Lotte Kopecky kende met een zilveren WK-medaille, de eindzege in de Strade Bianche, een uitstekend WK baanwielrennen én winst in de Ronde van Vlaanderen een ongekend jaar. Al hoopt ze ook dat de verwachtingen de komende jaren niet al te hoog zullen zijn.
Welk gevoel overheerst nu, enkele weken later: trots wegens het behaalde zilver of ontgoocheling om het gemiste goud?
Lotte Kopecky: ‘Ik zit toch nog altijd met een dubbel gevoel. Ik weet ook wel dat een tweede plek op een WK iets is om trots op te zijn, maar het blijft pijnlijk, temeer omdat ik weet hoe het voelt om in die trui rond te rijden (als pistier, nvdr). Ik denk natuurlijk ook: wat als?’
Wat als je onmiddellijk op het wiel was gesprongen toen Annemiek van Vleuten haar demarrage plaatste?
Kopecky: ‘Met de info die ik op dat moment had, had ik nu nog altijd niks anders gedaan, denk ik.’
Na je overwinningen in de Strade Bianche en de Ronde van Vlaanderen zal voortaan ieder jaar van je worden verwacht dat je een klassieker wint. Besef je dat en hoe probeer je je daartegen te wapenen?
Kopecky: ‘Ik besef dat heel goed, maar ik ben me er ook van bewust dat ik niet elk jaar de Ronde of de Strade zal kunnen winnen, en al zeker niet allebei in hetzelfde seizoen. Ik ga gewoon proberen om deze winter nog sterker te worden, zodat ik opnieuw in topconditie aan de start van het nieuwe seizoen kan verschijnen. En ik denk dat de media ook wel weten dat ik niet elk jaar de Ronde en de Strade zal winnen. Ik hoop althans dat ze volgend jaar toch een beetje normaal doen en ook niet té veel verwachten. Er bestaat nog altijd geen gouden formule om met super benen op één bepaalde dag aan de start te komen. Kijk naar Wout van Aert vorig jaar op het WK: hij had ook hoogtestages gedaan en honderden uren getraind, maar op het WK ging het niet zoals het moest. Wij zijn geen robots.’
Met de Ronde van Vlaanderen won je de koers van je dromen. Waar droom jij nu nog van?
Kopecky: ‘Ik droom ervan om ooit wereldkampioen op de weg te worden. Na Australië is mijn honger naar die wereldtitel op de weg alleen nog maar groter geworden. En als we naar komend voorjaar kijken, dan droom ik er vooral van om Parijs-Roubaix te winnen. Al zou ik nooit alleen maar naar die wedstrijd pieken, want de pechfactor is er groot. Eén lekke band op een slecht moment en de koers is voorbij: zonde van de voorbereiding. Zoals ik het nu zie, ga ik proberen te pieken naar het blok van de Ronde van Vlaanderen tot en met de Amstel Gold Race. Maar Parijs-Roubaix staat op mijn lijstje nu wel heel hoog.’
Lees het volledige interview met Lotte Kopecky in de najaarsspecial van Sport/Wielermagazine. Bestel ze hier of haal ze in je krantenwinkel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier