Sinds ASO, de organisator van Parijs-Roubaix, bekendmaakte dat er een ‘chicane’ vlak voor de ingang van het beruchte Bos van Wallers-Arenberg gelegd wordt, ontstond er veel commotie. ‘Dat is echter een tijdelijke oplossing’, zegt woordvoerder Fabrice Tiano.
De renners hadden via hun vakbond CPA het steeds terugkerende veiligheidsprobleem in Parijs-Roubaix aangekaart bij organisator ASO: de stormloop naar het begin van de bijzonder moeilijke kasseistrook in het Bos van Wallers-Arenberg. Op die Trouée d’Arenberg gaat de eerste kilometer lichtjes naar beneden waardoor renners er, na de rappe aanloop op asfalt, snelheden tot ruim zestig kilometer per uur halen.
Dat heeft in het verleden vaak zware valpartijen, met veel lichamelijk leed, veroorzaakt – denk maar aan de knieschijfbreuk die Johan Museeuw in 1998 opliep. Elk jaar was de angst bij alle renners groot als ze richting de ingang van het Bos vlamden. Het leidde ook dikwijls tot een verstoord wedstrijdverloop, want als één renner viel op de smalle kasseiweg, kon de rest amper of niet passeren.
ASO kwam deze week na overleg met Adam Hansen, voorzitter van de CPA, met een oplossing die Hansen zelf had voorgesteld: een ‘chicane’ (in werkelijkheid een rechtse bocht naar de Boulevard des Mineurs, de D313 die zijdelings naar de ingang van het Bos leidt, gevolgd door een U-bocht rond een verkeerseiland, en weer een rechtse bocht naar de ingang). Dat moet de snelheid drastisch afremmen, zodat het gevaar voor valpartijen óp de kasseien sterk vermindert.
De ingreep leidde tot veel commotie bij renners en wielerfans, omdat ze vrezen dat het probleem alleen wordt verlegd. ‘Door het gedrang richting de chicane zal het gevaar op crashes misschien nog groter zijn. De ingang van het Bos wordt nog meer een alles-of-nietspunt. Als je daar in tachtigste positie rijdt, lig je immers al een minuut achter op de koplopers. Het enige ‘voordeel’: de renners zullen, als ze vallen, niet meer op stenen belanden, maar op asfalt’, zegt Stijn Steels, ex-renner en wieleranalist. ‘Ik juich toe dat er wordt nagedacht over veiligheid, maar het lijkt me niet de beste optie.’
Ook Mathieu van der Poel, die zondag zijn 250e profzege kan behalen, kon de ingreep niet smaken. ‘What a joke (wat een grap)’, postte hij op X (Twitter). Andere renners, onder meer Matteo Jorgenson en Dylan van Baarle van Visma-Lease a Bike, waren wel openlijk gewonnen voor het idee.
Omgekeerde richting
Tegelijkertijd werden er ook andere oplossingen voorgesteld. Oplossing één: De kasseistrook in de omgekeerde richting aansnijden, vanuit Hasnon, omdat je daar vanaf een brede weg (D40) met een haakse bocht naar links of rechts het Bos in rijdt. Zo wordt de snelheid automatisch naar beneden gehaald, zonder extra gevaar door een smalle aaneenschakeling van bochten.
Dat was al zo in 1999 en 2000, maar toen ging het parcours van Parijs-Roubaix nog via het oostelijker gelegen Valenciennes. Door moeilijkheden met de passage daar koos ASO in 2001 weer voor de traditionele richting, met weliswaar vier extra kasseistroken voor het Bos van Wallers-Arenberg, om de schifting ervoor al meer door te voeren.
Voor organisator ASO is dat nu geen optie meer. ‘Niets is onmogelijk, maar het zou de samenhang van het parcours en de opbouw van de wedstrijd niet ten goede komen. Je zou dan immers voor het Bos een stuk van ongeveer twintig kilometer zonder kasseien hebben. En dan rijd je er met een grotere groep naartoe. Dat maakt het nog gevaarlijker’, vertelt communicatieverantwoordelijke Fabrice Tiano.
Om diezelfde reden is het ook niet gewenst om de renners een omweg te laten maken zodat ze de nu gebruikte ingang van het Bos van Wallers-Arenberg via de Boulevard des Mineurs, de D313, zouden oprijden, met ook een haakse rechtse bocht (en dus minder aanvangssnelheid). Dat zou een zestiental extra kilometers zonder kasseien opleveren.
Ommetje langs Mijnmuseum
Oplossing twee: de Avenue Rondet, die nu wordt gebruikt in de aanloop naar het Bos van Wallers-Arenberg, op een bepaald moment links afslaan, naar de parallel lopende Rue de Croy. Dat weggetje ligt langs de Site Minier d’Arenberg, en de parking van dat museum tot de Rue Desandrouins. Als je daar de bocht naar rechts neemt, en vervolgens een naar links, kom je uit vlak bij de ingang van het Bos van Wallers-Arenberg. Zo neem je ook het probleem van de hoge beginsnelheid weg.
‘Deze oplossing is goed bestudeerd door parcoursbouwer Thierry Gouvenou’, bevestigt communicatieverantwoordelijke Fabrice Tiano. ‘Hij stelde echter vast dat de weg niet goed genoeg was om een peloton erop te laten rijden: te smal, te veel gaten (en er staat ook een hek op het einde, nvdr). Er restte te weinig tijd (na het overleg met Adam Hansen, nvdr) om die weg te restaureren. Als die weg breder wordt gemaakt en opnieuw geasfalteerd, dan kan het wel een optie worden voor de komende jaren. Het zal sowieso een andere oplossing zijn dan die voor de komende editie (de chicane/U-bocht, nvdr)’, aldus Tiano.
Een andere omweg, via de Rue de Lambrecht aan de andere kant van de Avenue Rondet, is geen optie, want die residentiële zone is te smal voor een peloton en volgwagens.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier