Jules Hesters: ‘De zesdaagse is mijn uitgesteld verjaardagsfeest‘

Jules Hesters staat voor zijn derde deelname. Een gesprek met de jonge renner van Sport Vlaanderen-Baloise.

Hoe ver woon je van het Kuipke?

Jules Hesters: Op minder dan twee kilometer, in het verlengde van de Charles De Kerchovelaan. Het Kuipke is voor mij mythisch en dé reden waarom ik met wielrennen ben begonnen. Ik kan precies zeggen wanneer ik de eerste keer de zesdaagse bezocht. Ik had kaartjes in 2006, het jaar van de fatale val van Isaac Gálvez, toen de wedstrijd werd stopgezet. Een jaar later was ik er wel bij, en sindsdien heb ik geen enkele dag meer gemist. Ik stapte speciaal over naar een bank waar je als jonge klant gratis entree kreeg. Elke dag trok ik direct na school naar de zesdaagse, tot een gat in de nacht. Na een week in het Kuipke was ik doodop en doodgelukkig. (lacht)

Mijn vader (ex-pistier Tom Hesters, nvdr) heeft fotoboeken van toen hij zelf in het Kuipke koerste. Als kind doorbladerde ik die met open mond. Dus ja, om dan zelf te mogen starten in de zesdaagse… Een droom die uitkwam.

Een Gentenaar in de Gentse zesdaagse: aan steun zal je het niet ontbreken?

Hesters: Het publiek heeft natuurlijk een boontje voor de lokale renners. Nu Iljo Keisse stopt, zou ik graag de nieuwe lieveling worden, maar dat moet ik ook wel navenant presteren. Ik heb al ervaren dat ik mezelf overtref in Gent: de fans stuwen je vooruit. Ik verjaar trouwens in de week voor de zesdaagse. Ik noem het ‘mijn uitgesteld verjaardagsfeest’.

Kies eens een gestopte renner die jouw ideale ploegmaat zou zijn.

Hesters: Dan ga ik voor Patrick Sercu, de beste zesdaagsecoureur aller tijden. Een klepper zoals er nooit meer een is geweest. Ik ben een sprinter. Een ploegmaat die mij kan lanceren en weer opvangt na de sprint, is de ideale aanvulling.

Hou je van ploegkoers?

Hesters: De afvallingsrace doe ik ook graag, maar de ploegkoers is mijn favoriete nummer in de zesdaagse. Iedereen kijkt ernaar uit, de ploegkoers staat toch een beetje boven de rest. Je moet er sterk voor zijn en veel techniek hebben, maar in wezen draait een ploegkoers om keuzes. Zorgen dat je op het juiste moment op de juiste plaats zit. Klinkt makkelijk, maar niks is lastiger.

Wat wordt het dit jaar?

Hesters: Ooit wil ik winnen in Gent. Om naar dat doel op te bouwen zou ik graag dicht bij het podium eindigen. In het wegwielrennen heb ik ook al mooie dingen laten zien, maar ik voel me minstens evenveel pistier als wegcoureur. Ik probeer te groeien op de piste dankzij de weg, en een betere wegwielrenner te worden dankzij de piste. In beide disciplines valt nog winst halen. Ze zitten elkaar ook niet in de weg.