Wout van Aert heeft al meermaals uitzonderlijke prestaties geleverd. Een zege zondag in Parijs-Roubaix, na zijn recente coranabesmetting en drie weken zonder competitie, zou daaronder zeker vallen. In het recente en zelfs verdere verleden van het wielrennen zou het zelfs ongezien zijn.
Guess who’s back
Back again
Shady’s back
Tell a friend
Guess who’s back, guess who’s back
Guess who’s back, guess who’s back
Guess who’s back, guess who’s back
Guess who’s back
Op de tonen van Without Me, van rapper Eminem, kondigde Wout van Aert op Instagram zijn ‘comeback’ aan. Drie weken na zijn laatste koers (Gent-Wevelgem) en zijn daaropvolgende coronabesmetting, staat hij zondag aan de start van Parijs-Roubaix.
Hoe goed zijn conditie zal zijn, nadat hij zowel de Amstel Gold Race als de Ronde van Vlaanderen miste, weten alleen hij en zijn dichte entourage. En zelfs voor hem/hen zal de onzekerheidsfactor groter zijn dan normaal.
Wel een feit: áls Wout van Aert Parijs-Roubaix zou winnen, dan zou het gezien zijn gedwongen pauze van drie weken een unicum zijn, in zeker de laatste zestig jaar. Sinds begin de jaren zestig heeft immers geen énkele renner gewonnen in de Hel van het Noorden na zo lang uit competitie te zijn geweest, en dus voordien ook de Ronde van Vlaanderen te hebben gemist.
Verrassingen
Zelfs winnaars in Roubaix die ervoor niet aan de start stonden van Vlaanderens Mooiste zijn vrij uitzonderlijk: in deze eeuw alleen Johan Vansummeren in 2011 en Mathew Hayman in 2016, tot verdriet van Tom Boonen en heel wielerminnend België.
De Limburger moest forfait geven voor de Ronde wegens, naar eigen zeggen, een lichte knieblessure. Hij zegevierde in de Hel van het Noorden, twee weken na zijn laatste race, Gent-Wevelgem.
De Australiër miste door een gebroken elleboog, opgelopen in de Omloop Het Nieuwblad, zelfs het hele Vlaamse voorjaar. En bereidde zich dan maar op een aparte manier voor op Parijs-Roubaix, met rollensessies in zijn garage en het weekend ervoor de GP Indurain en de Vuelta La Rioja.
Daarvoor moet je nog verder in de tijd teruggaan voor een triomfator in la Reine des Classiques, die niet deelnam aan de Ronde van Vlaanderen. Naar 1988, toen Dirk Demol won na een marathonontsnapping, een week nadat hij in de ADR-ploeg (met Fons De Wolf, René Martens, Pol Verschuere, Frank Hoste…) niet in de Rondeselectie was opgenomen door ploegleider José De Cauwer.
Demol zag wel zijn kopman Eddy Planckaert winnen, maar moest met lede ogen voor de tv toekijken. Daarop reed hij de GP Denain, waar de West-Vlaming vierde werd. Om drie dagen later de kassei in de lucht te steken, langs de piste in Roubaix.
Twee Fransen
In de jaren tachtig wonnen, niet toevallig, ook twee Fransen Parijs-Roubaix zonder te zijn gestart in de Ronde van Vlaanderen: Marc Madiot in 1985, nadat hij vijf dagen ervoor zesde was geworden in Parijs-Camenbert.
En Bernard Hinault in 1981, nadat hij op woensdag Gent-Wevelgem en op donderdag de GP Pino Cerami had afgewerkt, en drie dagen voor Vlaanderens Mooiste (de week voor Parijs-Roubaix) de Amstel Gold Race had gewonnen.
Voor Hinault moet je nog negen jaar terug in de tijd, naar 1972, dit jaar vijftig jaar geleden. Toen Roger De Vlaeminck zijn eerste Parijs-Roubaix op zak stak. De Oost-Vlaming, toen uitkomend voor het Italiaanse Dreherteam, was met een kater uit Milaan-Sanremo gekomen (bestempeld als topfavoriet door de Italiaanse pers eindigde hij slechts twaalfde) en paste vervolgens voor de Ronde op 9 april.
De Vlaeminck startte de woensdag erop wel in Gent-Wevelgem, waar hij zestiende werd, en op donderdag in de GP Pino Cerami, waar hij als derde finishte. Om op zondag oppermachtig naar de zege te soleren in Parijs-Roubaix, bijna twee minuten voor André Dierickx.
Geen garanties
In de twee decennia ervoor wonnen nog meerdere renners in de Hel van het Noorden, zonder aan de start van de Ronde te zijn verschenen, maar geen van hen reed drie weken géén race, zoals Wout van Aert dit jaar.
Gebeurtenissen uit het verleden bieden echter geen garanties voor de toekomst, zelfs niet in het wielrennen. De Kempenaar won dit jaar eerder al de Omloop Het Nieuwsblad met nul koersdagen in de benen (weliswaar zonder ziek te zijn geweest), als eerste renner die daarin slaagde sinds Joseph Bruyère in 1980.
Mathieu van der Poel eindigde in Milaan-Sanremo, zijn eerste seizoensrace, al meteen als derde en won vervolgens de Ronde van Vlaanderen met amper zeven koersdagen op de teller – niemand die de voorbije vijftig jaar met zo weinig competitie dat had gerealiseerd.
Kan Van Aert in Roubaix ook zo’n stunt neerzetten? Of zal de op zijn minst niet ideale voorbereiding toch een negatieve impact hebben? We zullen het zondagnamiddag, allicht pas diep in de finale, weten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier