Remco Evenepoel wil vandaag, morgen en zaterdag vanuit een vroege vlucht een gooi doen naar een derde ritzege in de Vuelta. Maar op langere termijn zou hij er meer baat bij hebben door minstens één keer de andere klassementsrenners proberen te volgen, of te kloppen.
Op ruim 14 minuten, als op twee na laatste, arriveerde Remco Evenepoel gisteren boven op de klim naar Bejes. In zijn hele profcarrière was hij in een rittenkoers nog nooit zo ver achterin geëindigd. Niet omdat hij vroeg had moeten lossen, maar omdat hij bewust inhield.
Dan zou hij, met nu 29 minuten achterstand op leider Sepp Kuss, makkelijker een vrijgeleide krijgen om vanuit een vroege ontsnapping voor de ritzege te gaan. En om tegelijk ook zijn leidersplaats in het bergklassement te verstevigen. ‘Ik wilde Jumbo-Visma tonen dat ik niet gelogen heb. Het algemene klassement is voor mij niet meer belangrijk’, zei hij na de etappe.
Volgens Evenepoel had de Nederlandse ploeg hem zondag in het begin van de rit van geen vin gelost. Uit schrik dat de Belg, na zijn zege op zaterdag, via een vlucht toch weer een (kleine) bedreiging voor de rode trui zou kunnen worden. Daarom dus die 14 minuten achterstand, gisteren in Bejes. Om als het ware toestemming te vragen: mag ik weer wegrijden de komende dagen?
Als tweevoudig winnaar van een monument, als tweevoudig wereldkampioen (weg en tijdrijden) en als titelverdediger plaatste hij zich daardoor in een onderdanige positie ten opzichte van Jumbo-Visma. Anderzijds typeert het de aanvaller en de winnaar in Remco Evenepoel. ‘Met drie ritzeges is mijn Vuelta ook deels geslaagd’, klinkt het.
Leren van Vingegaard
Daarmee vergeet hij een van zijn twee zelf aangestipte hoofddoelen voor deze Ronde van Spanje. Het eerste, op zijn minst het podium halen, is door zijn fysieke en/of mentale inzinking van afgelopen vrijdag niet meer mogelijk.
Het tweede wel: ‘Ik ga proberen met mijn ogen te stelen van Jonas Vingegaard. Hij weet hoe hij de Tour moet winnen. Wellicht weet hij ook hoe hij deze Vuelta moet winnen. Dat kan ik kopiëren en meenemen in mijn rugzak richting de Tour van volgend jaar’, zei Evenepoel voor de start van de Vuelta. Daarin moest ook duidelijk(er) worden of hij de Deen, de beste klimmer ter wereld, en andere topklimmers in de zwaarste bergritten zou kunnen volgen.
De 23-jarige Schepdaalnaar had daar in zijn voorbereiding ook de focus op gelegd. Herinner u zijn monstertraining op 19 augustus: over 7 uur en 23 minuten, 234 kilometer en liefst 5886 hoogtemeters in en rond Andorra.
Dat rendeerde vorige vrijdag niet in de zware Pyreneeënrit naar de Tourmalet. Al vroeg gelost op de col d’Aubisque. De dag erna naar Larra-Belagua wel, over drie zware beklimmingen. Weliswaar vanuit de vluchtersgroep en niet tegen de klassementsrenners, die de verrezen Evenepoel lieten begaan.
Toch benadrukte de Soudal Quick-Steprenner dat hij trots was dat hij voor het eerst zo’n zware bergrit, over meerdere cols, had kunnen winnen. Terecht werd gewezen op zijn mentale veerkracht. De dag erna trok Evenepoel zelfs wéér in de aanval, maar door de vermoeidheid van de dag ervoor en door te veel op kop te rijden greep hij naast een nieuwe ritzege.
Geen nood, volgens Evenepoel. Na een echte rustdag (maandag) en een halve rustdag (de rit van gisteren) zou hij weer fris genoeg zijn om opnieuw aan te vallen. Vandaag, naar de mythische Alto de L’Angliru, donderdag in een nog zwaardere bergrit naar La Cruz de Linares, en zaterdag in een etappe bezaaid met korte klimmen.
Op lange termijn kijken
Als de Belgische kampioen een of zelfs twee van die etappes op zak zou kunnen steken, zou hij zijn al indrukwekkende palmares, met nu 49 zeges, verder kunnen opsmukken. Zijn vijftigste overwinning behalen op de Angliru, dat is niet te versmaden, zou je denken.
De vraag is of dat Evenepoel op lángere termijn helpt, op weg naar zijn grootste doel: de Tour de France winnen. Als hij zich vandaag én morgen in de ontsnapping mengt, zal er van leren van Jonas Vingegaard geen sprake zijn. En zal hij ook niets wijzer worden over wat hij in een derde week van een grote ronde waard is ten opzichte van de Deen en andere klassementsrenners.
Met die nuance dat je ook dan geen definitieve conclusies kunt trekken, want Evenepoel heeft door een (te) druk seizoen naar eigen zeggen niet de topvorm van in de afgelopen Giro. Anderzijds hebben ook Jonas Vingegaard, Sepp Kuss en Primoz Roglic al één of zelfs twee grote rondes achter de rug.
Zeker nu Evenepoel bevrijd is van de druk van een mogelijke eindzege, zou hij er meer baat bij hebben om het Jumo-Vismatrio, maar ook Juan Ayuso en Enric Mas, nog minstens één keer proberen te volgen, of te kloppen. Dáárom zat hij op 19 augustus ook bijna zeven en een half uur op de fiets.
Ja, in de vorm waarin Vingegaard nu verkeert, wordt het moeilijk om hem te verslaan (als die echt zou doorrijden en niet in dienst rijdt van rodetruidrager Sepp Kuss). Maar uit een topvijfplaats op de Angliru of La Cruz de Linares kan Evenepoel meer leren dan door in een vlucht de klimmers van de tweede rij achter zich te houden.
Dat zou de winnaar in de eergevoelige Schepdaalnaar een morele boost geven, maar hij hééft al bewezen dat hij dat kan. Het einddoel, ooit de gele trui in Parijs aantrekken, is belangrijker. Dat moet vanaf nu in zijn hele carrièreplanning nog meer prioriteit nummer één zijn. Niet het gewin op korte termijn.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier