Remco Evenepoel wint olympische wegrit en grijpt zijn tweede gouden medaille

Remco Evenepoel heeft zaterdag in Parijs de olympische wegrit op zijn naam geschreven. Het is zijn tweede gouden medaille op de Olympische Spelen, nadat hij een kleine week geleden ook al de tijdrit won.

Evenepoel heeft na de wereldtitel, de olympische tijdrittitel nu ook de olympische titel op de weg veroverd. Na 272,1 kilometer in en rond de Franse hoofdstad soleerde de 24-jarige Belg ondanks een late lekke band naar de gouden medaille. De Fransmannen Valentin Madouas en Christophe Laporte pakten zilver en brons. Evenepoel bezorgde België zijn vierde medaille op deze Spelen.

Zoals een olympische wegrit het betaamt, kozen vijf vrijwel onbekende renners bij de start voor de aanval: de Marokkaan Ed Doghmy, de Mauritiaan Christopher Rougier-Lagane, de Thai Tanakhan Chaiyasombat, de Oegandees Charles Kagimu en de Rwandees Eric Manizabayo. Zij kregen na enkele uren gezelschap van de Italiaan Elia Viviani, de Griek Georgios Bouglas en de Ier Ryan Mullen.

Heuvelachtig

Het heuvelachtige parcours woog zwaar door in de kopgroep en op iets meer dan honderd kilometer van de streep moesten Kagimu, Chaiyasombat, Manizabayo, Bouglas en Doghmy lossen. Samen met Tiesj Benoot verzorgden Nederland en Denemarken het tempo in het peloton, maar op negentig kilometer van het einde kregen we de eerste speldenprikken. De Ier Ben Healy en de Kazach Alexey Lutsenko staken als eerste hun neus aan het venster, haalden Viviani en Mullen bij en gingen een tijdje voor het peloton uitrijden.

Op de Côte de Bièvres op 75 kilometer van het einde zorgde Benoot voor een tempoversnelling. Onze landgenoot leek de rode loper uit te rollen voor Evenepoel, die uiteindelijk pas na klim wachtte om een eerste aanval te plaatsen. De olympische kampioen tijdrijden trok even later nog eens door, maar bouwde vooralsnog wat reserve in zijn demarrage.

Bij het opdraaien van de drie plaatselijke ronden en de eerste beklimming naar Montmartre in het vooruitzicht probeerden enkele vrijbuiters, zoals Valentin Madouas, Fred Wright, Nils Politt en Michael Woods, te anticiperen. Op de Côte de la butte Montmartre pakte wereldkampioen Mathieu van der Poel uit met een furieuze versnelling, met Wout van Aert in zijn wiel. Matteo Jorgenson, Toms Skujins en tweevoudig wereldkampioen Julian Alaphilippe kwamen iets later ook aansluiten. Het elitegroepje werkte niet echt goed samen en werd na dertig kilometer alweer gegrepen door het peloton.

Sloophamer

De nieuwe samensmelting was het signaal voor Evenepoel om er vandoor te gaan. De wereldkampioen tijdrijden kwam in een mum van tijd alleen bij de achtervolgers, deed iedereen kraken en haalde de moedige koploper Healy bij. Bij de tweede beklimming van Montmartre haalde Evenepoel nog eens de sloophamer boven. Enkel Madouas kon zijn wagonnetje nog aanhaken, terwijl Van der Poel in de achtervolging opnieuw ten strijde trok met Van Aert in het wiel.

Evenepoel en Madouas werkten goed samen en verzamelden al snel een minuut voorsprong. Op vijftien kilometer van de aankomst was de kaars van de Fransman definitief uit en ging onze landgenoot er alleen vandoor. De ‘Aerokogel van Schepdaal’ leek fluitend naar olympisch goud te rijden, maar kreeg op drie kilometer van de streep af te rekenen met een lekke band. De Belg stond een twintigtal seconden stil, maar had uiteindelijk nog meer dan voldoende voorsprong op Madouas om te winnen. Met een prachtig zicht op de Eiffeltoren kwam Evenepoel solo over de streep. Op meer dan een minuut pakte Madouas zilver, terwijl Christophe Laporte de sprint won van de achtervolgende groep en naar brons reed. De Hongaar Attila Valter werd vierde, de Let Skujins vijfde. Van der Poel (12de) en Van Aert (37ste) eindigden niet in de top tien.

Evenepoel kroonde zich vorige week zaterdag ook al tot olympisch kampioen tijdrijden. Hij versloeg toen de Italiaan Filippo Ganna, Van Aert pakte brons. Eerder dit seizoen won Evenepoel ritten in de Ronde van Algarve, Parijs-Nice, het Critérium du Dauphiné en de Tour de France, waarin hij ook derde werd in het eindklassement. Daarnaast kroonde hij zich ook in 2022 tot wereldkampioen en won hij tweemaal Luik-Bastenaken-Luik (2022 en 2023).