Als regerende wereldkampioenen begonnen Tadej Pogacar en Lotte Kopecky elk als topfavoriet aan de Ronde van Vlaanderen 2025. Ze maakten die status allebei waar, elk op hun manier. De Sloveen deed dat door à la Merckx veel te snel te rijden voor de concurrentie, de Belgische door koelbloedig en gecontroleerd toe te slaan.
Het is uiteraard toeval, maar wel een mooi toeval. Zondag, 6 april, was het exact 50 jaar geleden dat Eddy Merckx zijn tweede Ronde van Vlaanderen won. Door op 104 kilometer van de finish weg te rijden met Frans Verbeeck, zijn medevluchter op zes kilometer van de eindstreep uit het wiel te fietsen en in Meerbeke solo aan te komen.
Verbeeck eindigde op een halve minuut, de derde, Marc Demeyer, op liefst 5 minuten en 2 seconden van de regerende wereldkampioen.
Een nummer waarvoor het woord ‘Merckxiaans’ was uitgevonden. En dat nog altijd in het geheugen van de wielerliefhebber gegrift staat door de legendarische quote van Frans Verbeeck: ‘Ik heb formidabel afgezien. Je moet zeggen zoals het is. Hij rijdt vijf per uur te snel voor ons.’
Precies 50 jaar later zullen mensen die 1975 meemaakten wellicht hebben teruggedacht aan de ‘Kannibaal’ toen Tadej Pogacar, óók in de regenboogtrui, na een demonstratie triomfeerde in Oudenaarde.
Net als Merckx in 1971/1972 en in 1974/1975 heeft de Sloveen nu op één jaar tijd een wereldtitel, twee grote rondes (Giro en Tour) en drie verschillende monumenten (Luik-Bastenaken-Luik, Il Lombardia en de Ronde van Vlaanderen) gewonnen. Samen met onze landgenoot is Pogacar nu ook de énige renner die op een leeftijd van 26,5 jaar meer dan vijf monumenten op zijn naam heeft geschreven.
Hij telt er nu acht, Merckx had er op zijn 26e tien – en één wereldtitel meer (twee). De Belg zou uiteindelijk op 19 zeges in monumenten stranden, op zijn dertigste.
Pogacar heeft er nog 11 te gaan, maar weinig kenners durven nog te zeggen dat ook voor hem het schijnbaar onbreekbare record van Merckx evenaren (of breken) een utopie is.
📊🏆Most career-wins in Monuments:
— Cycling Statistics 📊 (@StatsOnCycling) April 6, 2025
19 | 🇧🇪Merckx
11 | 🇧🇪De Vlaeminck
10 | 🇮🇹Girardengo
9 | 🇮🇹Coppi, 🇮🇪Kelly
8 | 🇧🇪Van Looy, 🇸🇮Pogacar
7 | 🇧🇪Boonen, 🇨🇭Cancellara, 🇮🇹Bartali, 🇳🇱van der Poel
6 | 🇧🇪Museeuw, 🇮🇹Argentin, 🇮🇹Moser, 🇧🇪De Bruyne, 🇮🇹Binda, 🇫🇷Pélissier H.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Volgende zondag, in Parijs-Roubaix, kan er misschien een negende monument bij komen. De kans lijkt kleiner dan in de Ronde, maar met deze Pogacar zijn Mathieu van der Poel, Mads Pedersen en Wout van Aert ook op de vlakke kasseien niet klaar.
Hoe Pogacar de sloophamer bovenhaalde
Dat hij in ‘Vlaanderens Mooiste’ die laatste twee zou lossen, dat hadden velen wel verwacht. Dat hij dat óók met Van der Poel zou doen, zoals hij dat in 2023 klaarspeelde, leek vooraf veel minder waarschijnlijk. Daarvoor was de manier waarop de Nederlander Pogacar in Milaan-Sanremo schaakmat zette en de E3 Classic domineerde te indrukwekkend.
Vooraf had Pogacar wel aangekondigd hoe hij het zou doen. Heel eenvoudig: de koers loodzwaar maken.
‘Hij moet ervoor zorgen dat Van der Poel zijn colaglas niet na elke helling voldoende kan bijvullen’, legde wielercoach Frank Vandewiele met een metafoor uit aan Knack. De Ronde van Vlaanderen mag dan wel geen echte klimkoers zijn, de sleutel tot winst is de recuperatie na elke intense inspanning op de hellingen, van ruim een minuut tot goed vier minuten.
Hoewel hij door valpartijen twee waardevolle ploegmaats, Tim Wellens en Jhonatan Narváez, verloor, voerde Pogacar dat plan ook zo uit. Vanaf de tweede beklimming van de Oude Kwaremont, op 54 kilometer van de finish, reed hij bijna elke helling sneller op dan in 2023, toen hij de Ronde voor het eerst won. Zo deed hij Van der Poel eerst plooien. En daarna, na zes keiharde slagen met de sloophamer, ook breken.
De cijfers achter Pogacars krachttoer
Het rijtje met de klimtijden is hallucinant snel – we beperken ons tot de meest indrukwekkende:
Tweede beklimming Oude Kwaremont: 2 minuten en 49 seconden (een KOM op Strava, de snelste tijd ooit, gedeeld met Wout van Aert en Matteo Jorgenson) – 11 seconden sneller dan in 2023 bij de tweede passage.
Eerste beklimming Paterberg (met tegenwind): 1 minuut – 12 seconden rapper dan in 2023.
Koppenberg: 1 minuut en 38 seconden, een KOM, snelste tijd ooit – 13 seconden sneller dan in 2023.
Oude Kruisberg: 1 minuut en 32 seconden, een KOM, snelste tijd ooit – 10 seconden rapper dan in 2023.
Derde beklimming Oude Kwaremont: 3 minuten en 8 seconden – 1 seconde trager dan in 2023, maar zo diep in de finale nog altijd bijzonder snel en genoeg om Van der Poel, Van Aert, Pedersen en Stuyven definitief te lossen.
Laatste beklimming Paterberg: 1 minuut en 9 seconden – 5 seconden rapper dan in 2023.
De laatste 7,38 kilometer tot de aankomst, met de harde oostenwind schuin tegen, legde Pogacar af met een gemiddelde van 43,7 kilometer per uur – en in de slotkilometer bolde hij zelfs uit.
Zijn voorsprong van 23 seconden op de top van de Paterberg groeide zelfs tot 1 minuut en 1 seconde aan de finish, op vier renners die hadden samengewerkt, maar al snel het hoofd moesten buigen voor zoveel klasse.
Wat als Van der Poel top was?
Wat als Mathieu van der Poel, zoals in Milaan-Sanremo, wél honderd procent was geweest? Hij was na de E3 Saxo Classic verkouden en moest volgens zijn ploegleider Christoph Roodhooft drie dagen antibiotica nemen. En bovendien kwam de Nederlander, mede door een te verre positie in het peloton, in de razende aanloop naar de Eikenberg ten val.
Zo moest hij een minuut goedmaken op het peloton. Hij zei tegen ploegmaat Gianni Vermeersch dat hij last had van zijn schouder. Maar of dat, zijn ziekte en zijn bijwijlen slordige positionering op de hellingen Van der Poel werkelijk verhinderd hebben om Pogacar te volgen, kan alleen hijzelf inschatten.
🚴🇧🇪 | Net als twee jaar geleden: Van der Poel zit aan zijn max en moet Pogacar laten gaan. Valt de beslissing weer op de Oude Kwaremont?! 🤯🤯
— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) April 6, 2025
📺 Stream koers op HBO Max pic.twitter.com/nbDyNr0Nnu
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Hoe dan ook blijft de prestatie van Tadej Pogacar bijzonder apart op een parcours als dat van de Ronde van Vlaanderen. Met zijn 66 kilo weegt hij tien kilo minder dan het gemiddelde van de negen andere renners uit de top tien, en zes kilo minder dan het gemiddelde van het trio Pedersen (70), Van der Poel (74), Van Aert (78).
Niemand combineert explosiviteit, duur- en recuperatievermogen over 270 kilometer zoals hij.
Zo reed Pogacar geen ‘vijf per uur’ te rap, maar wel net geen 45 kilometer per uur – de snelste Ronde-editie ooit. Bovenal klopte hij de beste klassieke ‘kasseirenners’ voor de tweede keer op hun terrein. En dat zonder dit voorjaar ook maar één koers in Vlaanderen gereden te hebben. De laatste Rondewinnaar die hem dat voordeed? Rudi Altig, in 1964.
Pogacar nu al uitroepen tot de beste ooit zou Eddy Merckx en zijn gigantisch palmares oneer aandoen. Maar dat de Sloveen op zijn minst op weg is, kan niemand ontkennen.
Lotte Kopecky met een scalpel: haar mentaal meesterwerk
Over wie de beste klassieke renster van haar generatie is, daar bestaat ook geen twijfel meer over na de derde recordzege van wereldkampioene Lotte Kopecky (29) in de Ronde van Vlaanderen.
Het was nochtans niet haar mooiste triomf ooit. Daarvoor was de tegenstand te beperkt (Demi Vollering – nummer één van de wereld – was niet gestart, titelverdedigster en medetopfavoriete Elisa Longo Borghini moest opgeven door een val, Marianne Vos bleek nog niet hersteld na ziekte).
Ook de manier waarop Kopecky won was minder indrukwekkend dan haar 18 kilometer lange solo in de Ronde van 2023 of haar raid richting haar eerste wereldtitel in Glasgow.
Meer dan een fysieke topprestatie was het een mentale zege. Na de finish wees Kopecky niet toevallig naar haar hoofd toen ze voor de fotografen poseerde. Ze had de mindere dag van Dwars door Vlaanderen opzij kunnen zetten – ook dat heeft ze de voorbije jaren geleerd.
HISTORIC HAT-TRICK!
— Cycling on TNT Sports (@cyclingontnt) April 6, 2025
🇧🇪 Lotte Kopecky wins the Tour of Flanders for a third time! 🌈 pic.twitter.com/3Gljn5ZOCK
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De Asseneedse was, zeker door de tegenwind, niet sterk genoeg om alleen weg te rijden, en waagde dat ook niet eens. Ze wist dat ze de sprint kon winnen van haar drie op papier tragere medevluchters en rondde die klus perfect af.
Kopecky toonde haar biceps aan de streep, maar had in de finale de tegenstand vooral met een scalpel gefileerd, als een koelbloedige chirurg.
Al maakten Pauline Ferrand-Prévot, Liane Lippert en Katarzyna Niewiadoma het haar wel makkelijk door volop mee te werken tot in Oudenaarde. Eén aanval van Niewiadoma counterde de Belgische meteen. Haar overwicht was te groot, en de tegenwind blies te hard.
Het doet niets af aan Kopecky’s prestatie. Haar derde Ronde staat op de erelijst, terwijl haar echte piek pas gepland is voor Luik-Bastenaken-Luik.
En wie weet behaalt ze, net als die andere wereldkampioen, volgend weekend de kasseidubbel door voor de tweede keer op rij Parijs-Roubaix te winnen. Niet met de brute kracht van een sloophamer, maar opnieuw met chirurgische precisie, zoals Kopecky dat nu als de allerbeste kan.
De kunst van het colaglas bijvullen: waarom de Ronde van Vlaanderen geen klimkoers is
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier