 voor Bobet zijn eerste Ronde van Frankrijk won. Dat gebeurde in een door interne twisten verdeelde Franse ploeg en op een parcours waarop de organisatoren het aantal beklimmingen hadden verminderd en de aankomsten bergop hadden geschrapt. Dat was het gevolg van het verpletterend overwicht dat Fausto Coppi het jaar voordien had getoond, hij won toen de Tour met bijna een halfuur voorsprong. Nu kwam de Italiaan echter niet aan de start.

Toen in de Franse ploeg op een gegeven moment werd gevraagd wie zich geroepen voelde om de Tour te winnen, stak Louison Bobet als enige zijn vinger op. Bobet beschaamde het vertrouwen niet. Hij frappeerde ook door zijn prachtige stijl. Alles bij hem was in harmonie. Het geheel van zijn bewegingen was afgesteld op zijn pedaalslag, nooit ging hij recht op de pedalen staan, om in perfect evenwicht tussen macht en souplesse de cadans te bewaren. Zijn manier van fietsen werd pure kunst genoemd.

Bobet zou de Ronde van Frankrijk nog twee keer winnen. In 1954 was hij de onbetwistbare kopman van de Franse ploeg en startte de Tour zonder de Italianen. Fausto Coppi moest na een val forfait geven en de hele Italiaanse ploeg gaf daarop verstek. Bobet moest vooral afrekenen met de Zwitserse ploeg, maar haalde het met ruim een kwartier voorsprong op Ferdi Kübler. Om in 1955 dan voor een drieluik te zorgen. Bobet zou in de Tour uiteindelijk 34 dagen in de gele trui rijden.

Ritssluiting

Hij bezorgde zijn supporters aanvankelijk afwisselend gevoelens van ontgoocheling en euforie. Toen hij in zijn eerste Tour, in 1947, wilde opgeven, dreigde een ploegmaat met een pak slaag als dat zou gebeuren.

Bobet lag ook aan de basis van de uitvinding van de wielertrui met ritssluiting in de hals. Toen hij na zijn zege in Milaan-Sanremo, in 1951, door tifosi werd bestormd, raakte hij in ademnood omdat zijn truitje tot boven was dichtgeknoopt. In verwarring schreeuwde hij of ze daar geen rits konden steken. Een van de mensen die dat hoorde was Emilio De Marchi die eerder een shirt van Bobet had gemaakt. De opmerking van Louison zette hem aan het denken en even later was de hals met ritssluiting geboren.