Vrijdag was het exact tien jaar geleden dat Sep Vanmarcke zijn eerste en enige overwinning in een kasseikoers pakte met de Omloop Het Nieuwsblad. ‘Én winnen, én tegen Boonen én in de sprint, dat was het perfecte plaatje’, vertelt hij in de Krant van West-Vlaanderen.
Het is vrijdag dag op dag tien jaar geleden dat je de Omloop won. Wat gaat de tijd snel!
Vanmarcke: (knikt) ‘Dat was heel speciaal en onverwacht. Niemand had mij op zijn lijstje staan, al had ik wel gehoopt de finale te kunnen rijden. Maar én winnen, én tegen Boonen én in de sprint, dat was het perfecte plaatje.’
We hebben het voor alle zekerheid nog eens nagekeken. Je bent al 23 keer in de top vijf van een voorjaarsklassieker geëindigd. Van de huidige renners doen alleen Sagan en Van Avermaet beter.
Vanmarcke: ‘Ah, kijk… Ik weet dat ik heel constant ben, maar de buitenwereld beseft dat niet altijd, zo heb ik het gevoel. Vaak wordt er gezegd dat ik niet op niveau presteer of niet voldoende uit mijn carrière haal. Maar ik geloof dat ik trots mag zijn op wat ik al bereikt heb. Dat alleen Sagan en Van Avermaet beter deden, is heel eervol. Ik weet al lang dat ik geen veelwinnaar ben, maar dat ik zo vaak in de top vijf kon eindigen, toont aan dat ik mijn plek in het voorjaar waard ben.’
Stel: alles in jouw carrière had meegezeten. Hoeveel klassiekers zou je dan al gewonnen hebben?
Vanmarcke: ‘Er zijn er wel een paar. In de Omloop van 2015 (vijfde, nvr.) was ik oersterk, maar reed ik twee keer lek toen de beslissing viel. Daarna heb ik nog de achtervolging ingezet met Van Avermaet, maar de drie Quick-Steppers en Stannard waren weg. Die dag had ik een goeie kans om te winnen, daar ben ik zeker van. Die Parijs-Roubaix met Cancellara (tweede in 2013, red.) was ook een kans. En de editie die Gilbert won (vierde, in 2019, red.), is naar mijn gevoel de grootste gemiste kans. Ik voelde me zo goed, tot mijn derailleur het begaf en ik op mijn elf (aantal tandwieltjes op het achterwiel, red.) de laatste kasseistroken over moest. En mijn eerste Gent-Wevelgem (tweede, in 2010, red.) mag ik natuurlijk ook niet vergeten. Zonder die krampen hadden ze mij niet meer teruggezien.’
In die tien jaar is de wielersport enorm geëvolueerd. Vind je dat leuk of niet?
Vanmarcke: ‘Vroeger was het puurder. Er was iets magisch rond de voorbereiding, de training… Het was veel meer gissen hoe iedereen in het voorjaar zou zijn. Het was meer man tegen man in de finales. Nu wordt alles veel wetenschappelijker benaderd. Het pure, het ouderwetse is ervan af. Maar dat is evolutie en daar moet je in mee. Als je dat niet doet, loop je hopeloos achterop. Ik let dus ook fanatiek op mijn voeding en ik ga ook op hoogtestage.”
Wat verwacht jij van de Omloop en Kuurne-Brussel-Kuurne?
Vanmarcke: ‘Mijn tweede plaats in de eerste rit van de Tour de la Provence was leuk, maar dat heeft een verkeerd beeld naar de buitenwereld gecreëerd. Daar heb ik wat geluk gehad en kon ik alleen een mooi resultaat behalen door tactisch slim te rijden, niet door een goeie conditie.’
Lees het volledige interview op KW.be.
