‘Natuurlijk is dit een zware ontgoocheling. Wat had ik graag mezelf opgevolgd’, reageerde Mathieu van der Poel (Alpecin-Fenix) zondag na zijn tweede plaats in de Ronde van Vlaanderen.
‘Anderzijds kan ik me er wel bij neerleggen, omdat ik op mijn waarde werd geklopt in de spurt door iemand die sterker was dan ik. Een sprint na 260 kilometer is nooit dezelfde als na 200 kilometer. Ik voelde dat ik op mijn limiet zat. Asgreen had op al mijn aanvallen meteen een antwoord. Dan weet je dat je rekening zal moeten houden met zo’n man. Hij is zeker een verdiende winnaar.’
Op de Oude Kwaremont sloeg Van der Poel nochtans een kloofje op Asgreen. De kasseiklimmen liggen me nu eenmaal goed, maar Asgreen kwam wel snel terug. Wij hadden meteen door dat we elkaar nodig zouden hebben in onze trip naar de eindmeet. Meteen was de verstandhouding goed en ook daardoor had ik wel snel door dat hij vertrouwen had in zijn sprint. Anders ga je toch niet meewerken?’
Ploegperikelen
De Ronde van Vlaanderen was een afvalrace voor de ploeg. Er was de uitsluiting voor Vergaerde. Dan de val met Dillier en Riesbeek die zo uit koers verdwenen. ‘Jammer dat dit gebeurde. Naar ik vernam was die renner van Astana begonnen tegen Vergaerde. Gianni Vermeersch was wel nog mee in volle finale en daar heb ik nog wel veel aan gehad. Na mijn voorjaar mag ik misschien tevreden zijn, met onder andere een zege in de Strade Bianche en twee ritzeges in de Tirreno-Adriatico, maar deze tweede plaats is toch erg zuur.’
Van Aert: ‘Het vat liep af’
Op het Kwaremontplein moest Wout van Aert (Jumbo-Visma) na een versnelling van Mathieu van der Poel zijn metgezellen laten rijden. Op de Paterberg, de laatste helling van de dag reed hij al op 20 seconden en in volle finale werd hij opgeslokt door een achtervolgende groep. Uiteindelijk werd de winnaar van Gent-Wevelgem zesde in de 105e Ronde van Vlaanderen.
‘Vanaf de tweede keer Oude Kwaremont voelde ik dat het vat al af liep’, verklaarde Van Aert. ‘Tijdens de laatste beklimming van de Oude Kwaremont hoopte ik maar één ding en dat was om zo rap mogelijk Oudenaarde te bereiken. Het was vanaf dan echt strompelen. Ik wou nog wel voor die groep uitblijven, maar ook dat lukte me niet.’
‘Ik probeerde nog een beetje te herstellen maar ik was duidelijk niet goed genoeg. Ik had gehoopt op een beter gevoel. Ik liet wel geen steken vallen. Ik had snel in de gaten dat Kasper Asgreen en Mathieu van der Poel de twee besten in de koers waren. Nu staat er wat rust op het programma, om dan door te trekken naar de Brabantse Pijl en de Amstel Gold Race. Het is jammer dat ik strand op een zesde plaats. Ik was aan de start gekomen om te winnen.’
