Dankzij wielrenner Lucien Van Impe kwamen 40 renners buiten tijd aan – waaronder zijn hele ploeg.
Jef Van Baelen vraagt toppers naar hun mooiste sportherinnering.
Pla d’Adet is een van de lastigste cols van Frankrijk, misschien wel de allerzwaarste. Steil, lang en hoog: helemaal een beklimming voor mij. Ik wilde er de Tour de France van 1976 naar mijn hand zetten, volgens mijn beproefde tactiek: demarreren, de tegenstand losrijden en als ze terugkeren opnieuw versnellen tot ze kraken. Een lange col als Pla d’Adet, waar de aankomst lag van rit 14, is daar perfect voor. Maar het is anders uitgedraaid.
Ik ben 80 kilometer eerder al ten aanval getrokken. Tien renners waren ontsnapt. Ik dacht: ik haal die mannen in, dan kan ik me mee laten drijven. Maar toen ik bij de vluchters was, leek het me slimmer hen ook achter te laten. In de achtergrond zette mijn grote concurrent Joop Zoetemelk de achtervolging in. Hij was er lang van uitgegaan dat Raymond Delisle, die de gele trui droeg, mij binnen schot zou houden. Maar ik wist dat Delisle tekortkwam, en dat hij dat ook besefte. Omdat Zoetemelk op komst was, ben ik voluit gegaan op Pla d’Adet. Resultaat? Veertig renners buiten tijd, waaronder mijn hele ploeg. Gelukkige heeft de jury hen opgevist, of het peloton zou te klein zijn geweest om tot Parijs te rijden.
Ik stond nu in het geel, twaalf dagen voor het einde, met meer dan drie minuten voorsprong op Zoetemelk. Ik wist dat het binnen was, en tegelijk was ik toch bang voor een ongeluk. De opluchting, het geluk en de euforie om in Parijs aan te komen met de gele trui: ik kan het niet onder woorden brengen. Niet alle renners zijn fan van die slotrit over de Champs-Élysées, maar in de gele trui is het een droom. Duizenden mensen scandeerden mijn naam. Anderhalf uur kippenvel.
’s Nachts volgde nog een wild feestje in mijn thuisdorp Mere, maar daar heb ik niet van kunnen genieten. Heel Vlaanderen was langsgekomen, alsof er midden in de nacht plots een muziekfestival plaatsvond in Mere. Ik hield van een rustig pintje met mijn supporters, maar die dag kon ik mijn kop niet laten zien of er ontstonden rellen. Het was eventjes té.
Lucien Van Impe blikt terug op zijn onvergetelijke Tourzege in 1976
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
